Z centrum widać najwięcej
Chcecie zrozumieć, jakimi stworzeniami byli polscy komuniści? Czytajcie książki Eryka Krasuckiego! Biografia Witolda Kolskiego, którą napisał szczeciński historyk, stanowić może drogowskaz, jak pisać o komunistach, nie serwując czytelnikowi ani opowiastki o szlachetnych bojownikach, ani antykomunistycznej agitki.
„Granica zapomnienia” to opowieść o świecie dawnych łagrów. Jest po poetycku cicha i dyskretna, a jednocześnie ostra jak powietrze nad skutą mrozem tundrą. Nie umyka jej żaden promień słońca podczas gorącego, moskiewskiego lata ani kwaśny zapach chemikaliów na tyłach postradzieckiego kombinatu.
Wyobraźmy sobie piramidę, na której szczycie siedzi Putin – a społeczeństwo świętuje wokół niego. Tak jak olimpiada w Soczi, piłkarskie mistrzostwa stanowią bardzo drogi prezent dla niego samego.
Blisko 30 lat po rozpadzie ZSRR głos Siergieja Kowalowa, nazywanego „sumieniem Rosji i całego świata”, wciąż brzmi donośnie. Jego wspomnienia pokazują, że Rosja to nie tylko kremlowska polityka, ale także miejsce, w którym żyją ludzie tacy jak on – przede wszystkim wolni.
„Ostrzejsze sankcje wobec oligarchów z otoczenia kremlowskiego są potrzebne. Wtedy będą musieli dokonać wyboru: albo nadal wspierać agresywne działania reżimu putinowskiego i ponieść za to wspólną odpowiedzialność, albo zdystansować się od Putina”, mówi politolog z Uniwersytetu Państwowego w Petersburgu.
„Ukraina nie prowadzi antypolskiej polityki. Prowadzi politykę ukrainotwórczą i antysowiecką, antyrosyjską. Nie było do tej pory żadnej intencjonalnej antypolskiej narracji, ale jeszcze trochę tego konfliktu z Polską i ona się pojawi”, mówi Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz, dyrektor programu zagranicznego „Otwarta Europa” Fundacji im. Stefana Batorego, była ambasador Polski w Rosji.
Całkowicie oddana pisaniu, wiecznie uwikłana w nieszczęśliwe romanse, politycznie naiwna, żyjąca w skrajnej nędzy. O życiu Mariny Cwietajewej oraz poświęconym jej biograficznym eseju Anny Piwkowskiej w rocznicę śmierci rosyjskiej poetki pisze Anna Olmińska.
To nie tylko grobowiec eksperymentu , ale też grobowiec sowieckiego imperium. Katastrofa zdecydowanie przyśpieszyła jego upadek. Były imperia, które zostawiły po sobie piramidy. Czy symbolem sowieckiego został Czarnobyl?
Z najnowszego filmu twórcy „Spalonych słońcem” wyciągnąć można okrutną naukę o interpretowaniu historii w dzisiejszej Rosji: silny dyktuje warunki słabemu, a martwych można wspominać, lecz nie należy im współczuć.
We wspomnieniach Sygmunta Steina front hiszpańskiej wojny domowej nie oddziela wojsk generała Franco od oddziałów republikańskich. Przebiega między złudzeniami a rozczarowaniem; między idealizmem i nadzieją a dogmatyzmem i cynizmem.
Najnowszy film Natalii Kudriaszowej to opowieść o utracie złudzeń i rozpaczliwej próbie ich odzyskania. W tym portrecie współczesnych Rosjan wychowanych jeszcze w ZSRR odnaleźć się może każde pokolenie, które swą młodość strawiło na marzeniach o wielkości.
Tom Hardy w roli Leo, targanego wątpliwościami radzieckiego śledczego, próbuje przeniknąć mroczne tajemnice stalinowskiej rzeczywistości. Choć kryminalna intryga, w którą się wplątał, poprowadzona jest przez reżysera bardzo zręcznie, to jej totalitarny anturaż okazuje się tylko dekoracją.
„Mylą się ci, którzy uważają, że Putin jest wizjonerem, wybitnym graczem w polityce zagranicznej”, twierdzi nasz rozmówca, szef Centrum Analitycznego Jurija Lewady. „Nie potrafi niczego, poza grą na rosyjskich kompleksach, jest skrajnym cynikiem i człowiekiem ograniczonym”.
Błażej Popławski Afrykańskie mauzoleum pamięci Akcja powieści „Babcia 19 i sowiecki sekret” autorstwa Ondjakiego rozgrywa się w Angoli „w czasach, które starsi określają Dawniej” (s. 10), czyli na początku lat 80. ubiegłego wieku. Pisarz przenosi nas do Luandy, a dokładnie na jej nadmorskie przedmieścia do Plaży Biskupiej (Praia do Bispo), gdzie – nieopodal dawnego Pałacu […]
Jeffrey Goldfarb Jak być rozsądnie antyamerykańskim? […]* Był taki czas, jeszcze nie tak dawno temu, kiedy w oczach mieszkańców Europy Środkowej i Wschodniej Stany Zjednoczone zdawały się nieomylne. Nie było drugiego miejsca na ziemi, gdzie Amerykanów witano by z szerzej otwartymi ramionami. Mam wrażenie, jakby to było wczoraj, kiedy z trudem wyjaśniałem moim zaskoczonym przyjaciołom, […]