Liberałowie zrobiliby dobrze, gdyby odrzucili wolnorynkowy dogmatyzm i zdemokratyzowali myślenie o liberalizmie. Tego rodzaju postawa pozwoliłaby na sformułowanie naprawdę politycznego liberalizmu. I pozwoliłaby lepiej odpowiedzieć na niestabilność liberalnej demokracji w świecie zachodnim niż rzewne i mocno podkoloryzowane wspomnienia z XIX wieku.
W ostatnim felietonie napisałem, że jeśli wiernych oburzają skandale pedofilskie wstrząsające polskim Kościołem, sposobem wymuszenia zmian byłby „bojkot konsumencki” tej instytucji. Tekst zebrał niemal trzy tysiące „polubień”, ale wywołał też falę krytyki, w tym oskarżenia o „ignorancję i intelektualną słabość”. Sądzę, że warto na tę krytykę odpowiedzieć.
„Gowin to zwierzę polityczne, które lubi upolować jeden polityczny konkret, a potem realizować go od A do Z. Za to jest w stanie zapłacić ogromną cenę: musi popierać różne rozwiązania, z którymi się nie zgadza”, mówi dziennikarz „Nowej Konfederacji”.
Szanowni Państwo! Polska wyprzedziła Stany Zjednoczone. To nie żart. Co prawda nie pod względem wielkości gospodarki czy jej innowacyjności, ale w dziedzinie niemniej spektakularnej – polityce. 5 września amerykańska polityka przeżyła – kolejny w ostatnim czasie – wstrząs. Tego dnia dziennik „The New York Times” zdecydował się na bezprecedensowy krok i opublikował anonimowy artykuł „wysokiego […]
Bez reformy nasz system zabezpieczenia na starość ulegnie zapaści. Ratunkiem może być potraktowanie emerytur jako niskiego świadczenia socjalnego dla wszystkich i zachęcanie do samodzielnego oszczędzania.
Po co pytać Polaków, jakich chcą zmian w ustawie zasadniczej, gdy samemu się tego nie wie? Koniecznych reform nie będzie. Nie mamy momentu konstytucyjnego i władzy z mandatem do ich wprowadzenia.