„Od 2020 roku żyjemy w nieustannym napięciu i lęku. Inflacja, która przyspieszyła podczas trwającej wciąż wojny, może przerastać wytrzymałość Polaków. Zrozumiałe jest, że chcemy zająć się sobą. Jednak wojna w Ukrainie to też nasz problem”, pisze Katarzyna Skrzydłowska-Kalukin.
Sposób, w jaki opowiadamy dzieciom o śmierci, wojnie czy migracji, zależy nie tylko od twórców książek, lecz także od rodziców i wychowawców. Ci często wybierają nieopowiadanie o tym dzieciom w ogóle. Watanabe jednak przypomina: milczenie czyni współwinnym.
„Skąd państwo przyjechali?” – pytam, żeby przełamać lody. Szybko jednak żałuję. „Kramatorsk. Obwód doniecki” – odpowiada mężczyzna zdawkowo, ale tyle wystarczy.
Gościem dzisiejszego odcinka „Widoku z K2” będzie Jakub Bodziony, autor reportażu „Pomoc na granicy (wytrzymałości)”, który ukazał się w najnowszym numerze „Kultury Liberalnej”.
Szanowni Państwo! Od rozpoczęcia inwazji Rosji na Ukrainę minął już ponad miesiąc. Obrońcy postawili wojskom rosyjskim twardy opór, w wyniku czego wycofały się one w ostatnim czasie z obwodu kijowskiego. Ukraina poniosła jednak również ogromne straty, zarówno ludzkie, jak i materialne. W ostatnich dniach widzieliśmy wstrząsające zdjęcia z podkijowskiej Buczy, gdzie miały miejsce masakry i […]
Rosyjski dysydent, który od początku wojny organizuje pomoc na granicy, powiedział, że to sytuacja, jak ta, w której dowiadujesz się, że twoim ojcem jest seryjny morderca: „Nigdy nie zmyjecie z siebie tej hańby – z tym trzeba się pogodzić. Będą was nienawidzić i nikt nie będzie was bronić. Nie traćcie czasu na wyjaśnienia, że nigdy nie mieliście z ojcem dobrych stosunków – to nikogo nie interesuje. Idźcie pomagać tym, którzy ucierpieli z powodu jego działań”.
Szanowni Państwo! Czy agresja Rosji na Ukrainę to kolejny krok w budowanej mozolnie strategii, którą dawno temu można było przewidzieć? I co ta strategia zakłada w dalszych krokach? Jeśli połączy się w jedną mapę wszystko, co Rosja robi od lat, powstaje scenariusz, w którym podbicie Ukrainy może jawić się jako pierwszy krok rosyjskiej inwazji w […]
Ptaki zatrzepotały skrzydłami. Mała mówi: „Mamo, czy nas nie zabiją?”. Nad domem latały rosyjskie samoloty, obok uderzyła rakieta, budynek w sąsiedztwie spłonął, tydzień siedzieliśmy w piwnicy. Więc u małej pozostał strach.
Gościem nowego odcinka „Widoku z K2” jest reportażysta Jan Kasia, który spędził ostatni tydzień na polsko-ukraińskiej granicy.
Szanowni Państwo! Nie pierwszy raz w państwie polskim za pomoc tym, którzy jej pilnie potrzebują, zabrali się obywatele i organizacje pozarządowe – ale po raz pierwszy robią to na taką skalę. Kryzys uchodźczy wywołany agresją Rosji na Ukrainę jest największym tego typu kryzysem w Europie od czasów drugiej wojny światowej, a większość uciekających kieruje się […]
„Gdyby uchodźcy mieli być kwaterowani tylko w przygotowanych przez państwo miejscach, Polska zatkałaby się po przyjeździe dwustu tysięcy osób. Oddolny ruch pozwolił pomóc większej liczbie ludzi. Ponieważ jesteśmy romantycznie usposobionym społeczeństwem o wielkim zapale, na razie to działa. Jednak nie może trwać wiecznie” – mówi Marta Jaroszewicz z Ośrodka Badań nad Migracjami Uniwersytetu Warszawskiego.
W latach 2015–2016 w Niemczech złożono 1,3 miliona wniosków o azyl. W jaki sposób Niemcy poradziły sobie z kryzysem migracyjnym? I jakie lekcje płyną z tego dla Polski? O tym rozmawiamy z Kamilem Frymarkiem z Ośrodka Studiów Wschodnich.
Wolontariusze coraz częściej powtarzają, że zasoby się kurczą, że są zmęczeni. Jednak państwo wciąż nie przejmuje pałeczki. Przerzuciło na nich nie tylko ciężar niesienia pomocy, ale i odpowiedzialność za jej ciągłość.
W kolejnym odcinku „Widoku z K2” Karolina Wigura i Katarzyna Kasia goszczą psycholożkę i psychoterapeutkę z Instytutu Wsparcia Psychologicznego Dorotę Mintę. Rozmawiają z nią o tym, jak z uwagą wspierać uchodźców i uchodźczynie, dla których otworzyliśmy swoje domy, a także – jak w tym trudnym czasie zadbać o dzieci i jak rozmawiać z nimi o wojnie.
Pamiętacie ten argument: „chcesz uchodźców, to weź ich se do domu”? Parę tygodni temu to była obelga w internecie, fraza, która kończyła dyskusję, bo jasne i oczywiste było, że wzięcie migranta do domu jest niewyobrażalne, nikt tak nie robi, chyba tylko nawiedzeni lewacy. I nagle, to po prostu się stało. Tylko co dalej?