„Ludzie ciągle pytają mnie o Banderę, a ja zawsze odpowiadam – najpierw musimy wygrać wojnę. Zresztą, nie wiem, co jest takiego ciekawego czy kontrowersyjnego w tej postaci. Sama UPA to jednak coś innego, bo dla Ukraińców nie łączy się ona z Wołyniem. Gdyby nie opór tej organizacji przeciwko Sowietom, to bylibyśmy tam, gdzie Białorusini”, mówi Oksana Zabużko w rozmowie z Filipem Rudnikiem.
Szerokim echem odbiły się niedawne słowa Olgi Tokarczuk o czytelnikach i literaturze. Czy rzeczywiście warte są tej skali oburzenia, czy może noblistka po prostu powiedziała prawdę? O tym, a także o samym „Empuzjonie” (bez spoilerów) dyskutują Karolina Felberg, Piotr Kieżun i Jarosław Kuisz.
Wielu z moich znajomych uznało pozwanie Krzysztofa Cieślika za kuriozalne. Oto wydawca pozywa krytyka, który zajmuje się między innymi krytyką przekładów, za krytykę… przekładów. Kochani, nie dajcie się zwieść. Tu przecież nie chodzi o żadne przekłady. Cieślik ośmielił się zrobić coś więcej.
Kiedy w 1979 roku George Steiner wydał powieść, której głównym bohaterem jest Hitler odnaleziony po wojnie w brazylijskiej dżungli – wybuchł skandal. Autora oskarżono o wybielanie niemieckich zbrodni i gloryfikowanie postaci Führera.
„Murphy” to historia łaknącego nicości człowieka, która pod piórem Zoli czy Dostojewskiego nabrałaby wymiarów epickiej tragedii ludzkiego losu. W ujęciu Becketta staje się makabrycznym skeczem.
Literaturą piękną tłumaczyć przemiany technologiczne? Czemu nie. To całkiem zmyślne narzędzie do weryfikowania obietnic składanych przez technologicznych wizjonerów. Grzegorz Simborowski w pierwszym tekście nowej serii dręczy więc wynalazców Ubera „Szewcami” Witkacego. A już na przyszły tydzień szykuje literacką terapię dla Elona Muska.
Już za tydzień dowiemy się, kto zdobył Nagrodę Literacką Gdynia. Od poniedziałku rozpoczyna się towarzyszący nagrodzie festiwal Miasto Słowa. Obu wydarzeniom patronuje „Kultura Liberalna”.
W „Śmierci Jezusa” wyraźny jest wpływ Kafki. Ten ostatni również tworzył fikcje mające potencjalnie nieograniczoną moc kreowania alegorii, lecz z reguły nie zaznaczał wyraźnie ich obecności. Coetzee idzie dalej. W jego powieści pełno jest wyraźnych tropów literackich i historycznych, lecz nigdy do końca nie wiadomo, czy są one rzeczywiste. Na tym polega jego chwyt.
W tym roku kapituła nagrody wybierała spośród rekordowej liczby 537 tytułów. Wśród nominacji m.in. „Zdrój” Barbary Klickej, „Płuczki” Pawła Piotra Reszki i przekład Prousta autorstwa Wawrzyńca Brzozowskiego.
„Harold Bloom stanowi rzadki na przełomie XX i XXI wieku przykład «tekstowego platonika», to znaczy: człowieka, dla którego rzeczywistość przedstawiona w dziele literackim jest bardziej realna od rzeczywistości materialnej”. O sylwetce jednego z największych teoretyków literatury pisze Paweł Majewski.
Na naszych oczach zmienia się dotychczasowy sposób uprawiania polityki, choć związane z nią namiętności wciąż pozostają te same. W ramach cyklu „Lektury na czas kwarantanny” przypominamy pięć dzieł literackich, które pozwalają lepiej zrozumieć mechanizmy władzy.
Historie straceńców i dekowników, opowieści o upadku imperiów i narodzinach nowego świata, humoreski, apokaliptyczne sztuki i miłosne wiersze. W ramach cyklu „Lektury na czas kwarantanny” przypominamy zestawienie czternastu najlepszych powieści o I wojnie światowej.
W czasach, kiedy deklaracja „jestem feministką” wywołuje serię negatywnej reakcji, a samo pojęcie kojarzone jest z siłami szatana, książka Mony Chollet jest szczególnie potrzebna i ważna. Najwyższy czas odczarować fantazmaty.
Cóż może być ciekawego w pracy facetów, którzy spędzają dnie i noce nad szeregami nic nie znaczących liter i cyfr? Lektura „Łamaczy kodów” może przekonać nieprzekonanych, że robota kryptologów bywała nie mniej fascynująca niż akcje szpiegowskie. Te rzeczywiste, nie z filmów o Bondzie.
Nagroda Nobla w dziedzinie literatury stanowi miarę angażowania się artysty w sprawy tego świata, honoruje językowe manifestacje naszej polityczności – naszego zajmowania się tym, co ważne, wspólne i przyszłościowe. W tym sensie Nobel dla polskiej pisarki jest wyróżnieniem wysoce adekwatnym i zrozumiałym.