Szerokim echem odbiły się niedawne słowa Olgi Tokarczuk o czytelnikach i literaturze. Czy rzeczywiście warte są tej skali oburzenia, czy może noblistka po prostu powiedziała prawdę? O tym, a także o samym „Empuzjonie” (bez spoilerów) dyskutują Karolina Felberg, Piotr Kieżun i Jarosław Kuisz.
Szanowni Państwo! Kilka tygodni temu zakończyła się jedna z najbardziej brutalnych kampanii wyborczych w dziejach III RP. Upowszechnił się język dehumanizowania przeciwnika politycznego oraz wzajemnej pogardy. Ktoś powie, że niemal sześć lat rządów PiS-u zdążyło nas do niego przyzwyczaić. Niesłusznie. Język polityki informuje nas o standardach życia politycznego, które wyznajemy. W tej chwili poprzeczka wisi […]
Pogarda jest jedną z wielu emocji, które ludzie mają w szerokim wachlarzu uczuć, do jakich są zdolni. Nie sposób sprawić, by całkowicie się jej wyzbyli. Można więc pytać, czy istnieją takie rodzaje pogardy, które można byłoby uznać za akceptowalne.
Pogarda wyklucza ludzi z demokratycznej gry, spycha do świata niższych biologicznych odruchów i w konsekwencji znosi to, co przy jej użyciu liberałowie mieliby ochronić i co jest tak bliskie Wigurze – świat, w którym wolne i równe jednostki decydują o swoim losie.
Spierając się o pogardę, którą część jej przedstawicieli wylewa na wyborców Andrzeja Dudy, liberalna inteligencja ulega zabawnemu złudzeniu, że wyborców tych ich pogarda obchodzi.
Andrzej Duda i ludzie PiS-u obrażają ludzi, którzy na nich nie głosują. Ale tak naprawdę gardzą swoimi wyborcami bardziej niż tymi, których obrażają wprost.
To smutne, że przynajmniej od kilku lat 11 listopada to dzień, w którym moja więź z polskim narodem słabnie niemal do zera. Nie, to nie skutek jakichś lewacko-postępowych lektur ani wrodzonej niechęci do polskości, jakakolwiek byłaby jej definicja. Żeby mieć dość świętowania, wystarczy przejść się na spacer w okolicach trasy Marszu Narodowego.
„Odzyskanie pojęcia inteligencji ma kapitalne znaczenie w przypadku ludzi z mniejszych miejscowości. Byłoby w tym coś emancypacyjnego”, mówi socjolog Piotr Kulas.
Mam coraz większe problemy z polską tak zwaną prawicą. Nie tyle nawet z powodu jej poglądów, ale z powodu formy ekspresji tych poglądów.
Katarzyna Kazimierowska Madonna pokazuje język 1 sierpnia, na wybudowanym ku chwale narodu i piłki nożnej Stadionie Narodowym, wystąpi ladacznica Madonna. Będzie bezcześcić krzyż i skakać po powstańczych grobach. Ale to nie jedyna batalia, jaką w najbliższym czasie będzie musiał stoczyć naród katolicki wraz ze swym Kościołem na czele. Oto bowiem od Kościoła właśnie wymaga się […]
Szanowni Państwo, oto kolejny element mozaiki rodzimych stereotypów: polska wieś. Zaiste źródło udręki i ekstazy. Z jednej strony, „wieśniak” i „wieśniactwo” są nieśmiertelnymi epitetami. Z drugiej zaś strony, prowincja jawi się jako mityczna idylla pokazywana w serialach i innych dziełach popkultury. Jak jest naprawdę? „Kultura Liberalna” ogląda ten fragment polskiej tożsamości wraz z Pracownią Badań […]