Rząd doskonale wie, że jeżeli lekarze i inni pracownicy medyczni będą zarabiali więcej, to nie będą sobie wypruwać flaków na dwóch czy prawie trzech etatach. A teraz cały system – i tak niewydolny – wisi na tym, że ludzie pracują znacznie więcej niż na jednym etacie.
„Skalpel ‘68” jest książką niezwykłą, łączącą naukową rzetelność z literackim stylem. Jej autorzy opowiadają o losach szczecińskich lekarzy, którzy uratowani przed Zagładą na wschodzie budowali swoje życie w powojennym Szczecinie, a w 1968 roku stali się ofiarami antysemickiej nagonki.
„Lata 50. uznaje się za początek fundamentalnej zmiany społecznego nastawienia względem szczepień. Determinacja lekarzy i personelu medycznego była w tym czasie ogromna. Uciekali się oni do rozmów z miejscowymi księżmi, których prosili o wsparcie, lub też do rozmaitych i niekiedy bardzo kreatywnych form perswazji”, mówi historyczka i autorka książki „«Chory człowiek jest wtedy, jak coś go boli». Społeczno-kulturowa historia zdrowia i choroby na wsi polskiej po 1945 roku”.
Rząd zmarnował pół roku i nie przygotował się na drugą falę epidemii. Teraz premier Morawiecki próbuje obciążyć opozycję odpowiedzialnością za chaos.
Polski system opieki zdrowotnej, który na co dzień działa na granicy swojej wydolności, nie ma szans sprawnie zareagować w czasie epidemii. Dlatego ograniczenie skutków kryzysu zależy od każdego nas. Nie może być żadnych wyjątków, tym bardziej w przypadku Kościoła.
„Chcemy pokazać Ministerstwu Zdrowia, że trudno będzie zarządzać opieką zdrowotną bez lekarzy. Planujemy to zrobić we wrześniu” – mówi Marcin Sobotka, przewodniczący Porozumienia Rezydentów OZZL.
„Według danych dla europejskich krajów należących do OECD, wydatki bieżące na ochronę zdrowia były w Polsce drugie od końca w Europie i wynosiły 1955 dolarów na osobę. W Niemczech, Szwajcarii, Holandii, Francji to odpowiednio: 5700, 8000, 5400, 4900. Ale więcej wydają też Węgry, Czechy, Słowacja, Litwa czy Estonia – kraje, które historycznie startowały po okresie komunizmu z tych samych warunków systemowych w ochronie zdrowia”, mówi profesor nauk medycznych.
„Nie ma żadnego poczucia solidarności czy myślenia kolektywnego. Bardzo dużo osób ma przeświadczenie, że im się wszystko należy, bo są ubezpieczeni. Musi minąć wiele lat, żeby w społecznej świadomości zaistniał fakt, że medycyna kosztuje. Dlatego tendencja prywatyzacyjna będzie się pogłębiała”, mówi specjalista w obszarze opieki zdrowotnej.
Jedyne, co medycyna mogła i powinna była zaoferować Alfiemu, to opieka paliatywna, która pozwoliłaby mu godnie, spokojnie i bezboleśnie odejść. Dlatego też, zdaniem brytyjskich lekarzy i sądów, kontynuowanie intensywnej terapii byłoby w przypadku Alfiego działaniem uporczywym, „nieludzkim”, „niehumanitarnym”.
Rząd powinien docenić kompromisową propozycję lekarzy. Trzeba negocjować, a nie wierzyć w cuda – tak prof. Mirosław Wielgoś komentuje spór lekarzy z rządem przed rozmowami nowego ministra zdrowia z Porozumieniem Zawodów Medycznych.
„Wszyscy pracujemy dla idei, w przeciwnym wypadku, dawno by nas tu nie było”, mówi rzeczniczka Porozumienia Rezydentów Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy.
Trudno sobie wyobrazić, by po odsunięciu PiS-u od władzy media publiczne udało się odbudować poprzez proste – nawet daleko idące – zmiany personalne. Protest lekarzy rezydentów pokazał, że telewizja publiczna nieodwołalnie się skończyła.
Wszelkie pomysły, które proponują kolejne rządy sprowadzają się do tego, że ministerstwo próbuje mieszać herbatę bez cukru i myśli, że stanie się ona słodka. To widać w makroskali porównując Polskę do innych krajów. Tam gdzie te nakłady są wyższe ludzie żyją dłużej.
„Mali bogowie” to książka, którą czyta się bardzo szybko, z rosnącym zdenerwowaniem na polską służbę zdrowia. Po jej zamknięciu zostaje poczucie bezsilności. I lęk przed pójściem do szpitala.
Magdalena M. Baran Nikt nie trafił w ministra 45 minut potrafi się strasznie dłużyć. Chyba wszyscy pamiętamy te wyjątkowo nudne szkolne lekcje czy akademickie wykłady, podczas których monotonny głos czytającego skrypt profesora nazbyt często kazał zerkać na zwalniające wskazówki zegarka. Ba, nawet na fitnesie 45 minut skakania po sali treningowej w grupie mniej czy bardziej […]