Spotkanie Władimir Putin–Kim Dzong Un w Rosji. Czy Korea Północna rozwiąże problemy Putina z amunicją? Co spotkanie Putina z Kimem zmienia w relacji Rosja-Korea Północna? Czy dzięki niej Rosja ominie zachodnie sankcje? Czy wojna w Ukrainie potoczy się po myśli Rosji?
„Bunt Prigożyna pokazał, że można rzucić rękawicę Putinowi. Co więcej – okazało się, że ta próba nie spotyka się ze spodziewanymi konsekwencjami. Brak błyskawicznego ukarania sprawców chaosu sprawia, że można się poważnie zastanowić, po co na Kremlu od dwudziestu lat wciąż siedzi ten sam człowiek” – pisze Filip Rudnik.
Przekazanie „Trójcy” Andrieja Rublowa, jednej z najsłynniejszych prawosławnych ikon, w ręce patriarchy Cyryla to kolejny element procesu, w którym dyktator sprowadza rosyjską kulturę do narzędzia, które usprawiedliwia przemoc. Po wojnie pozostanie niewiele komponentów „rosyjskości”, które nie będą zbrukane krwią.
Otwierając furtkę do zamknięcia granic dla poborowych, Kreml wysyła sygnał do tych, którzy jeszcze w Rosji zostali: to ostatni moment na ucieczkę. Potem spotka was fizyczne unicestwienie. Niezależnie, kim do tej pory byliście.
W średniowieczu ruski kniaź Aleksander Newski świadomie wybrał posłuszeństwo Mongołom, odrzucając europejski wybór cywilizacyjny. Putin zdaje się podążać podobną ścieżką, poddając się wasalizacji przez Azjatów. Odpowiednikiem mongolskiego chana jest teraz przywódca Chin, a pogłębiająca się zależność nie sprzyja rozwojowi rosyjskiego projektu imperialnego.
W co, jeśli w cokolwiek, wierzy rosyjska elita władzy? Czy polska prawica inspiruje się putinizmem? Z czyim zdaniem liczy się Putin? O książce „Wataha Putina”, przedstawiającej portret Putina i rosyjskiej elity władzy, Jarosław Kuisz rozmawia z jej współautorem Witoldem Juraszem, autorem podkastu „Raport międzynarodowy”, byłym dyplomatą w Rosji i Białorusi, prezesem Fundacji Ośrodek Analiz Strategicznych.
5 lutego weszło w życie unijne embargo na wyroby ropopochodne z Rosji. To historyczny moment. Razem z wprowadzonym w grudniu zakazem kupna dostarczanej drogą morską ropy – restrykcje domykają długoletni proces finansowania putinowskiego reżimu.
„Kto ma doprowadzić do zmiany myślenia u Rosjan? Bardzo wątpliwe jest, aby następcą Putina był ktoś o poglądach demokratycznych. Znaczna część społeczeństwa jest zmanipulowana i popiera Putina, bo chce być częścią wielkiej Rosji. Pozostali zupełnie poddali się tym potwornym kłamstwom, boją się władzy albo są zupełnie obojętni. Ta apatia i stwierdzenie, że «ja się nie zajmuję polityką», to najlepszy prezent, jaki można zrobić dyktatorom” – mówi Krystyna Kurczab-Redlich.
Od objęcia władzy przez Putina Rosję nazywano na wiele sposobów: globalną stacją benzynową, „suwerenną” demokracją czy po prostu państwem faszystowskim. Każdy z tych terminów znajdował częściowe pokrycie w faktach, ale pełna agresja wobec Ukrainy poszerzyła ten katalog o jeszcze jedno określenie – państwo upadłe.
Minęło ponad 300 dni od rozpoczęcia pełnoskalowej rosyjskiej agresji na Ukrainę. Prezydent Wołodymyr Zełeński udał się do USA w swoją pierwszą zagraniczną podróż od 24 lutego. Czy ten okres trwale zmienił wzajemne relacje Ukrainy i Zachodu oraz ich stosunek do Rosji? Dlaczego nie powinniśmy liczyć na pozytywną zmianę w rosyjskiej polityce i społeczeństwie?
Chaos putinowskiej mobilizacji krytykują już nie tylko obywatele, lecz także rosyjscy propagandyści. To oznacza możliwość pojawienia się w Rosji masy krytycznej, choć zupełnie odmiennej od tej, której życzylibyśmy sobie na Zachodzie.
Spotkanie przywódców państw członkowskich Szanghajskiej Organizacji Współpracy (SOW) w Samarkandzie w Uzbekistanie mogło być dla Kremla wydarzeniem potwierdzającym istotną rolę Moskwy w grze, która trwa w regionie. Jednak Władimir Putin musiał poczuć się dość osamotniony. Jego deklaracje sprawiały wrażenie bezwarunkowego przytakiwania starszemu bratu, od którego dobrej woli będzie zależała przyszłość tego młodszego.
1 września wraz pierwszym dzwonkiem w Rosji do szkół wrócili uczniowie. Godziny spędzone w szkolnych ławkach urozmaicone będą nowymi, odgórnymi atrakcjami. Przejawem prawdziwej miłości do Rosji ma być „specjalna operacja wojskowa”, ogłoszona przez Putina 24 lutego.
Sposób, w jaki zginęła Daria Dugina, wywołuje u Rosjan skojarzenia z ostatnią dekadą XX wieku oraz towarzyszącą jej patologiczną przestępczością, wobec której państwo było bezbronne. To może być zgubne dla reżimu tak samo, albo i nawet bardziej niż porażki na froncie.
Sierpniowy zryw Białorusinów sprzed dwóch lat dawał nadzieję na zmianę za wschodnią granicą UE. Protest istotnie stanowił preludium – ale do procesów, które idą w odwrotną stronę. A polski rząd reaguje na nie fatalnie. O wnioskach, jakie powinniśmy wyciągnąć wobec sytuacji za naszą wschodnią granicą, dyskutują Katarzyna Skrzydłowska-Kalukin, Filip Rudnik i Jakub Bodziony.
