Okładka najnowszego magazynu „Rolling Stone” wywołała w Stanach Zjednoczonych burzę. Widnieje na niej sympatyczny, kudłaty młodzieniec. Ni to Jim Morrison, ni Bob Dylan. W rzeczywistości to Dżohar Carnajew, współautor zamachu bombowego na bostoński maraton. Czy taka osoba powinna znaleźć się na pierwszej stronie tego właśnie czasopisma?
Jerzy Zajadło Ronald Dworkin (1931-2013). Strategia jeża i obrona liberalnej demokracji 14 lutego zmarł w Londynie na białaczkę jeden z najwybitniejszych współczesnych filozofów prawa, Ronald Dworkin. Już w kilka godzin później na stronach internetowych czołowych światowych dzienników – np. „The New York Times” i „The Guardian” – ukazały się nie tylko depesze agencyjne na ten […]
Karolina Wigura Christophera Hitchensa spory z Bogiem „Boga prawdopodobnie nie ma, więc przestań się martwić i ciesz się życiem”. Takie napisy pojawiły się w 2006 roku w ramach niecodziennej kampanii reklamowej na londyńskich autobusach. Mniej więcej w tym samym czasie serwis internetowy Amazon.com informował, że liczba sprzedanych egzemplarzy Biblii… wzrosła o 120 proc. Okoliczności te […]
Piotr Kieżun Czarny western bez morału. O „Krwawym południku” Cormaca McCarthy’ego „Krwawy południk” to obok „Drogi” i tak zwanej „trylogii pogranicza” najsłynniejsza książka Cormaca McCarthy’ego. „New York Times” uznał ją za jedną z 25 najlepszych amerykańskich powieści ostatnich lat, a Harold Bloom umieścił wśród najlepszych utworów prozatorskich XX wieku. Jak najzupełniej zasłużenie. Ten piękny epicki […]
Łukasz Kowalczyk Krew z pomidorów. „Vicky Cristina Barcelona” Lubią nas, a my lubimy znowu innych, Lubią nas, drabina głupich sięga nieba. Lech Janerka, „Lubią nas” Trzeba dezynwoltury recenzenta z „New York Timesa”, żeby chwalić Woody’ego Allena za odwagę, z jaką wyszedł z prowincjonalnego nowojorskiego grajdołu i zaczął sadowić swoje filmy na gruncie europejskim. Inna sprawa, […]
Warszawska publiczność filharmoniczna z upodobaniem łączy dwie czynności – klaskanie i wstawanie z miejsc. Zdarza się jej to nawet wtedy, gdy sami wykonawcy nie spodziewają się aż tak dobitnego wyrazu uznania dla zaprezentowanych przed chwilą wykonań. Uważny (a może tylko uprzedzony) obserwator, jeżeli tylko siedzi (i tylko siedzi) w pierwszych rzędach, może wówczas zauważyć na twarzach artystów lekką konsternację.