Węgry to literacki kontynent, o którym Polacy zaskakująco mało wiedzą. Na czas kwarantanny polecamy wybór tekstów, poświęconych książkom m.in. Sándora Máraiego, Gezy Csatha, Istvána Bibó, Dezső Kosztolányiego i Johna Lukacsa. Zostań w domu. W podróż po świecie idei wyrusz z nami.
Rozmowa Krzysztofa Ziemca z Jarosławem Kaczyńskim potwierdza aktualność przyjętego przez Kaczyńskiego modelu zarządzania: dużo władzy, ale mało odpowiedzialności.
Wprowadzenie zakazu przylotów do Polski, i to z zaledwie niespełna dwudniowym wyprzedzeniem, wydaje się odważną i słuszną decyzją. Ale konsekwencje działania rządu naraziły nas – a tym samym także innych ludzi, z którymi mieliśmy kontakt – na znacznie większe niebezpieczeństwo zakażenia.
Kiedy już skończy się pandemia – do miast nie powróci życie, dzieci i młodzież pozostaną w internecie, i tak słabe więzi społeczne ulegną dalszemu osłabieniu, a może i zupełnemu zerwaniu, rząd stanie się wszechmocny, a w dobie „ważnych problemów” te związane z jakością życia staną się zupełnie nieistotne.
Społeczeństwa zachodnie zaczynają sobie uświadamiać, że w sytuacjach kryzysów niezbędne mogą być środki wyjątkowe, nawet jeśli istnieje niebezpieczeństwo, że władza może ich później nadużywać.
Po oszukaniu rezydentów i zduszeniu ich protestu oraz po wielomiesięcznej kampanii hejtu wobec środowisk medycznych, kuriozalnie brzmią obecne apele rządzących o wolontariat studentów medycyny. Odwoływanie się do patetycznych metafor poświęcenia i ofiary pokazuje tylko, że narrację rządzących o silnym państwie można włożyć między bajki.
Wydany przez Trumpa zakaz podróży odwraca uwagę od problemu. Prezydent uważa, że odcięcie od Europy może ograniczyć liczbę nowych zakażeń, ale wirus tu już jest – i w wyniku społecznych interakcji błyskawicznie się rozprzestrzenia.
Szanowni Państwo! Pandemia COVID-19 to nie tylko wyzwanie dla systemów opieki zdrowotnej na całym globie. To także potężne uderzenie w światową gospodarkę. Wedle przewidywań Komisji Europejskiej, już w 2020 roku Unia Europejska może wejść w recesję. Jeśli sytuacja się nie poprawi, na horyzoncie rysuje się potężny kryzys gospodarczy. W odpowiedzi na pandemię amerykański bank centralny […]
„Bez Verdiego nie byłoby opery” i „opera to Verdi” – to jedne z wielu klisz powielanych przez wykonawców i słuchaczy. Ten stereotyp znajduje jednak wyraźne odzwierciedlenie w liczbach.
W czasie epidemii i ogólnonarodowej kwarantanny, kiedy ludzie chorują i umierają, pytania o to, czy należy przełożyć wybory prezydenckie, mogą się wydawać błahe i nie na miejscu. W rzeczywistości to sprawa o absolutnie fundamentalnym znaczeniu. I to z kilku powodów.
„Wyobraża pan sobie, że za chwilę będziemy mieć wiele ludzi pod respiratorami, a w tle – zamiast ogromnej mobilizacji i wspólnych działań – usłyszymy odgłosy kampanii wyborczej ze wszystkimi jej zgrzytami? Myślę, że nawet obóz rządzący w końcu poczuje, że byłoby to przekroczenie elementarnej przyzwoitości”, mówi były premier i przewodniczący Parlamentu Europejskiego.
Tak jak resztę świata, również Stany Zjednoczone dotknęła pandemia koronawirusa. Kraj ten od lat zmaga się jednak także z inną epidemią. O masowym uzależnianiu się Amerykanów od leków przeciwbólowych i grzechach branży farmaceutycznej pisze Emilia Kaczmarek.
„Jeśli z powodu koronawirusa mielibyśmy zatrzymać handel światowy, to jest ogromne zagrożenie dla wszystkich – potężny impuls recesyjny. […] Gdybyśmy nagle obudzili się w takim świecie, to szykować się trzeba na wojnę, a nie na recesję. To byłby gigantyczny krok do tyłu”, mówi ekonomistka, profesor Joanna Tyrowicz.
„Czeka nas spowolnienie gospodarcze – firmy zaczną bankrutować, ponieważ zabraknie im płynności finansowej. Dobra wiadomość jest taka, że kiedy wirus przestanie się rozprzestrzeniać, wszystko będzie mogło wrócić do normy. W tym wypadku u źródła kryzysu nie leży jakiś fundamentalny problem, tak jak to było w przypadku ostatniego kryzysu finansowego”, mówi brytyjski dziennikarz.
Rune musi sobie poradzić nie tylko ze śmiercią ukochanego dziadka, ale też z dokuczliwymi chłopakami z sąsiedztwa. Wymyśla więc swoje alter ego – superbohatera o imieniu Brune, który staje w obronie słabszych, posługując się… brązową malarską farbą.