„Nerwowa reakcja PiS-u na hasło «nowej solidarności» jest dobrym znakiem. Zareagowali na to bardzo agresywnie. Oni zawłaszczają wartości, symbole – i nagle ktoś się temu sprzeciwił” – o znaczeniu idei nowej solidarności mówi twórca projektu „Stan Polityki” Łukasz Pawłowski, który pracował w sztabie Rafała Trzaskowskiego.
W kampanii prezydenckiej polityka zagraniczna była traktowana po macoszemu. Szczególnie zaniedbany został wątek Chin, dla których Warszawa jest jednym z kluczowych europejskich ośrodków. Czy Andrzej Duda będzie potrafił to wykorzystać podczas drugiej kadencji?
PiS po raz kolejny wziął na celownik mniejszości. Sztab prezydenta liczył zapewne na powtórkę sukcesu z wyborów europejskich, kiedy podobny przekaz pomógł zmobilizować wyborców partii rządzącej. Jednak tym razem trzeba było szybko wykonać w tył zwrot.
Trzaskowski daje swojemu obozowi jeszcze jeden oddech. Po raz pierwszy od dłuższego czasu wydaje się realne, że kandydat opozycji może pokonać PiS w wyborach.
Jeśli tak miał wyglądać restart prezydenckiej kampanii PiS-u, to nie sposób uznać go za sukces. Sejmowe przedstawienie premiera Morawieckiego utrwaliło wizerunek Andrzeja Dudy jako słabego, niesamodzielnego, partyjnego prezydenta.
„Wyczerpała się formuła polityki, w której udział biorą wyłącznie klasyczne partie. Teraz potrzebna jest inicjatywa, która pokazuje, że jeśli potrafimy dogadać się wewnątrz zróżnicowanej koalicji, to będziemy prowadzić taki sam dialog podczas rządzenia Polską”, mówi prezes PSL-u i kandydat Koalicji Polskiej na prezydenta.
W obecnych wyborach prezydenckich istnieje tylko jeden fundamentalny spór. Dotyczy on tego, czy Polska w ogóle powinna być państwem prawa, czy państwem jednej partii.
Hołownia uderza w podobne tony co Paweł Kukiz, bo w swoim programie pisze o potrzebie rewolucji, ale te słowa kontrastują z jego profesjonalnym wizerunkiem, gładkim przekazem wygłaszanym pod krawatem, w dobrze skrojonym garniturze i wypastowanych butach. Czy tego typu ludzie wiodą lud na barykady?
U progu kampanii prezydenckiej „Kultura Liberalna” analizuje podobieństwa i różnice między kandydatami opozycji na prezydenta. Dziś Tomasz Sawczuk pisze o problemach praworządności, ekologii oraz polaryzacji. Jutro tekst Łukasza Pawłowskiego o polityce zagranicznej, relacjach państwo–Kościół oraz państwie dobrobytu.
„Prezydent powinien dawać ludziom poczucie, że reprezentuje interesy wszystkich Polek i Polaków”, mówi Małgorzata Kidawa-Błońska.
„Trump po stronie Rosji przeciwko FBI”. To nie cytat z powieści political fiction, ale nagłówek, którym spotkanie prezydentów w Helsinkach podsumowano na stronach BBC. Spotkanie, które od początku dawało Putinowi przewagę, skończyło się dla Trumpa fatalnie.
Partia Libertariańska wyrasta w Stanach Zjednoczonych na pełnoprawną trzecią siłę, która, stanowiąc języczek u wagi, może nadawać ton debacie publicznej.
Szanowni Państwo! Już dawno temu Niccolò Machiavelli stwierdził, że kłamstwo jest rzeczą w polityce jak najbardziej dopuszczalną, gdyż wszyscy ludzie – w tym politycy – są nikczemnikami. W „Księciu” czytamy, że „konieczne jest umieć dobrze naturę lisa upiększać i być dobrym obłudnikiem; ludzie tak są prości i tak naginają się do chwilowych konieczności, że ten, […]
Wchodzimy w epokę „post-prawdy” – ogłaszają kolejne zachodnie media zszokowane tsunami, jakie od miesięcy wywołuje w amerykańskiej polityce Donald Trump. Okazuje się, że strategia stosowana przez kandydata Partii Republikańskiej ma swoich naśladowców także w Polsce.
„Było sobie dwóch braci. Jeden wypłynął w morze, a drugi został wiceprezydentem i po obu słuch zaginął”, żartował kiedyś zastępca prezydenta Woodrowa Wilsona. Od tego czasu trochę się jednak zmieniło.