Wędrująca pamięć. Recenzja filmu „Tam gdzieś musi być niebo” w reżyserii Elii Suleimana
W swoim najnowszym, nagrodzonym w Cannes filmie Elia Suleiman pod pozorem ironicznej komediowej obserwacji pokazuje problem bezpaństwowości Palestyny.
Artykuły oznaczone tagiem:
"film"
Rzeź samców. Recenzja dokumentu „Kraina miodu”
Macedoński kandydat do Oscara staje w szeregu najbardziej potrzebnych obecnie przypowieści o poszukiwaniu sprawiedliwości w świecie utraconej równowagi.
Patrząc na 2019 rok. Hity i kity minionego sezonu filmowego oraz przeboje dekady
Jak co roku, redaktorzy i autorzy działu „Patrząc” zapraszają do subiektywnego przeglądu swoich ulubionych i znienawidzonych filmów oraz seriali. Tym razem do zestawienia sezonu dołączyły najważniejsze obrazy lat 2010–2019.
Poddani historii. Wokół filmu „Dwóch papieży” w reżyserii Fernando Meirellesa
Filmowy portret Franciszka i Benedykta XVI to nie tylko popis aktorskich umiejętności: to przenikliwa refleksja o relacji papiestwa oraz historii.
Afera przez małe „a”? Recenzja filmu „Oficer i szpieg” w reżyserii Romana Polańskiego
Zdobywca Grand Prix na tegorocznym festiwalu w Wenecji to przyzwoita mieszanka filmowych gatunków. Mimo to nie oddaje skali skandalu, który wstrząsnął historią nie tylko Francji.
Lato powrotu. Recenzja książki „Znajdź mnie” André Acimana
W 2007 roku André Aciman wydał książkę „Tamte dni, tamte noce” – opowieść o homoseksualnej miłości, która odmienia życie głównego bohatera. Dziesięć lat później na jej kanwie powstał głośny film. Dziś autor wraca z kontynuacją tej historii – ukazując nie tyle polityczną walkę o prawa mniejszości, ile indywidualne dramaty i świat emocji.
Kalejdoskop społecznego niepokoju. Recenzja filmu „Parasite” w reżyserii Bonga Joon-ho
Film Bonga Joon-ho jest uniwersalną historią o różnicy klas – wątku poruszanym w kinie koreańskim od lat.
Ofiary pedofilii w Kościele mówią. O najnowszym filmie Sekielskiego
W filmie dokumentalnym o pedofilii w Kościele, Tomaszowi Sekielskiemu udało się uniknąć największego zagrożenia – zacietrzewienia czy radykalizmu, które pozwoliłyby łatwo zbyć jego pracę jako wyraz „antykościelnej histerii”. To bardzo dobrze, bo „Tylko nie mów nikomu” radykalizmu nie potrzebuje. Tu same fakty są wstrząsające.
Wędrówki, „twarze i plaże”. Pożegnanie Agnès Vardy
Status Agnès Vardy wykracza poza ikonę Nowej Fali. To artystka nomadyczna – mobilna zarówno w sensie metaforycznym, między różnymi poetykami filmowymi, jak i w znaczeniu dosłownym, podczas licznych podróży.
„Ksiądz dla dzieci jest jak Jezus”
„Wciąż jest tak, że – ze względu na chwalebne czyny w czasie PRL, ze względu na pamięć o Janie Pawle II czy ze względu na to, że jest wielu porządnych księży – masa ludzi mówi sobie: «To jednak Kościół. Zostawmy to». Taki sposób myślenia trzeba przełamać. Tego Kościół boi się najbardziej”, mówi dziennikarz, autor filmu dokumentalnego o ofiarach księży-pedofilów.
[Sawczuk w poniedziałek] Ostateczne rozwiązanie kwestii życia. Lars von Trier i „Dom, który zbudował Jack”
„Dom, który zbudował Jack” wygląda jak ostatni film von Triera. Duński reżyser podsumował w nim swoją artystyczną drogę i właściwie wprost wyłożył teorię sztuki, przez którą można czytać jego dzieła. Co innego miałby jeszcze do zrobienia, jeśli nie zstąpić do piekieł?
Sztuka, niemy film i teatr nō. Recenzja powieści „Umarli” Christiana Krachta
Intertekstualne nawiązania, historyczne rebusy, gra popkulturowymi kliszami – wszystko to każe postawić sobie pytanie: czy „Umarli” opowiadający o Japonii i Niemczech lat 30. nie są aby kolejną literacką szaradą dla intelektualistów? Po części tak. I nie ma się co obrażać.
[Wakar w środę] „Zimna wojna” raz jeszcze
Fascynujące, że Paweł Pawlikowski swoje najważniejsze dzieła stworzył po rzeczywistym, a przede wszystkim duchowym powrocie do ojczyzny, jakby tu – mimo wszystkich przeciwności – inaczej oddychał, realizował się do końca, mówił do spodu od siebie.
[Sylwetka artysty] Sasnal Wilhelm / „No, może nie mizantrop”
Może nie chcę uzyskać takiej odpowiedzi wprost, obejrzałem już materiał video, w którym znamienity reporter rozmawia z zawsze kurtuazyjnym malarzem. Ta kurtuazja z pewnością dotknęłaby i mnie, więc z wycieczki do Krakowa rezygnuję. Ale ciekawość zostaje. To może się zdzwońmy?
[Wakar w środę] Rachunek sumienia. Wokół „7 uczuć” Marka Koterskiego
Jeśli nie zgadzam się z werdyktem jury tegorocznego festiwalu w Gdyni – a nie zgadzam się w wielu punktach – jednym z najbardziej znaczących błędów gremium pod przewodnictwem Waldemara Krzystka wydaje mi się niewystarczające docenienie nowego filmu Marka Koterskiego.