W Polsce poziom niechęci wobec wyborców partii przeciwnej jest równie wysoki jak niechęć wobec samej tej partii i jej kandydatów. W sytuacji tak głębokiej nieufności społecznej trudno wyobrazić sobie udane odrodzenie pluralistycznej demokracji.
Szanowni Państwo! Książka „Polka ateistka kontra Polak katolik”, w której Karolina Wigura rozmawia z Tomaszem Terlikowskim o ich odmiennych światopoglądach, wzbudziła przeciwstawne emocje. Niektórzy gratulują Wigurze chęci wysłuchania racji Terlikowskiego, inni pytają: po co z nim rozmawiać, kogo obchodzi, co ma do powiedzenia ktoś z takimi poglądami? Wielu z nas uważa, że tego rodzaju dialog […]
Często słyszeliśmy pytanie: „po co w ogóle rozmawiać z osobą, która się z tobą nie zgadza, przecież to jest tylko strata czasu” – mówi Karolina Wigura, wraz z Tomaszem Terlikowskim, współautorka książki „Polka ateistka kontra Polak katolik”.
„Nie ma głupszego pojęcia w naszej debacie publicznej jak «symetryzm». To pojęcie zakłada, że ludzie mają się określać nie wobec konserwatyzmuliberalizmu, czy choćby prawicy–lewicy, tylko wobec dwóch central partyjnych” – mówi były marszałek Sejmu i polityk prawicy Marek Jurek.
Szanowni Państwo! Zabójstwo prezydenta Gabriela Narutowicza, którego setna rocznica przypada 16 grudnia tego roku, to ostatni etap spirali przemocy, jaka nakręcała się w polskim życiu publicznym od dnia jego wyboru. Jednak mechanizm nie był nowy. Właściwie powtórzono wypróbowaną wcześniej metodę – antysemicką propagandę, która nie miała nic wspólnego z rzeczywistością. Tym razem wyzwoliła ona społeczną […]
Chciano zlikwidować symbol polityczny. Od śmierci Narutowicza, zamiast przekonania o tym, że naszym liderom nic nie grozi, raczej powinniśmy przyjmować domniemanie, że rozpętanie polaryzacji bez jakiegokolwiek umiaru w słowach może dotrzeć do uszu jakiegoś nowego Niewiadomskiego. W szkołach zamiast sloganów o wielkich Polakach powinno się raczej analizować przebieg wypadków od 9 do 16 grudnia 1922 – jak pod wpływem mediów rosła radykalizacja, jak działała psychologia tłumu, kto ponosił odpowiedzialność bezpośrednią i pośrednią.
Jakie są reguły na czas chaosu? Jak odnaleźć równowagę w czasach, gdy stabilność stała się towarem deficytowym? Gdzie szukać sensu, gdy zewsząd zalewają nas złe wiadomości? Jak myśleć racjonalnie w rozemocjonowanym świecie? Komu i czemu ufać, gdy w najlepsze trwa ogólnoświatowa wojna informacyjna, nadciąga kryzys ekonomiczny, a nasza planeta płonie?
Toczy się poważna walka o symbole, o rozumienie tożsamości. O tym, jak postrzegamy świat, ma decydować polityka partyjna. Zamiast o „dobrach narodowych” proponuję więc mówić o „dobrach społecznych”. Co ma nas łączyć? Obszar, na którym można byłoby się porozumieć, to kultura wysoka.
W ostatnim przedwakacyjnym „Widoku z K2” Karolina Wigura i Katarzyna Kasia rozmawiały z prof. Adamem Leszczyńskim – o libkach, lewakach i innych rozterkach opozycji.
Aborcja to tylko jeden z tematów polaryzacji. Bycie umiarkowanym demokratą czy umiarkowanym republikaninem to coraz rzadziej występujące zjawisko. Normą staje się radykalizacja. Amerykański ruch antyaborcyjny wspiera intensywnie także działaczy z Polski.
„W przeszłości, podczas spotkań publicznych na temat takiej książki jak moja i Donalda Tuska, przeciwnik polityczny mógłby przyjść i powiedzieć coś krytycznego. Teraz to się nie zdarza, bo druga strona w ogóle się tym nie interesuje. Dla nich nie istniejemy” – mówi dziennikarka i pisarka Anne Applebaum.
„Aktywizm zbyt często posługuje się rodzajem szantażu moralnego. W rezultacie nie jesteśmy w stanie mówić przekonująco, uwzględniając różnorodność odbiorców. W dodatku, gdyby BBC i CNN zaczęły zapraszać nas codziennie na swoje anteny, mówilibyśmy w sposób tak nudny, żargonowy, elitarny, że prawdopodobnie przyniosłoby to więcej złego niż dobrego”.
Wygląda na to, że idą dogodne czasy dla polskiego społeczeństwa. Nasz naturalny defetyzm, przekonanie, że i tak się wszystko zawali, że będzie już tylko gorzej, mogą się okazać jak najbardziej adekwatną postawą.
Państwo PiS-u odpowiada za niechęć do szczepień. Nie potrafi pokazać korzyści płynących z nich dla wszystkich, bo to wymaga poczucia obywateli, że tworzą wspólnotę – a nie da się przecież tworzyć wspólnoty z kimś, kogo się nienawidzi.
„Podziały rasowe w Stanach Zjednoczonych są zbyt ostre. Wyborcy Trumpa, szczególnie ci z południa kraju, uważają, że pieniądze, które są kierowane do wszystkich biednych, ich nie interesują. Nawet jeżeli oni na tym zyskają, ale wsparcie miałoby również zostać skierowane do czarnych i Latynosów, to będą się temu sprzeciwiać”, mówi słynny politolog.