Zestawienie ukraińskiego serialu „Stulecie Jakuba” oraz filmu Wojciecha Smarzowskiego pozwala stawiać pytania o miejsce pamięci w obu społeczeństwach i o to, na czym pamięć jest oparta. Czy rachunek własnych krzywd może być jej podstawowym budulcem?
Szanowni Państwo! „Niektóre społeczeństwa na Bałkanach czy na Bliskim Wschodzie powinny zrozumieć, że pamięć jest dla nich toksyczna i znacznie bardziej korzystne byłoby dla nich zapomnienie” – twierdzi David Rieff, amerykański intelektualista. Aż ciśnie się na usta pytanie, czy to zdanie w jakikolwiek sposób można odnieść do historii naszego społeczeństwa. Oto „Wołyń” Wojciecha Smarzowskiego o […]
„Pomimo obaw «Wołyń» odegra pozytywną rolę. Wywoła na nowo dyskusję na trudny temat, na który trzeba rozmawiać. Jeśli zamieciemy go pod dywan, powstaną fałszywe mity”, mówi były opozycjonista, poseł i doradca prezydenta Bronisława Komorowskiego.
„Ludzie nie wyciągają wniosków z przeszłości, a społeczeństwa mające obsesję na punkcie historii uczą się z niej najmniej”, przekonuje amerykański dziennikarz i historyk.
„Wołyń” Wojciecha Smarzowskiego, mimo przeważnie pozytywnych recenzji, nie spełnia pokładanych w nim nadziei. I to przede wszystkim tych, które wiązał z filmem sam reżyser.
Gdyby była to umoralniająca opowieść o złym nacjonalizmie, film zostałby zarżnięty. A tak mamy znakomity obraz bez zbędnej pedagogiki.
Wojna o pamięć trwa w polskiej polityce nieprzerwanie od roku 1989. Ma ona jednak wymiar także szerszy, ponadnarodowy. Jak pogodzić ze sobą różne pamięci, jak przeciwstawić się próbom narzucania interpretacji historycznych niepodpartych faktami, wreszcie – jak umiejętnie zapomnieć i wybaczyć?
„Polacy są spragnieni swojej historii, chcą ją zobaczyć; chcą, żeby ktoś im ją opowiedział na nowo i jest to dla nich ważniejsze niż wiwisekcje wszystkich wad narodowych”.
To nie tylko grobowiec eksperymentu , ale też grobowiec sowieckiego imperium. Katastrofa zdecydowanie przyśpieszyła jego upadek. Były imperia, które zostawiły po sobie piramidy. Czy symbolem sowieckiego został Czarnobyl?
Wtorkowy program „Warto rozmawiać” poświęcono rocznicy katastrofy smoleńskiej. Powróciły pytania o to, czy jesteśmy w stanie znieść społeczne podziały i zgodnie uczcić pamięć ofiar. Wypowiedzi takie jak ta redaktora Jacka Karnowskiego z „wSieci” pokazują, że to niewykonalne.
„Głośniej od bomb” jest – przewrotnie do tytułu – obrazem cichym, skromnym, kameralnym. Norweski reżyser, inspirując się twórczością Susan Sontag, zestawił traumę fotoreporterów wojennych z próbą przepracowania żałoby przez ojca i syna. Jednak w całej historii najdonośniej wybrzmiewają pytania o istotę i rolę pamięci.
Jerozolima to miasto, gdzie w szczególnym sposób spotykają się Historia i historie. I które sporo potrafi powiedzieć o naszej pamięci. Nawet tam Emanuel Ringelblum, bez którego nie wiedzielibyśmy tak wiele o Zagładzie, staje się A. Ringelblumem – patronem małej zaśmieconej uliczki.
O obecnym w rosyjskiej świadomości i niezwykle użytecznym w imperialnej polityce i postimperialnych awanturach „micie Bandery”.
Szanowni Państwo! 24 kwietnia br. Sejm RP zmienił obowiązującą w Polsce datę rocznicy zakończenia II wojny światowej. Od teraz świętować będziemy ją 8, a nie – jak dotychczas – 9 maja. Symboliczne znaczenie tej zmiany jest oczywiście dwojakie – to odcięcie się od tradycji peerelowskiej, związanej z polityką historyczną ZSRR, oraz wyraz sprzeciwu wobec działań […]
„Po II wojnie światowej rozpowszechnił się, bardzo krótkotrwale, pewien rodzaj zbiorowego idealizmu. Dziś świat stworzony po roku 1945 ma się ku końcowi”, mówi brytyjsko-holenderski pisarz i publicysta.