„Mnie naprawdę szlag trafił, kiedy zorientowałam się, że polska młodzież ma gorszy start niż młodzież w innych krajach. Bo to jest gorszy start”. O stanie edukacji seksualnej w Polsce mówi znana modelka, autorka książki „SEXEDPL”.
Dla uzdrowienia sytuacji niezbędne jest przyjęcie – zarówno przez kościelne władze, jak i ogół kleru, społeczeństwo i władze, że ksiądz jest takim samym obywatelem jak każdy inny, a Kościół rzymskokatolicki – jego pracodawcą, odpowiedzialnym za działania swoich przedstawicieli.
Reakcja polskiego Kościoła – lub raczej jej brak – na zjawisko pedofilii jako obywatelkę mnie bulwersuje, jako katoliczkę głęboko martwi, jako Polkę niestety nie dziwi.
Szanowni Państwo, 7,5 procent – taki odsetek ankietowanych uważa, że ksiądz Henryk Jankowski zasługuje na pomnik. Przeciwnego zdania jest 57 procent respondentów, a opinii w tej kwestii nie ma niemal 4 na 10 pytanych. Już ten jeden sondaż pokazuje, jak „kontrowersyjną osobą” jest były proboszcz parafii pod wezwaniem świętej Brygidy w Gdańsku. I to także […]
„Wciąż jest tak, że – ze względu na chwalebne czyny w czasie PRL, ze względu na pamięć o Janie Pawle II czy ze względu na to, że jest wielu porządnych księży – masa ludzi mówi sobie: «To jednak Kościół. Zostawmy to». Taki sposób myślenia trzeba przełamać. Tego Kościół boi się najbardziej”, mówi dziennikarz, autor filmu dokumentalnego o ofiarach księży-pedofilów.
W ostatnim felietonie napisałem, że jeśli wiernych oburzają skandale pedofilskie wstrząsające polskim Kościołem, sposobem wymuszenia zmian byłby „bojkot konsumencki” tej instytucji. Tekst zebrał niemal trzy tysiące „polubień”, ale wywołał też falę krytyki, w tym oskarżenia o „ignorancję i intelektualną słabość”. Sądzę, że warto na tę krytykę odpowiedzieć.
Polska to rozrośnięte do rozmiaru państwa Lipce Reymontowskie: patriarchalny system ze stosowną dawką ksenofobii i obyczajowej mieszanki rygoryzmu z hipokryzją. W tej rzeczywistości to, że ksiądz na boku „dogadza Magdzie” albo „zdybał pacholę w pszenicy”, kwituje się słowami: „Tak już bywa”.
Pomnik księdza Jankowskiego wrócił na swoje miejsce. To dobrze. Czy powinien stamtąd zniknąć? Jak najszybciej. Ale decyzją lokalnych władz, którą Kościół powinien poprzeć. Co zrobić, by tak się stało? Przestać korzystać z usług Kościoła. To droga żmudna, ale na dłuższą metę jedyna.
„Jeśli władze w Polsce miałyby na tyle odwagi, żeby zainicjować śledztwo, jego wyniki nie byłyby inne od tych w Pensylwanii i Bostonie. Pozostaje pytanie, czy władze w Polsce mają tyle odwagi i czy wierzą, że opinia publiczna ma prawo wiedzieć, jak Kościół przez dziesięciolecia traktował swoje dzieci”, mówi słynny amerykański dziennikarz.
„Strategia narodowo-katolicka ma w Polsce solidne podstawy społeczne. Jest reprodukowana wielogeneracyjnie, sprowadza się do znanych i wiarygodnych symboli. Nie spodziewam się, żeby polski Kościół zaczął podążać drogą imitacji ideałów centrum, czy też liberalizacji, bo to mu się zwyczajnie nie opłaca”.
Trudno opowiedzieć się przeciwko próbie walki ministra Zbigniewa Ziobry z przestępczością na tle seksualnym wobec nieletnich. Jest to kategoria przestępstw, która szczególnie silnie oddziałuje na wrażliwość społeczną. Jednak środki, którymi minister zamierza zapobiegać popełnianiu tego typu przestępstw, nie są ani zgodne z prawem, ani skuteczne.
Znaczenie nagrodzonego Oscarem obrazu śledztwa w sprawie pedofilii w Kościele nie ogranicza się do realistycznej rekonstrukcji „jak było”. Czy „Spotlight” ma szansę wstrząsnąć również polskimi katolikami, zmieniając ich wrażliwość na całość problemu oraz na poszczególne występki?
O skandalu, w który zamieszani są ONZ-owscy żołnierze służący w Republice Środkowoafrykańskiej, i o wciąż aktualnym problemie ochrony whistleblowerów.
Ze zdziwieniem śledzę kampanię red. Katarzyny Kazimierowskiej prowadzoną na łamach „Kultury Liberalnej”. W kilku tekstach stwierdza ona, że sprzeciw polskiego Kościoła wobec wpływów gender w edukacji jest zasłoną dymną, mającą odwrócić uwagę od skandali pedofilskich w szeregach duchowieństwa. Według autorki, sama teoria gender jest dla katolickiej publiczności zjawiskiem znanym tylko z nazwy i dlatego „kościelni” publicyści z łatwością mogą zrobić z niej kozła ofiarnego winnego całemu złu w kraju (jak rozumiem, gdyby polscy katolicy rzetelnie zapoznali się z teorią gender, musieliby jej przyklasnąć). Na szczęście, autorka się myli, i to na kilku poziomach.
Na jednym z satyrycznych rysunków z cyklu „Andrzej Rysuje” widzimy chłopca przy konfesjonale, który szepcze księdzu: „Moi rodzice się rozwodzą”. Ksiądz odpowiada na jego wyznanie: „Nie kuś mnie, mały zboczeńcu”.