Brak granicy i swoboda ruchu między południem a północą Irlandii pozwoliły zagrzebać stare i krwawe konflikty. Brexit natomiast wszystko to na nowo skomplikował. Irlandia Północna, choć sama opowiedziała się za pozostaniem w Unii Europejskiej, zmuszona jest odejść razem z resztą Królestwa. Idea granicy między Republiką a Północą wraca niczym upiór z przeszłości.
Ci, którzy dziś rzekomo chcą wyjechać z „Polski PiS-u”, także powtarzają arcypolski kod romantyczny: kod emigracji politycznej.
Kiedy Słowniki Oksfordzkie w corocznym „konkursie” ogłosiły post-prawdę słowem roku, wielu komentatorów z ironicznym uśmiechem pukało się w czoło. Cóż w tym wszystkim zaskakującego? Ludzie kłamią, kłamali i zapewne kłamać nie przestaną – czy redaktorzy słynnego słownika odkryli to dopiero w roku 2016? Na czym polega owa mityczna epoka post-prawdy, której nadejście ogłaszają dziś liczni intelektualiści i znaczące media?
„Emmanuel Macron wierzy, że «nie ma zbawienia poza Europą». Niestety, na Zachodzie bardzo upowszechnił się pogląd, że niekoniecznie chodzi o całą Europę. Brexit oraz procesy, które zachodzą na Węgrzech i w Polsce, przyspieszyły dojrzewanie przekonania, że należy integrować się w węższym kręgu”, mówi prezes Fundacji im. Stefana Batorego.
„Przyjmijmy pana punkt widzenia – Polska powinna dołączyć do strefy euro. Ale jeśli gdzieś na drodze pojawi się dołek, populiści i nacjonaliści powiedzą: gdybyśmy zachowali autonomię i naszą walutę, moglibyśmy ją dewaluować i ochronić zwykłych ludzi, a zamiast tego musimy chronić tę cholerną walutę, której od początku nikt nie chciał. Gra pan z nimi do jednej bramki”.
Fukuyama w latach 90. XX w. odnosił wrażenie, że jego rozważania lepiej są rozumiane w krajach postkomunistycznych niż na Zachodzie. To przeszłość. Jesteśmy bliżej realnego Zachodu niż kiedykolwiek po 1989 r. Wcześniej mieliśmy niemal tylko euroentuzjastów. Teraz importujemy eurosceptycyzm oraz rozmaite wersje opowieści o „Europie ojczyzn”.
W ciągu kilku tygodni kampanii wyborczej Theresa May roztrwoniła gigantyczną przewagę Partii Konserwatywnej nad Partią Pracy. Wybory, które miały umocnić jej pozycję przed negocjacjami w sprawie Brexitu, mogą jej bardzo zaszkodzić.
Czy przed zbliżającymi się w Wielkiej Brytanii wyborami dojdzie do ataków hakerskich? Z pewnością. Kogo będą dotyczyć? Celem będzie Partia Konserwatywna z Theresą May na czele.
Obecna zmiana na francuskiej scenie politycznej to najistotniejsza transformacja francuskiego systemu politycznego od końca lat 50. XX wieku.
Szanowni Państwo! Westchnienie ulgi dało się słyszeć wśród unijnych urzędników w Brukseli po pierwszej turze wyborów prezydenckich we Francji. Najgorszy możliwy scenariusz, czyli „dogrywka” z udziałem Marine Le Pen (skrajna prawica) oraz Jean-Luca Mélenchona (skrajna lewica) został zażegnany. Ostatecznie prezydenturę zdobył kandydat, który na pierwsze spotkanie z wyborcami po zwycięstwie wyszedł przy akompaniamencie europejskiego hymnu, […]
„Emmanuel Macron nie będzie wielkim przyjacielem obecnych władz w Warszawie. W Brukseli mówi się na przykład, że jeśli Polska i Węgry nie zgodzą się na jakieś porozumienie zakładające rozlokowanie uchodźców, odpowiedzią będą trudne rozmowy na temat kolejnego budżetu Unii”, mówi korespondent tygodnika „The Economist” w Brukseli.
Wybory francuskie pokazują, że inną politykę można robić i wygrać. Jeśli tylko ma się odwagę, wiedzę i szczerą wiarę w demokrację. Ciekawe, że „tylko” tyle potrzeba było, by pokonać diabelnie skuteczną Marine Le Pen.
To racjonalne posunięcie. Obecnie konserwatyści mają w sondażach 20 proc. przewagi nad Partią Pracy. Premier chce wykorzystać słabość przeciwnika i wzmocnić swoją pozycję.
Sondaże wskazują, że konserwatyści pod wodzą Theresy May zwyciężą w przyspieszonych wyborach parlamentarnych. A jednak decyzja pani premier, podjęta krótko po rozpoczęciu negocjacji dotyczących wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, jest wielkim ryzykiem.
Sytuacja nie przypomina zimnej wojny, Rosjanie nie są zainteresowani eksportem ideologii. Chcą jedynie umacniać rosyjską strefę wpływów i osłabiać Zachód, a podkopywanie procesu demokratycznego w tych krajach to jeden z ich sposobów.