Z centrum widać najwięcej
Kartonówki to pierwsze książeczki w biblioteczce malucha. Traktują o sprawach dziecku najbliższych, zachęcając do poznawania świata. A gdyby tak opowiedzieć w nich o samym świecie – o atomach i falach grawitacyjnych? Czy maluch połknie bakcyla nauki?
Stoimy w obliczu końca publicznej edukacji w Polsce, gdyż jedną z konsekwencji pisowskiej deformy jest niespotykane wcześniej na taką skalę zainteresowanie szkołami prywatnymi. Jeżeli sytuacja finansowa i życiowa nauczycielek i nauczycieli nie zostanie szybko poprawiona, naszych dzieci zwyczajnie nie będzie miał kto uczyć.
Warto wreszcie przestać wpajać polskim dzieciom toksyczne popłuczyny po romantyzmie i zamiast tego zacząć uczyć je pokojowego rozwiązywania konfliktów, żeby następne pokolenia nie dały sobie wmówić, że bicie się nawzajem po mordach to najlepsza strategia. Nauka jednoznacznie dowodzi, że taką nie jest.
Premier Morawiecki dopiero co ogłosił, że reforma polskiego szkolnictwa wyższego w ramach „Konstytucji dla Nauki” ma pomóc w wykuwaniu nowych, patriotycznych elit, a my już widzimy, jak politycznie sterowana nauka może wyglądać – na przykładzie eksperta „dobrej zmiany” Andrzeja Zybertowicza.
„Kadra na wielu uczelniach jest mało innowacyjna, mało otwarta na zmiany, na międzynarodową i krajową współpracę, na konkurencję, na wybieranie najlepszych. To ogromny problem i nie da się go rozwiązać ustawą”, mówi była minister nauki i szkolnictwa wyższego.
Szanowni Państwo! Polska wyprzedziła Stany Zjednoczone. To nie żart. Co prawda nie pod względem wielkości gospodarki czy jej innowacyjności, ale w dziedzinie niemniej spektakularnej – polityce. 5 września amerykańska polityka przeżyła – kolejny w ostatnim czasie – wstrząs. Tego dnia dziennik „The New York Times” zdecydował się na bezprecedensowy krok i opublikował anonimowy artykuł „wysokiego […]
„Jestem zwolennikiem liberalnej demokracji – czyli rządów większości szanującej prawa mniejszości i kierującej się zasadą rządów prawa. Ale […] nie uważam, żeby to był jedyny dopuszczalny model ustrojowy. W innych realiach kulturowych te same wartości, na których straży stoi dziś liberalna demokracja, można było realizować na gruncie monarchii konstytucyjnej”, mówi wicepremier.
Najbardziej adekwatnym komentarzem do wywiadu z wicepremierem Jarosławem Gowinem jest pamiętne hasło wykrzyczane przed laty przez Jarosława Kaczyńskiego: „I żadne płacze, i żadne krzyki nie przekonają nas, że białe jest białe a czarne jest czarne!”.
Dlaczego ludzie wierzą w przewidywania wróżbitów? Bo te często są sformułowane w sposób tak ogólny i na tyle zagmatwany, że niezależnie od tego, co stanie się w przyszłości, wróżbita może twierdzić, że miał rację. Niektórzy publicyści polityczni stosują podobną strategię.
„Jestem zdziwiona, kiedy ludzie mówią, że Trump i zwolennicy wyjścia Wielkiej Brytanii z UE zwyciężyli, ponieważ brytyjskie i amerykańskie społeczeństwa są niewystarczająco optymistyczne. Wręcz przeciwnie!”, mówi izraelska psycholog.
„Miasto jest procesem. Kiedy zaczynałem prezydenturę, chodziło o miejsca pracy i komunikację. Dziś to jest budowanie wspólnoty i smart city”. O wpływie swojej prezydentury na miasto, rywalizacji PiS-u z opozycją i dalszych planach politycznych opowiada prezydent Wrocławia.
Sposobem na to, żeby polska szkoła na nowo stała się miejscem, w którym mogą się spotkać dzieci pochodzące z rodzin o różnym kapitale ekonomicznym, społecznym i kulturowym, jest stopniowe odwracanie procesu urynkowienia edukacji.
Zróbmy z polskiej szkoły żywe laboratorium, gdzie poznaje się świat metodą eksperymentu. Niech umożliwia współpracę z lokalnym otoczeniem i pozwala na wyjście poza własne mury i przyzwyczajenia.
Doniesienia medialne o aferze wokół Cambridge Analytica koncentrują się przede wszystkim na kwestii ochrony danych osobowych w mediach społecznościowych oraz stosowaniu nieuczciwych metod marketingowych w kampaniach politycznych. I słusznie – te dwa aspekty problemu są niezmiernie istotne. Jest jednak jeszcze jeden ważny wątek tej historii, z rzadka podejmowany w komentarzach – kwestia współpracy nauki z biznesem.
To najprzyjemniejsza rzecz w życiu, pomyśleć, że nie ma głębi. Że jest tylko to, co widać. Wojciech Albiński kreśli portret Tymka Borowskiego.
