Baśń Henryka Bardijewskiego zilustrowana przez Bohdana Butenkę to książka zarówno dla młodego, jak i dla starszego czytelnika. Ten pierwszy znajdzie w niej pełną humoru opowieść o sprawiedliwości i wspólnym działaniu, drugi – słodko-gorzką satyrę społeczną.
A gdyby tak spać, stojąc na jednej nodze, jak flaming? Albo na klęczkach, jak wielbłąd? Lub też sunąć po niebie, drzemiąc w locie, jak jerzyk? Książka Jiříego Dvořáka i Marii Štumpfovej to zbiór opowieści o zaskakujących sennych zwyczajach zwierząt.
Czy powinniśmy się obrazić, gdy ktoś nazwie nas aciumpą? Co właściwie oznacza to dziwne słowo? Książka Catariny Sobral to humorystyczna opowieść o nieznanym dotychczas wyrazie i usilnych próbach włączenia go do codziennego języka.
Jeżyk, bohater opowiadania Siergieja Kozłowa i animacji Jurija Norsztejna, to na Wschodzie postać kultowa. Ma nawet swój pomnik w Kijowie. Pozornie nieskomplikowana historia o filozoficznej głębi od ponad 40 lat zachwyca dzieci i dorosłych.
Jak co roku między świętami Bożego Narodzenia a Sylwestrem publikujemy całkowicie subiektywne zestawienie niesłusznie zapomnianych książek. Wśród nich są utwory m.in. Agnety Pleijel, Tynianowa, Akutagawy, Forsytha i wielu innych mistrzów pióra, których warto odkryć na nowo.
Wiersze Białoszewskiego od początku budziły kontrowersje. Jednym podobało się, że „słowa pękają w nich jak kasztany”, inni odbierali to samo jako zniekształcanie języka. Jeszcze inni odmawiali Białoszewskiemu miana poety. Barańczak pokazuje, że niesłusznie.
W „Drodze na wyspę katorżników” Bieżynowi przyświeca jeden cel – zgłębić jedną z tajemnic Czechowa i dociec, skąd w głowie pisarza zrodził się pomysł wyjazdu na Sachalin. Projekt fascynujący. Szkoda tylko, że u Bieżyna prawda za często sąsiaduje ze zmyśleniem.
Trylogia Pawłowa to opowieść o żołnierzach z kompanii ochrony łagrów, a zarazem seria egzystencjalnych minitraktatów o uległości, dobru i złu, wreszcie – o śmierci. Autor po sołżenicynowsku splata opisy akcji z przemyśleniami swoich bohaterów, dając nam do ręki jedne z najlepszych tekstów literackich współczesnej Rosji.
Proza Romana Senczina to pozbawiony zbędnych ozdobników obraz podwójnego upadku – tytułowej rodziny Jołtyszewów i „fantastycznego Plutona”, czyli rosyjskiej wsi. Dawno nie było we współczesnej Rosji pisarstwa wzbudzającego tak skrajne emocje.
Kosiński, Dygat, Płatonow, Kawabata… To tylko niektóre z nazwisk pisarzy, których książki przypominamy w naszym corocznym zestawieniu. Wydane przed laty, nieco zakurzone, z lekko powycieranymi okładkami, wciąż zaskakują i zmuszają do myślenia.
Toczona od czasu przejęcia władzy przez PiS dyskusja o polskiej edukacji zmierza donikąd. Nie chodzi przecież o to, kiedy dzieci pójdą do szkoły, ani o to, czy warto zachować gimnazja. Ważniejsze jest czego i jak polska szkoła ma uczyć.
Przywołując głosy przodków i zbierając ślady przeszłości, Varujan Vosganian opowiada traumatyczną historię „starców swojego dzieciństwa” i objaśnia, czym dla tożsamości Ormian jest pamięć ludobójstwa z początku XX w.
Czym jest książka Anny Piwkowskiej? Historyczną monografią? Literaturoznawczą analizą? Wszystkim tym po trochu, choć najbliżej jej do biograficznego eseju. Autorka ze swobodą wchodzi w rolę naszego przewodnika nie tylko po życiu, ale też po liryce Achmatowej.
Nie potrafią ani kłamać, ani udawać. Zamiast typowych rozrywek wolą przyglądać się ziarenkom piasku albo oglądać w kółko jeden fragment filmu. W pewnej mierze byli nimi Albert Einstein, Vincent van Gogh i Ludwig Wittgenstein. Ludzie autystyczni to jednak nie tylko geniusze. Żyją obok nas. Kim są?
Co zrobić, gdy chcemy wybrać lekturę na święta, lecz w zakupowym ferworze wejście do księgarni grozi zmiażdżeniem żeber? Wystarczy wybrać się do biblioteki, odwiedzić znajomy antykwariat lub zajrzeć w głąb własnych książkowych regałów, co też skrzętnie uczyniliśmy. O książkach niesłusznie zapomnianych piszą redaktorzy i współpracownicy „Kultury Liberalnej”.