Mamy do czynienia z reżyserowaną przez branżę samochodową walką kierowców z pieszymi, a raczej strażników patriarchatu i innych opresji systemowych z nieuprzywilejowanymi grupami. W problemie samochodozy jak w soczewce skupiają się bowiem nierówności płciowe i ekonomiczne.
Chciałbym, żeby kluczowym wyzwaniem polityki transportowej była jakość silników samochodów, które poruszają się po naszych miastach. Niestety w większości polskich miast to dostęp do transportu publicznego jest największym problemem.
Albo będziemy mieć wielkie parkingi albo zielone place. Jeśli chcemy mieć szpalery drzew, to nie możemy dalej utrzymywać rzędów zaparkowanych aut wzdłuż naszych ulic. Wybór należy do nas. Ale nie udawajmy, że tego wyboru nie ma, bo przestrzeń miejska ma swoje parametry.
Podczas gdy ostatnie trzy globalne kryzysy – pandemiczny, energetyczny i inflacyjny – zachęcają mieszkańców Europy i Polski do zmian zachowań transportowych, sektor publiczny w Polsce nie widzi potrzeby, aby wyjść im naprzeciw.
„Polityka zmieniła się w teatr, w którym już o nic nie chodzi, poza samym spektaklem. Wybory stały się karykaturą, a obie strony politycznego konfliktu traktują wyborców jak bezrozumnych idiotów”.
Długotrwałe upały odsłoniły zupełnie nową i nieoczywistą stronę naszych miast. Powinniśmy z tej lekcji wyciągnąć wnioski na przyszłość, bo tego rodzaju temperatury w najbliższych latach prawdopodobnie będą się powtarzać.
„Nie będę brał odpowiedzialności za decyzje Ratusza, bo Hanna Gronkiewicz-Waltz nie konsultuje tych decyzji i jest też dość oporna na nasze sugestie. Ma poczucie, że partia zostawiła ją samą sobie”, mówi kandydat Platformy Obywatelskiej na prezydenta Warszawy.
„Warszawiacy są zmęczeni Platformą, która rządzi dwanaście lat, ale nie chcą też PiS-u, który prowadzi wojnę z całym światem. Dlatego szanse dla trzeciego kandydata są bardzo duże”, mówi prezes stowarzyszenia Wolne Miasto Warszawa.
Miejskie rowery opanowały chińskie ulice. Kolorowe, ładne, tanie, zawsze pod ręką.
Stałam na przystanku tramwajowym, gdy podszedł do mnie nieznajomy mężczyzna. Wysoki, ciemnowłosy, w długim czarnym płaszczu, wiek średni. Ściszonym głosem oświadczył, że jestem najpiękniejszą kobietą, jaką w życiu widział.