Poprzez wyeliminowanie kategorii płci biologicznej nie będzie można w ogóle gromadzić rzetelnych danych statystycznych, które pokazywałyby realną sytuację kobiet i mężczyzn w społeczeństwie, w każdej sferze życia społecznego. Skoro nie wiemy, czym różni się funkcjonowanie kobiet od mężczyzn, to nie wiemy również nic o dzielących ich nierównościach i nie możemy z nimi walczyć.
Choć uczucia Katalończyków są szczere, wszystkie argumenty za niepodległością Katalonii są z gruntu fałszywe.
Rozpacz, którą żywią się wyborcy Trumpa, to jak wybuch jakiejś tajemniczej irracjonalności. Zupełnie jak pytanie o to, co było przyczyną wybuchu I wojny światowej. Tej erupcji szaleństwa, która doprowadziła do zniszczenia Europy jako cywilizacji.
Skąd ta niechęć partii Razem do wskazania lidera obozu? Nawet Podemos, która z pewnością chociaż częściowo zainspirowała Razem do budowy politycznego projektu, nie miała oporów, by wesprzeć swojego oczywistego przywódcę.
Nie chodzi teraz o to, by robić produkt – partię lewicową – dla klientki – ludu – którą ta może kupi, a my potem zrobimy koalicję z liberałami i będziemy rządzić. To jest kwestia tworzenia określonych artykulacji w dyskursie publicznym – bez pochylania się – takich, które mają szansę być zrozumiałe.
Wbrew nazwie własnej partii, Partido Popular, jej lider Mariano Rajoy nie jest w swoim kraju politykiem „popularnym”. Mimo to prawdopodobnie to on ponownie zostanie premierem Hiszpanii.
Wrześniowe wybory do parlamentu Katalonii i niedzielne do kortezów Hiszpanii połączyły Barcelonę z Madrytem – i tu, i tu sformowanie rządu okazało się poważnym wyzwaniem. To, której ze stron uda się szybciej wyjść z impasu, może być kluczowe w politycznych zapasach o niepodległość prowincji.
„W dłuższej perspektywie może dojść do zasadniczego politycznego przetasowania, a prekariat będzie odgrywał dużo większą rolę” – mówi brytyjski socjolog i ekonomista.
Komentarze polskich mediów dotyczące niedzielnych wyborów samorządowych w Hiszpanii skupiły się na umocnieniu lewicy i zwycięstwie działaczki społecznej Ady Colau w wyborach do rady miejskiej Barcelony. Ale to głosowanie ma też duże znaczenie dla przyszłości Katalonii.
Wydarzenia polityczne ostatnich miesięcy tak pochłaniają Hiszpanów, że nawet nie rozpaczali zbytnio, gdy ich drużyna jako pierwsza odpadła z mundialu. Sromotną porażkę sportową przesłonił równie zaskakujący sukces polityczny ruchu Podemos. I to właśnie o Podemos oraz jego lider, Pablo Iglesias, wywołuje teraz największe dyskusje.