Z centrum widać najwięcej
Szanowni Państwo! „Polska pod rządami PiS nie jest gotowa na kryzys”, mówił tuż przed niedzielnymi wyborami Grzegorz Schetyna. „Jesteśmy przygotowani”, przekonywał z kolei w jednym z niedawnych wywiadów Jarosław Kaczyński. „Nasza polityka antycykliczna, prorozwojowa, oparta m.in. na popycie, ale także na wspieraniu przedsiębiorców, to jest polityka, która może doprowadzić do tego, że skutki kryzysu będą […]
Przed nami jeszcze wybory prezydenckie, tam też będziemy gotowi; wygramy je, to nasza obietnica”, mówił podczas wieczoru wyborczego Grzegorz Schetyna. Na usta ciśnie się pytanie: co, u licha, ma znaczyć „też”?
Walka o to, jaka będzie Polska w przyszłości, trwa i jest bardzo intensywna. Jaki będzie jej wynik, tego nie wiadomo. Jedno jest jednak pewne: nie mamy do czynienia z krótkotrwałym epizodem.
W naszej neoliberalnej gospodarczo ojczyźnie, w której co jakiś czas pojawiają się transfery socjalne, 13 października 2019 niczego w zakresie solidarności społecznej nie zmieni.
Szanowni Państwo! Finisz kampanii wyborczej to prawdziwy festiwal nie tylko – z jednej strony – obietnic, a z drugiej, „kompromatów” wymierzanych przeciwko politycznym przeciwnikom. To także festiwal rozmaitych pojęć, którymi próbują nas czarować partie – demokracja, suwerenność, równość, wolność, solidarność, ekologia, postęp, przedsiębiorczość, wspólnota.
Dziś „solidarność” uznaje się za absolutną domenę PiS-u. I to mimo że politycy tej partii albo odmawiają solidarności ludziom o odmiennych poglądach, albo wprowadzają rozwiązania, które społeczną solidarność całkowicie podkopują.
Na niespełna tydzień przed wyborami warto zadać sobie pytanie: czy polska klasa polityczna jest przygotowana na nadciągająca katastrofę?
O ile jeszcze parę miesięcy temu zdecydowana większość obywateli sprzeciwiała się impeachmentowi, o tyle dziś, po ujawnieniu ukraińskiej afery, zwolenników i przeciwników jest już mniej więcej tyle samo. To szybka zmiana.
Zawsze chętnie piszę o szkolnictwie wyższym, o Kościele katolickim i o jego relacjach z władzą. Mogłabym napisać o ekologii, o prawach zwierząt, o kuriozalnych rozporządzeniach umożliwiających dzieciom branie udziału w polowaniach… Jednak, po głębokim namyśle, postanowiłam napisać o jabłkach.
Ogromna większość posiadaczy prawa jazdy uważa, że jeździ samochodem lepiej niż „przeciętny kierowca”. To siłą rzeczy niemożliwe – większość nie może być lepsza niż średnia. Ale ta skłonność do przeceniania swoich zdolności nie dotyczy tylko prowadzenia samochodu. Pomaga też zrozumieć inną ciekawą prawidłowość – dlaczego dajemy się politykom mamić nierealistycznymi obietnicami.
Szanowni Państwo! Po konwencjach programowych czterech największych partii łatwiej wymienić, której grupie społecznej nie obiecano radykalnego podniesienia dochodów, czy to w postaci transferów gotówkowych, czy to darmowych usług. Skorzystamy właściwie wszyscy. I tak, od Koalicji Obywatelskiej najsłabiej zarabiający dostaną premię do zarobków, zaś młodzi Polacy mają otrzymać darmowy dostęp do internetu (pomijamy już pytanie o […]
„Programy polityk publicznych – naprawy służby zdrowia, oświaty, budowy tanich mieszkań na wynajem – nie zostały zrealizowane i nic nie wskazuje na to, że zostaną zrealizowane. […] Dystanse społeczne będą rosły. Dla uśmierzania biedy po upadku instytucji publicznych biedni będą dzielili się z biednymi, a klasa średnia będzie się nam coraz bardziej polaryzować”.
Kandydatura Małgorzaty Kidawy-Błońskiej na premiera, jej pierwsze miejsce na liście warszawskiej i transfer Grzegorza Schetyny do Wrocławia mogą przynieść paradoksalne skutki. Zmiany te mają sens z punktu widzenia wąskiego interesu partii i lidera. Przełomu jednak nie przyniosą, a ogólnemu wynikowi Koalicji Obywatelskiej mogą zaszkodzić.
Szanowni Państwo! „Linia podziału – a może nawet przepaść – przebiega dziś między starszym a młodszym pokoleniem Polaków oraz ich diametralnie różnymi doświadczeniami życiowymi. Te dwa pokolenia zupełnie się ze sobą nie komunikują” – pisaliśmy w „Kulturze Liberalnej” już w połowie 2015 roku. Zwracaliśmy uwagę, że pokolenie polityków, które dominuje na krajowej scenie, jest wypalone. […]
„Jak chcecie dokonać zmiany, nie wchodząc do polityki? A politykę robi się w partiach, gdzie zawsze jest jakiś stempel. Gra zespołowa wymaga wielu kompromisów”, mówi kandydat Zjednoczonej Prawicy w wyborach do Senatu.
