Pod koniec lat pięćdziesiątych cała rodzina Itzhaka Goldberga wyemigrowała z Polski do Izraela. W drugiej części autobiograficznego eseju autor opisuje trudne doświadczenia ocalałych z Holokaustu w nowym żydowskim państwie oraz powrót do Polski w czasach transformacji.
Po wybuchu drugiej wojny światowej rodzice Itzhaka Goldberga stracili wszystko, jego matka ledwo przeżyła Auschwitz. Po wojnie ojciec zaangażował się w budowę komunizmu. Pod koniec lat pięćdziesiątych cała rodzina przeniosła się do Izraela. Publikujemy pierwszą część autobiograficznego eseju o żydowskiej tożsamości, komunizmie, Izraelu, współczesnej Polsce i bolesnych rozliczeniach z przeszłością.
Szanowni Państwo, kampania wyborcza w stolicy… trwa. W poniedziałek Rafał Trzaskowski zaprosił dziennikarzy na konferencję prasową, która nie może pozostawiać żadnych wątpliwości. Padły konkretne obietnice wyborcze. Sekunduje mu Paweł Rabiej, występując jednocześnie w mediach państwowych. Bitwa o dusze warszawiaków została rozpoczęta. Dwanaście lat – tyle minie w grudniu od pierwszego wyboru Hanny Gronkiewicz-Waltz na prezydenta […]
„Nie będę brał odpowiedzialności za decyzje Ratusza, bo Hanna Gronkiewicz-Waltz nie konsultuje tych decyzji i jest też dość oporna na nasze sugestie. Ma poczucie, że partia zostawiła ją samą sobie”, mówi kandydat Platformy Obywatelskiej na prezydenta Warszawy.
Czy chce pan zostać prezydentem Warszawy? „Nie jest to marzenie mojego życia, bardziej odbieram to jako kolejną możliwość pomocy ludziom” – mówi Patryk Jaki.
„Warszawiacy są zmęczeni Platformą, która rządzi dwanaście lat, ale nie chcą też PiS-u, który prowadzi wojnę z całym światem. Dlatego szanse dla trzeciego kandydata są bardzo duże”, mówi prezes stowarzyszenia Wolne Miasto Warszawa.
I jedni, i drudzy uczestnicy politycznego sporu muszą wreszcie zrozumieć, że konstytucja to nie jest menu. Umówiliśmy się na cały pakiet. Tylko symetryści umieją to dziś jasno powiedzieć. I dlatego są potrzebni.
– Moim interesem jest próbować dotrzeć do tych 15 proc. społeczeństwa, które oczekuje zupełnie innego podejścia do polityki i państwa. Będzie wtedy ktoś, kto będzie próbował te konserwatywne PO pociągnąć nie tylko w stronę bardziej liberalną politycznie, społecznie i gospodarczo, lecz również w stronę realnego myślenia propaństwowego – mówi Barbara Nowacka w rozmowie z „Kulturą Liberalną”.
Szanowni Państwo! Od kilku tygodni polską polityką wstrząsają kolejne informacje o nieprawidłowościach przy reprywatyzacji w stolicy. Reakcje partii politycznych? Platforma Obywatelska zapowiedziała, że w ciągu miesiąca przedstawi nową ustawę reprywatyzacyjną, choć w ciągu 8 lat rządów nie potrafiła rozwiązać problemu. Zapowiedzi PO przebiła Nowoczesna, która w połowie tygodnia obiecała stworzenie nowej ustawy na… poniedziałek. Z […]
Pozostanie przy standardowych narzędziach prawnych w tak skomplikowanych kwestiach jak reprywatyzacja realizowana kilkadziesiąt lat po dokonanej nacjonalizacji to jak reperacja zegarka przy pomocy kowalskiego młota. Szanse, że zegarek naprawimy, są nikłe, a ryzyko, że zniszczymy skomplikowany mechanizm, który pozwoliłby mu działać – olbrzymie.
„Polska kwitnie tym, że ludzie biją pianę. W parlamencie, w sądach, na uczelniach – bije się pianę, zamiast usiąść i coś, jakiś malutki fragment rzeczywistości uporządkować”.
Warszawska reprywatyzacja jest dziś problemem nie tylko z punktu widzenia prawnego, lecz również polityczno-moralnego. Niezbędna jest refleksja nad tym, jaka koncepcja sprawiedliwości powinna stać za porządkującymi to zagadnienie rozwiązaniami ustawowymi.
Po latach posuchy w polskim kinie nieśmiało zaczynają się pojawiać produkcje musicalowe. O ile pierwsza z nich, „Córki dancingu” (2015), poprzez nietuzinkowy scenariusz i przebojowe piosenki dała olbrzymią nadzieję na progres, o tyle propozycja Agnieszki Glińskiej pozostawia niestety spory niesmak.
To była moja pierwsza manifestacja poświęcona pamięci Jolanty Brzeskiej – działaczki społecznej zaangażowanej w obronę eksmitowanych lokatorów. Choć Brzeska zginęła 5 lat temu, 1 marca 2011 r., w sprawie jej śmierci nadal mamy więcej pytań niż odpowiedzi. Przygnębiające jest również to, jak niewiele uwagi poświęcono rozwiązaniu problemu reprywatyzacji i gwarantowania praw lokatorów.
„Nie służy zaufaniu do władzy i jej kompetencji powoływanie numerków przepisów «aby zbyć», w nadziei, że nikt nie sprawdzi” – pisze Ewa Łętowska na temat gruntów warszawskich, w polemice z Jarosławem Jóźwiakiem.