O tym, jak aferę taśmową opisuje zagraniczna prasa, o tajemniczej chorobie nękającej niemieckich pracowników w czasie trwania Mundialu oraz o tym, dlaczego Greenpeace stracił spore pieniądze – pisze Marcin Dobrowolski.
Zmienne giełdowe losy Rosji i Ukrainy, Putin buduje na Krymie nowy Singapur, Nigel Farage rośnie w siłę w Wielkiej Brytanii i „The Economist” pisze o Wojciechu Jaruzelskim.
Były szef francuskiej dyplomacji mówi „Kulturze Liberalnej”, dlaczego nie jest bezwzględnym zwolennikiem nakładania sankcji ekonomicznych, broni decyzji o zaproszeniu Władimira Putina na rocznicę lądowania aliantów w Normandii i tłumaczy reguły rosyjskiej polityki zagranicznej.
Jedną z zalet Władimira Putina, przynajmniej dla milionów sierot po Związku Radzieckim rozsianych od Kaliningradu i Solecznik po Władywostok, była umiejętność zapewnienia stabilizacji. Miernej, lecz odczuwalnej. Gdy Putin zajmował Krym, wśród mieszkańców pojawiały się podobne argumenty: stabilna i przewidywalna Rosja Putina miała zastąpić symbol nieprzewidywalności, czyli Ukrainę.
150? Właśnie tylu amerykańskich żołnierzy odbędzie symboliczne ćwiczenia lądowe w Polsce i Estonii. Fakt, że dwa państwa nie graniczą ze sobą, może mieć tutaj tajemnicze znaczenie psychologiczne. Waszyngton wyszedł chyba z założenia, że, skoro kiedyś 300 Spartan mogło bronić przesmyku Termopile, to dziś o połowę mniejsza grupa dzielnych żołnierzy amerykańskich wystarczy, by odstraszyć Władimira Władimirowicza Putina. Pentagon z pewnością nie zdradzi nam wszystkich sekretów swojej znakomitej strategii.
Ukraińska rewolucja, aneksja Krymu przez Rosję, a następnie próby destabilizacji południowo-wschodniej Ukrainy doprowadziły do najważniejszego od ćwierć wieku kryzysu w relacjach Federacji Rosyjskiej z Zachodem. Andrzej Szeptycki opisuje kulisy wojny informacyjnej, jaką w tym konflikcie prowadzi Rosja.
Gdy w Genewie wypracowywano porozumienie ws. wschodniej Ukrainy, w Kramatorsku tak zwani separatyści atakowali wieżę telewizyjną. Tam ich zawarcie niczego nie zmieniło.
Kryzys krymski ma szansę wejść do słownika politologów. Dla jednych stanie się synonimem niemocy Zachodu, dla innych – agresywności reżimów niedemokratycznych, a dla kolejnych – ziszczeniem marzeń o secesji. Interpretacji wiele, a im dalej od Symferopolu, tym kryzys krymski nabiera innych znaczeń.
Rosja wciąż pręży muskuły i eskaluje rozruchy na wschodzie Ukrainy, co rykoszetem odbija się na moskiewskiej giełdzie. Niemcy nie chcą zbroić Saudyjczyków, ale Amerykanie Ukraińców – owszem. Rasmussen podsumowuje rosyjską politykę, a Europa powoli budzi się do wsparcia ukraińskiej gospodarki.
„Prezydentowi Rosji nie chodzi wyłącznie o odbudowanie potęgi na obszarze byłego ZSRR. Cel strategiczny jest inny, głębszy – to podporządkowanie sobie całej Europy”, mówi historyk.
PGNiG będzie współpracował z Chevronem przy poszukiwaniu gazu łupkowego w Polsce. Rosja musi wziąć na swoje barki gospodarcze losy Krymu. W tym samym czasie na Tajwanie trwają protesty przeciwko coraz ściślejszej współpracy gospodarczej tego kraju z Chinami.
Czy wydarzenia na Ukrainie oznaczają początek nowej epoki w globalnym układzie sił, a jeśli tak jest, jak w tym nowym porządku ma się odnaleźć Zachód, Unia Europejska i Polska?
„70 mld dolarów ucieknie w tym kwartale z Rosji” – informuje Bloomberg. „Geopolityczne ryzyko na rynkach jest niedoszacowane” – napisał w komentarzu dla „Financial Times” Mohamed El-Erian, a były przewodniczący Medżlisu, Mustafa Dżemiłow, ostrzega Rosjan przed „niespodzianką” ze strony Tatarów krymskich.
Relacja prosto z Krymu. Krzysztof Renik opisuje ostatnie wydarzenia na Ukrainie.
Deklaracja niepodległości to tylko jeden z kroków, jakie podjęła Rada Najwyższa Krymu na drodze przyłączenia półwyspu do Federacji Rosyjskiej. Ekonomiści zastanawiają się natomiast, kto więcej straci na wprowadzeniu sankcji wobec Rosji.