Ferrara to jeden z cichych bohaterów opowiadań Bassaniego. Jest ona jednak dla włoskiego pisarza czymś więcej niż przykładem pięknego zabytkowego miasta. W jej dziejach jak w soczewce odbija się u Bassaniego skomplikowana historia faszystowskich Włoch.
Rozpacz, którą żywią się wyborcy Trumpa, to jak wybuch jakiejś tajemniczej irracjonalności. Zupełnie jak pytanie o to, co było przyczyną wybuchu I wojny światowej. Tej erupcji szaleństwa, która doprowadziła do zniszczenia Europy jako cywilizacji.
Populiści posługują się gniewem i strachem, które łatwo wywołać w mediach społecznościowych. Z tego powodu populizm nie zniknie szybko.
Kiedy kurator chce nagradzać kibiców medalem za wywieszenie płachty z moczarowską wersją historii, a partia rządząca i opozycja stawiają na wystrzały PR-owe, przed Polską można rysować tylko scenariusze chaosu.
Wcześniej to seks był podporządkowany rozmaitym sferom ludzkiego życia. Obecnie to on przeprowadza w ich kierunku agresywną ekspansję. Narzuca im swoją logikę, organizuje wyobraźnię, ustala hierarchię ważności. Stał się swoistym logo, znakiem firmowym wszystkiego, co warto posiadać lub przeżyć.
Szanowni Państwo, w ostatnich latach media tak zwanego głównego nurtu tak często ostrzegały przed – podobno – powracającym faszyzmem, że stopniowo z pełnego niepokoju bicia na alarm ostrzeżenia te stały się niewiele znaczącym szlagwortem. Faszyzm miał wracać, gdy Viktor Orbán przeprowadzał kolejne reformy na Węgrzech, gdy w 2014 r. Front Narodowy wygrał wybory do europarlamentu, […]
O nowych radykałach w Europie mówi legendarny amerykański historyk Robert O. Paxton, autor „Anatomii faszyzmu”, emerytowany profesor Columbia University.
Czytanie Ciorana jest jak popijanie soku z cytryny. Kropla (jedno zdanie) orzeźwia, łyk (rozdział z książki) wykrzywia usta, szklanka (cała książka) ściska przełyk i powoduje zakrztuszenie. „Zeszyty…” doradza się więc dawkować w małych porcjach.
Książka Teodorescu to pełne humoru szkice opowiadające o mieszkańcach Medgidii. Nie są to jednak tylko sielskie obrazki z prowincjonalnego miasta. Wszyscy bohaterowie stoją w przeciągu historii i to kolejne dziejowe zawieruchy lat 30. i 40. wyznaczają rytm ich życia.
Panos H. Koutras, reżyser filmu „Xenia”, obserwuje dramaty współczesnej Grecji bez chłodnego realizmu. Zamiast wykładu o faszyzmie i kryzysie rodziny wykorzystuje popkulturowy potencjał kina drogi, którego rytm wyznaczają przeboje włoskiej divy.
Berlińska wystawa „Rzym Pasoliniego” nie jest próbą muzealnej rekonstrukcji – ukazuje żywą postać reżysera nieustannie walczącego o swoją suwerenność. Włoski intelektualista, widziany z perspektywy Martin Gropius Bau, to współczesny buntownik z wyboru.
To futuryści na wiele lat przed ustanowieniem dyktatury Mussoliniego pragnęli całkowitego uprzemysłowienia zabytkowych miast i rozpoczęcia zbrojeń na potrzeby przyszłych wojen. Nie dziwi więc ich późniejsze zaangażowanie w propagandę transformacji państwa w nowoczesne imperium faszyzmu.
Z filozofką Agatą Bielik-Robson, o podejrzliwości liberałów wobec polityki historycznej, rozmawia Jakub Krzeski.
Za rok minie siedemdziesiąt pięć lat od rozpoczęcia II wojny światowej, a tymczasem wciąż na nowo ją odkrywamy. Tak po raz kolejny stało się w ubiegłym tygodniu, gdy miałem okazję obejrzeć dwie wystawy zainstalowane obok siebie w Mathers Museum of World Cultures przy Uniwersytecie Indiany.
Dla przeciętnego historyka z ograniczoną wiedzą o teoriach społeczno-naukowych, Zygmunt Bauman jest jak dla zdrowego człowieka jedzenie brokułów czy wykonywanie pompek. Wiadomo, że są korzystne dla organizmu, ale jakoś nie bardzo chce się po to sięgać. Ściślej mówiąc, umieściłbym Baumana pomiędzy Jamesem Scottem (niezbędny – ale nie ma sensu rozmawiać o nim z doktorantem, który nie czytał odpowiednich pozycji), a Sławojem Žižkiem (zabawne dygresje, choć całkiem niepotrzebne).