Althamer przypomina cadyka z tradycji żydowskiej, a ludzie skupieni wokół niego nie tylko towarzyszą artyście, ale i odtwarzają pewną formę wspólnoty religijnej. Cóż, w świeckim społeczeństwie to sztuka przejmuje na siebie sprawy ducha. To dodaje otuchy.
Sztuka traci wolność, kiedy klęka u tronu takiej czy innej władzy – polityki, religii, pieniędzy albo tłumu. Problem polega na ustaleniu, kiedy naprawdę klęka, a kiedy się po coś schyla.
Iwo Zmyślony Polityka i krytyka wedle Andrzeja Osęki Czy Andrzej Osęka to postać wciąż ważna i kontrowersyjna? Tak nam próbuje to sprzedać Jakub Banasiak – hipsterski krytyk sztuki, twórca hipsterskiego wydawnictwa 40000 malarzy, związany ze środowiskiem hipsterskiej galerii Raster. O przepytanie znielubianego przez rasterowców Osęki poprosił Adama Mazura – historyka i krytyka fotografii. Co z […]
Joanna Kusiak Lizbona: miasto autopolemiczne Większość tradycyjnych przewodników turystycznych po Lizbonie ilustrowana jest cytatami z Pessoi, choć równie dobrze mogłyby to być cytaty z Deleuze’a. Cytatami z Deleuze’a i Heraklita (między innymi) jest zresztą ozdobiona stacja metra Parque, która – zaprojektowana w ramach projektu artystycznego – jednocześnie afirmatywnie przywołuje i krytycznie rozbraja portugalskie dziedzictwo, zestawiając […]