Pamiętam, jak w setkach wywiadów pytano mnie o to, jakie rezultaty dał Kongres Kobiet, jakie ustawy powstały dzięki jego postulatom? Prawie żadne, ale nie o to chodziło. W polityce nie wszystko daje się interpretować poprzez programy, cele, efekty, partie i wielkość narcystyczną przywódcy.
Moje przekonanie, że liberalna i konserwatywna lewica mogłyby porozumieć się „na trupie kobiety”, czyli pod warunkiem porzucenia walki o prawa reprodukcyjne kobiet, nie było bynajmniej radą, ani też postulowaną strategią działania. Coś takiego moim zdaniem absolutnie nie powinno mieć miejsca.
Szanowni Państwo, opozycja wyraźnie łapie wiatr w żagle. Grzegorz Schetyna w wywiadzie dla Gazety.pl nawet zapowiedział „szpagat”, co oznacza ścisły sojusz opozycyjnych ugrupowań – bez oglądania się na różnice programowe. Rzeczywiście, sondażowo PiS się potknęło. I – najwyraźniej – mocno przestraszyło. Najpierw prezes Kaczyński po kilku tygodniach kryzysu wywołanego przez ujawnienie premii dla ministrów rządu […]
„Przeciętny Polak czy Polka nie odczuli żadnych negatywnych konsekwencji rządów PiS-u. Żadnych. […] Jeśli już jakaś lewica ma Prawo i Sprawiedliwość zastąpić, to będzie to lewica konserwatywna”, mówi socjolog i kulturoznawca, autor książki „Inna Rzeczpospolita jest możliwa”.
Czy rzeczywiście nowoczesny sport jest niczym więcej niż tylko skomercjalizowaną wydmuszką? A może jednak w sportowej grze z kapitalizmem można ugrać coś dla siebie?
Szanowni Państwo! Od niemal dwóch lat w ławach polskiego Sejmu nie ma żadnego ugrupowania nominalnie lewicowego. Czy to brak dotkliwy? Co prawda w mediach jak bumerang powraca opinia „o potrzebie lewicy”, ale wyborcy sądzą chyba inaczej. Od czasu wyborów w 2015 r. socjaldemokracja wciąż nie zdołała zagospodarować swojej części elektoratu – w ostatnich sondażach notuje […]
Nie chodzi teraz o to, by robić produkt – partię lewicową – dla klientki – ludu – którą ta może kupi, a my potem zrobimy koalicję z liberałami i będziemy rządzić. To jest kwestia tworzenia określonych artykulacji w dyskursie publicznym – bez pochylania się – takich, które mają szansę być zrozumiałe.
Nie dla zysku” to książka opisująca globalny kryzys nauk humanistycznych. Czy zawarte w niej tezy i rekomendacje sprawdzą się także w polskim kontekście?
Nussbaum podziela typową dla liberałów wiarę, że wszystko da się załatwić, kształtując odpowiedni etos, a silna i niezależna humanistyka może współistnieć z silnym i dobrze prosperującym kapitalizmem. To wiara naiwna.
Szanowni Państwo! Po niedzielnych wyborach nikt nie ma wątpliwości, jak wielki jest potencjał niezadowolenia drzemiącego w polskim społeczeństwie – łącznie niemal 30 proc. wyborców oddało głos na kandydatów, którzy nawołują do rewolucyjnej zmiany polskiej rzeczywistości. Jak wielu z nas oddało głos nieważny lub zostało w domu, aby wyrazić swoje niezadowolenie – tego nie wiemy. Bronisław […]
O swojej wizji idealnego państwa oraz o tym, dlaczego polityków powinniśmy losować, a nie wybierać, mówi autor książki „Inna Rzeczpospolita jest możliwa”.
Jan Sowa patrzy w przyszłość, a Marcin Król w przeszłość. Żaden z nich nie przygląda się jednak wystarczająco wnikliwie teraźniejszości.
Książka Sowy opowiada o możliwości wyjścia poza konserwatywną inspirację przeszłością oraz imitowanie Zachodu. Ma jednak przede wszystkim walor estetyczny. Rozgrzewa czytelnika, wzbudza w nim gniew, lecz przedmiotem sprzeciwu czyni coś bliżej niesprecyzowanego.
Polska lewica i prawica – z pozoru tak różne, a są jak lustrzane odbicie tej samej osoby. Niby wszystko po przeciwnej stronie, ale jednak identyczne. Dobrym przykładem tych podobieństw są antyksiążkowe krucjaty, w których lewica i prawica obrały sobie za cel odpowiednio „Trylogię” i… elementarz.
Rozkwitowi współczesnego polskiego kina historycznego towarzyszy sięganie do nobliwych klasyków. Skrócony i odrestaurowany „Potop” Jerzego Hoffmana może jednak obudzić – oprócz fali nostalgii – znacznie groźniejsze (re)sentymenty.