O społecznej roli sztuki po 1989 r., radzeniu sobie z ograniczeniami narzucanymi przez polityków i mechanizmy rynkowe oraz o pożegnaniu artystów ze sztuką krytyczną na rzecz eskapizmu – z Andą Rottenberg rozmawia Grzegorz Brzozowski.
Wystawa w toruńskim CSW to pierwszy tak duży pokaz tureckiej sztuki współczesnej w Polsce. Turcja wyłaniająca się z prac artystów to kraj, w którym konserwatyzm zderza się z płynną nowoczesnością.
Z pierwszych wizyt w warszawskim Muzeum Narodowym najlepiej zapamiętałam filcowe kapcie. Pomna tych doświadczeń, bardzo ucieszyłam się na wieść o wystawie „W Muzeum wszystko wolno”. Pierwsze rozczarowanie przeżyłam już w momencie kupowania biletów, kiedy pani w kasie delikatnie zwróciła mi uwagę, że tytuł wystawy wcale nie oddaje rzeczywistości.
Tegoroczna edycja marokańskiej wystawy prowokuje do licznych pytań wokół współczesnego świata/rynku artystycznego. Jakie ma znaczenie taka forma działalności dla samego miasta i lokalnych społeczności? I czy jest ono rzeczywiście znaczącym głosem o obliczu newralgicznych problemów o globalnej skali?
Poświęcona Zofii Rydet wystawa w Muzeum Sztuk Nowoczesnej w Warszawie przypomniała o artystce wyjątkowej, ogarniętej pasją rejestrowania świata, autorce monumentalnego projektu „Zapis socjologiczny”.
Jeżeli ktoś szuka w tym miejscu pomysłu na obiad lub wystrój stołu, odejdzie niesyty. Tym razem będzie o niedożywieniu i głodzie, a wszystko za sprawą poruszającej wystawy Karoliny Brzuzan, która na nowo stawia najważniejsze pytania dotyczące jedzenia i smaku.
W galerii Jeu de Paume w Paryżu pokazano ponad 130 fotografii Germaine Krull, artystki-buntowniczki, której biografia mogłaby posłużyć za niejeden filmowy scenariusz. Paryska wystawa to doskonała okazja do przybliżenia jej wyjątkowej twórczości.
Damien Hirst słynie z poruszania obrazoburczych tematów budzących ogromne zainteresowanie publiczności. Tym razem artysta zastanawia się, jaką właściwie rolę pełni medycyna w naszym życiu, a efekt jego rozważań można zobaczyć w gdańskim Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia 1.
Jacques-Henri Lartigue to wizualny sybaryta, który za pomocą aparatu wyczarowuje światy utkane z promieni słońca, orientalnych świątyń i palmowych gajów. Jego wystawę „Lartigue. La vie en couleurs” można właśnie oglądać w Maison Européenne de la Photographie w Paryżu.
Graffiti to nie tylko wandalizm i wyraz buntu, lecz także ekspresja artystyczna. Zakończona wystawa „Beyond Graffiti Writing” pokazuje również, w jaki sposób sztuka graffiti, stosowana w przestrzeni miejskiej, przenika do takich dziedzin życia jak wzornictwo, reklama czy malarstwo.
Tadeusz Peiper zapamiętany został przede wszystkim z uwagi na swoją twórczość poetycką. Tymczasem osnuta wokół jego biografii wystawa w Muzeum Narodowym pokazuje go w innych, acz równie fascynujących rolach: importera awangardy, inspiratora rewolucji – i prekursora networkingu.
Brukselskie muzeum Bozar umożliwiło zwiedzającym równoległe doświadczenia ciągłości i zmiany w ukazaniu ludzkiej twarzy. Po jednej stronie – niderlandzkie malarstwo doby Renesansu, po drugiej – współczesna europejska fotografia. Kim jest człowiek uchwycony 500 lat temu i dzisiaj?
By opisać relacje człowieka z otoczeniem, można odwołać się do wielu metafor. Czemu więc nie użyć motywu żarłocznych grzybów i innych pasożytów? Artyści, którzy wystawili swoje prace w krakowskiej Szarej Kamienicy, zwracają dodatkowo uwagę na to, jak trudno określić, kto właściwie żeruje na kim.
Patologiczne kłamstwo jest definiowane w psychologii jako zaburzenie. Izraelski artysta Omer Fast ukazuje skutki, jakie wiara we własne urojenia wywołuje w pozornie zwyczajnych ludziach. Czy można precyzyjnie uchwycić granicę między realnym a wyobrażonym?
Zręcznie zaaranżowana wystawa obrazów Olgi Boznańskiej z jednej strony pozwala poznać jej mniej znane dzieła i docenić artystyczny kunszt, z drugiej – zamyka wizerunek malarki w jednostronnych, jasno określonych ramach. Oto przed oczami staje widzom Wielka Boznańska. Dlaczego boimy się jej słabości?