Nie sposób zrozumieć, jakie procesy myślowe towarzyszą w ostatnich tygodniach politykom PiS-u wypowiadającym się na temat relacji Polski z Unią Europejską. Ale w równoległym świecie poważnej polityki dokonują się zmiany, których skutki odczujemy wszyscy.
Na Wschodzie jesteśmy bardziej odpowiedzialni za projekt europejski niż kraje zachodnie i nie powinniśmy widzieć Unii Europejskiej jako projektu zachodnich elit. Ojcowie założyciele Unii nie chcieli, żebyśmy opierali się na zachodnim centrum władzy, lecz raczej wypracowali własne powiązania i pracowali ku wspólnemu celowi.
Jedno z haseł, którym amerykańskie media opatrują kolejne doniesienia na temat prezydenta Trumpa, brzmi: „To nie jest normalne”, This is not normal.
Unia prędzej się rozpadnie, niż będzie trwała w obecnym kształcie. To ostatni dzwonek do redefinicji celów Wspólnoty.
Żegnaj, świnko Pepo i bardzo głodna gąsienico. Do widzenia, Kubusiu. Bye, bye, Kopciuszku! Zaijian, sayonara, arrivederci! O nowych zaleceniach dotyczących wydawania książek dla dzieci.
Orbán jest politykiem, który wyznaje zasadę Machiavellego: trzeba być jednocześnie lisem i lwem. Wobec Polski, tak bardzo wrażliwej na pochlebstwa, najczęściej stosuje metodę lisa, czyli sprytnie ją podchodzi, uderzając w najczulsze tony. Myli się jednak ten, kto uwierzy, że premier Węgier jest czułym sentymentalistą, który śni te same sny o Międzymorzu co polska prawica i – co gorsza – dyplomacja.
O komercyjnych testach genetycznych pisze Emilia Kaczmarek.
Szanowni Państwo! 25 marca 1957 r. Konrad Adenauer i kilku innych europejskich przywódców w sali Horacjuszy i Kuriacjuszy w Palazzo dei Conservatori na rzymskim Kapitolu podpisało dwie międzynarodowe umowy. Dały one początek organizacji, którą dzisiaj nazywamy Unią Europejską. Kiedy 10 lat temu obchodzono półwiecze tego wydarzenia, wydawało się, że wszystko idzie ku dobremu. Ledwie trzy […]
Gdy mowa dziś o Europie, perspektywa partyjna zaślepia wszystkich. Działania rządu PiS prowadzą do systematycznej utraty możliwości kształtowania pozycji Polski w strukturach UE. Ale także obóz anty-PiS-u często zdaje się nie dostrzegać powagi sytuacji, w jakiej się znaleźliśmy.
„«Unia wielu prędkości» to świecidełko, którym macha się przed oczyma wyborców. Mówi się, że do tej pory wiele rzeczy się nie udawało, ale kiedy już stworzymy «Unię wielu prędkości», wszystko się ułoży”, mówi rzecznik prezydenta Andrzeja Dudy.
W przypadku Polski główną osią buntu przeciw Unii pozostaje klerykalny, katolicki nacjonalizm i te pierwsze słowa są tu bardzo ważne. To, że jest on klerykalny i katolicki, ustawia go w opozycji do Europy, którą uważa za cywilizację śmierci i od której chciałby się w miarę możności odizolować.
„Nie twierdzę, że amerykańska polityka zagraniczna jest nieskazitelna, a polityka europejska zawsze kieruje się liberalnymi wartościami. Ale nie chciałbym żyć w świecie, w którym to Władimir Putin lub chińscy komuniści wyznaczają reguły gry”, mówi amerykański dziennikarz, autor książki „The End of Europe”.
Wbrew tytułowi „Śmierć Ludwika XIV” ma niewiele wspólnego z adaptacją historycznych wydarzeń. Serra redukuje postać Króla Słońce do kulturowego archetypu, aby zderzyć go z intymnym obrazem powolnej agonii monarchy.
Czy da się opowiedzieć historię relacji dwóch krajów, naświetlając zapomniane fakty i prostując stereotypy tak, by samemu nie dać się im uwieść? Książka Michała Przeperskiego o czesko-polskich konfliktach granicznych pokazuje, jak wielkie i trudne to zadanie. Ta solidna i dobrze udokumentowana monografia pozostawia niedosyt, bo tytuł zapowiada dużo więcej, niż autor zamierzał czytelnikowi dać.
Polska była gościem honorowym na zeszłotygodniowych targach książki w Londynie. Okazuje się, że polska twórczość jest Zachodowi znana lepiej, niż wydaje się państwowym instytucjom.