Dzięki książce Thomasa Piketty’ego rosnące nierówności społeczne i majątkowe stały się dominującym tematem tegorocznych analiz ekonomicznych. Temat – wzmocniony okrągłą rocznicą wyborów 1989 r. – pojawił się również w Polsce. Tym razem, inaczej niż 25 lat temu, nie powinniśmy jednak pozwolić sobie na bezrefleksyjność w przenoszeniu wszystkich zachodnich wniosków na polskie realia.
Dwa i pół miesiąca po wyborach Niemcy mają nowy rząd? Kto jest w nim figurą, a kto blotką?
Jestem na Twitterze. @RafalWos. Co mnie tam zagnało? To długa historia. Można ją sobie prześledzić tutaj. Dając przy okazji uczciwie zarobić wydawnictwu, w którym uczciwie zarabiam na życie i możliwość bycia wyzyskiwanym (oficjalnie niby to pro bono) w takich miejscach jak „Kultura Liberalna”. Co Twitter ma wspólnego z Niemcami? To właśnie tam poznałem Erica Jarosinskiego. I o nim będzie dzisiejszy felieton.
Marcel Reich-Ranicki. Zawsze się zastanawiałem, co właściwie to nazwisko mówi Polakom. Teraz jest okazja, żeby to pytanie pogłębić. Bo tydzień temu MRR zmarł we Frankfurcie w wieku 93 lat.
Dziesięć lat temu ubiegałem się o studenckie stypendium w Niemczech. Organizacja o egzotycznej nazwie Copernicus, która te stypendia fundowała, działała w trzech miastach. Każdy petent mógł ułożyć je w kolejności, wedle własnych preferencji.
Wyobraźmy sobie, że nie było zamachu w Sarajewie. Nie wybucha więc I wojna światowa. A skoro nie ma pierwszej wojny, to nie ma również hiperinflacji i kryzysu lat 30. w Europie. Czyli do władzy nie dochodzi Hitler i jego narodowi socjaliści.
Czy niemiecko-niemiecki finał piłkarskiej Ligi Mistrzów to dowód na nową niemiecką hegemonię ekonomiczno-polityczną w Europie, która zamanifestowała się w sporcie? A może dowód, że Niemcy naprawdę wszystko robią lepiej i solidniej. A może to po prostu czysty przypadek, bo piłka jak wiadomo jest okrągła, a bramki są dwie?
Od czasu zjednoczenia Berlin przyciąga Polaków jak magnes. I trudno się dziwić. Ale nie należy zapominać o tym, że brandenburska metropolia to ledwie mały kawałek wielkiego niemieckiego tortu. Ja sam przypomniałem sobie o tym niedawno, podczas wizyty w Monachium.
Jest początek stycznia roku 1913. Na wiedeński Nordbahnhof wjeżdża zaśnieżony pociąg z Krakowa. Wysiada z niego 34-latek z krzaczastym wąsem, spod którego widać ślady przebytej ospy.
Na niemieckiej scenie politycznej istnieje ugrupowanie polityczne określane jako „liberalne”, nazywa się FDP. W tłumaczeniu na polski to Partia Wolnych Demokratów.
Rafał Woś Nie chcę do Berlina! Nie chcę do Berlina! Nawet jeśli wszystkie inne miasta są gówniane! Nie chcę do Berlina! I będę zupełnie sam! Nie chcę do Berlina! Nawet jeśli tam są wszyscy moi kumple! Nie chcę! To refren piosenki młodego niemieckiego zespołu Kraftklub (nie mylić ze starym i supersłynnym Kraftwerkiem, legendą muzyki elektronicznej), […]
Rafał Woś Ci cholerni Niemcy Po zeszłomiesięcznych zachwytach nad tym, za co można dziś lubić Niemców, tym razem druga część felietonu. Czyli co nas (albo przynajmniej mnie) w sąsiadach zza Odry na progu XXI wieku wkurza: 1. Ta ich cholerna zarozumiałość. To przekonanie, że wszystko już wiedzą, wszędzie byli, wszystko już przerobili. A my jeszcze […]
Rafał Woś Za co lubię Niemców Stosunki polsko-niemieckie wkroczyły w fazę normalności. To znaczy, że stały się nudne jak flaki z olejem. Widzę to po kolegach dziennikarzach. Polsko-niemiecka działka to dziś ewidentnie zbyt wąska specjalizacja, by można już tylko na niej budować swoją zawodową specjalizację. Ja się akurat z tego powodu bardzo cieszę. Po pierwsze […]
Rafał Woś „Tatort”. Znacie? Jeśli nie, to posłuchajcie. Jak czytelnik być może pamięta z poprzednich felietonów, poprzedni rok spędziłem w Berlinie. Znalazłem tam upodobanie w światowym i intensywnym konsumowaniu niemieckiej kultury różnych szczebli. Niemcy to, jak wiadomo jeden z krajów, gdzie kultura jest syta, dofinansowana i dopieszczona. To sprawia, że nawet osoba niezbyt skora do […]
Rafał Woś Skandalista Christian Wulff Ta historia jest z gatunku thrillerów polityczno-erotycznych. I nie ma happy endu. Podsumujmy tzw. aferę Wulffa, która przez ostatnie miesiące poruszała i rozgrzewała Niemców. Mówi ona co nieco o naturze współczesnych relacji mediów i polityki w dużym kraju zachodniej Europy. Wszystko zaczęło się w grudniu ubiegłego roku. Wysiadłem z pociągu […]