Z centrum widać najwięcej
Od dawna słyszymy, że w Polsce – i nie tylko – demokrację zastępuje „sondażokracja”. Partie, zamiast skupiać się na realnych problemach, stają się niewolnikami bieżących nastrojów publiczności. Ale w rzeczywistości sondaże większy wpływ niż na polityków mają na zlecające je media.
Szanowni Państwo, gdy oddajemy ten numer do publikacji, w całym kraju strajkują tysiące publicznych szkół i przedszkoli. Dzieci zostały z rodzicami, którzy mimo wszystko starają się pracować. Jednocześnie strajkują kierowcy taksówek i rolnicy. Tego rodzaju protestów, w takim połączeniu, nie widzieliśmy w Polsce od lat. Siłą rzeczy nasuwa się pytanie: czy tym, co przyniosły rządy […]
„Na co dzień bardziej zajmuje nas Donald Trump, brexit, imigracja czy suwerenność narodowa, kiedy tak naprawdę to nie są poważne problemy. Tym, co rujnuje świat, są ukryte majątki, dzięki którym można kupować wpływy na całym świecie: na Węgrzech, w Wielkiej Brytanii i w Polsce. […] Pozwalamy się niszczyć tym, którzy korzystają z obecnego systemu”, mówi brytyjski dziennikarz, autor książki „Moneyland”.
„Nasza książka przenosi do świata polityki model działania prawidłowo działającego wolnego rynku. A podstawową zasadą wolnego rynku jest danie ludziom możliwości wyrażenia intensywności ich preferencji. Jeśli komuś podoba się na przykład obraz, może zapłacić więcej. W tradycyjnych demokracjach nie ma takiej możliwości – można zagłosować jedynie za, przeciw lub w ogóle zrezygnować z głosowania. To bardzo toporny sposób mierzenia preferencji”, mówi wykładowca University of Chicago Law School.
Czy w Polsce mamy do czynienia z normalnym sporem politycznym, czy wraz z nadejściem rządów PiS-u znaleźliśmy się w sytuacji stanu wyjątkowego, sporu o podstawowe normy? Jak w tych warunkach powinni zachować się dziennikarze i komentatorzy życia politycznego?
10 lat temu powstała „Kultura Liberalna”. Jeśli myśleć o jej intelektualnych inspiracjach, z pewnością należy przywołać Raymonda Arona. Choć nasz świat coraz bardziej oddala się od tego, w którym żył (14 marca minęła 114. rocznica jego urodzin), postać Arona zdaje się przeżywać swój renesans. Zarówno we Francji, jak i poza nią. Jednym z przejawów tej ponownej fascynacji jest popularność „Abecadła Arona”, które właśnie zostało opublikowane pod redakcją jego córki, Dominique Schnapper. Skąd ta popularność? Co ma nam do powiedzenia dzisiaj?
„Nie jest prawdą – pisał Maritain – że zmiażdżenie Francji było […] oznaką przyrodzonej niemocy i przyrodzonego niedomagania demokracji jako takiej”. Jego książka to mocny głos z przeszłości, który również dziś każe się dwa razy zastanowić, zanim ogłosi się śmierć demokracji.
„Ludzie nie powinni poddać się rozpaczy i myśleć, że mamy do czynienia z jakiegoś rodzaju nową antydemokratyczną, populistyczną falą, która będzie trwać wiecznie”, mówi Fareed Zakaria w rozmowie z Tomaszem Sawczukiem.
Szanowni Państwo! Czy ruch polityczny Roberta Biedronia wnosi do polskiej polityki nową jakość? Jeśli tak jest rzeczywiście, to może w samą porę. W książce „Nowy liberalizm. Jak zrozumieć i wykorzystać kryzys III RP” Tomasz Sawczuk pokazuje czarno na białym, że Polska potrzebuje nowej centrowej polityki, o bardziej demokratycznym i przyszłościowym obliczu. Ale może jest inaczej […]
„Ja opowiadam inną historię. I ona nie jest kierowana do tych czy do tamtych. Ona jest po prostu kompletnie inna”, mówi Robert Biedroń w rozmowie z Tomaszem Sawczukiem oraz Karoliną Wigurą.
„Liczę na drugie referendum, bo powstrzymanie brexitu jest w interesie Wielkiej Brytanii i byłoby również strategiczną wygraną dla europejskiego projektu. Jeżeli druga kampania referendalna będzie merytoryczna, to ludzie dostrzegą, że pozostanie w UE ma sens”, mówi dziennikarka i komentatorka „The Guardian”.
Zamiast pomstować na Biedronia, Koalicja Obywatelska mogłaby wziąć jego model działania za źródło inspiracji.
„Słowo «niepodległość» w Polsce wywołuje wyłącznie stare duchy. Wyciąga z szafy wszystkie zbroje husarskie i trupy. To paraliżuje, uniemożliwia myślenie o niepodległości w jakimkolwiek współczesnym wymiarze, zbudowanie odniesienia do tego, w jakim świecie dzisiaj funkcjonujemy. Doznajemy jakiegoś rodzaju opętania. To są dziady!”, mówi dziennikarka i reporterka.
W ostatnich dniach wiele mediów w Polsce zażarcie broniło prawa obywateli do organizowania parad równości. I słusznie. Ale te same media jednemu z niewielu otwartych gejów w krajowej polityce zabraniają dokładnie tego, czego domagają się uczestnicy parady równości. Prawa do bycia sobą.
Prawicowe ruchy antyliberalne nie mają może wiele szacunku dla praw mniejszości czy dla trójpodziału władz, dają jednak ludziom poczucie wspólnoty. Coraz większa grupa liberalnych autorów przekonuje, że właśnie na tym polega problem liberałów.