Obchody stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości zaowocowały wzmożeniem patriotycznym w repertuarach operowych w całym kraju. Jak to zwykle bywa przy takich okazjach, dobór programu okazał się, tendencyjny, by nie rzec sztampowy.
Stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości Narodowy Instytut Fryderyka Chopina postanowił uczcić przywołaniem z zaświatów warszawskiego fortepianu Chopina oraz koncertem, który zagrał na nim Krzysztof Książek z towarzyszeniem orkiestry Collegium 1704 pod batutą Václava Luksa.
Tegoroczny, 13. Międzynarodowy Festiwal „Chopin i Jego Europa” ma jeden z ciekawszych programów – i pod względem prezentowanych utworów, i zaproszonych wykonawców.
Zanim przyjdzie czas, by pokusić się o wybór najciekawszych pozycji fonograficznych 2016 r., proponujemy jeszcze jedną parę tegorocznych płyt, które zwróciły ostatnio naszą uwagę. Są to najnowsze nagrania spod znaku „trans” (transkrypcji, transformacji i transcendencji) dwóch pianistów młodego pokolenia: Benjamina Grosvenora i Daniiła Trifonowa.
Kolejna część relacji z Festiwalu Chopin i Jego Europa.
Program Festiwalu jak co roku wygląda ciekawie, miejscami wręcz imponująco. Tradycyjnie nie ogranicza się do wielkiej symfoniki, lecz stawia na muzykę fortepianową solo, w składach kameralnych i z towarzyszeniem orkiestry, oraz na recitale pieśni i dzieła wokalno-instrumentalne.
Każdy moment jest w Polsce dobry na granie Chopina, a urodziny kompozytora to moment najlepszy z najlepszych. W tym roku uczczono je koncertami w wykonaniu laureatów I i II miejsca w Konkursie Chopinowskim: Seonga-Jina Cho i Charles’a Richarda-Hamelina, odpowiednio 1 i 2 marca 2016 r. W programie znalazły się li tylko utwory Fryderyka Chopina.
Nagrań pieśni Chopina nie brakuje, ale do niedawna brak było takich, które byłyby zarazem dobre i kompletne.
O trwającym właśnie warszawskim festiwalu muzyki klasycznej i zbliżającym się Konkursie Chopinowskim piszą Szymon Żuchowski i Gniewomir Zajączkowski.
„Na klawikorcie już wtenczas wcale nieźle grałam – wspominała przed omal dwustu laty Aleksandra Tarczewska – śpiewałam bardzo przyjemnie, jednego i drugiego nauczyła mnie kochana Mama; nie chcąc, abym zaniedbała muzykę, […] wzięła mi metra ze wsi sąsiedniej Wiskitek”[1].
Nabożeństwo żałobne w pięćdziesiątą rocznicę śmierci Słowackiego uświetniło wykonanie „Requiem” Johannesa Verhulsta, na którego temat „Encyklopedia muzyki” PWN pod redakcją Andrzeja Chodkowskiego milczy, a nagrań samego utworu próżno, jak się zdaje, gdziekolwiek poszukiwać.
Na warszawskim Starym Mieście istnieje klub prowadzący wieloraką działalność kulturalną. „Lokal Użytkowy”, bo o nim tu mowa, położony jest przy ulicy Brzozowej 27/29. Działa od dwóch lat.
Po roku emocji wokół Fryderyka Chopina 2010 zapragnąłem ciszy doskonałej, która umożliwiłaby mi oczyszczenie się z nadmiaru jubileuszowych dźwięków (pianistycznych interpretacji uczestników XVI Międzynarodowego Konkursu im. F.Ch. rzecz jasna nie wyłączając).
Łukasz Jasina O Chopinie klasycznie… Mamy Rok Chopinowski. Ludzkość cała – a zwłaszcza polska, zamieszkała w stolicy – fakt ten celebruje. I słusznie. Robimy to zarówno klasycznie, jak i nowatorsko. Pokłóciliśmy się jak trzeba o wyniki Konkursu Chopinowskiego, w szkołach akademie, w Szanghaju sesja, a w Hrubieszowie wystawa. Sporo ciekawych rzeczy się zdarzyło i to […]
Słowacki i Chopin pisali pismem aptekarzy i rejentów. Niejeden notariusz kreślił o wiele bujniejsze litery. Obaj giganci romantyzmu pisali na skromnych ćwiartkach papieru, oszczędzali miejsce.