Szanowni Państwo! Niektórzy zauważyli kąśliwie, że Niemcy zamienili dostawcę gazu z państwa, który zabija ludzi w innym kraju, na tego, które robi to u siebie. [Słuchaj podcastu Kultury Liberalnej „Widok z K2”]. Wojna oświetliła słabości systemów gospodarczych, zmusiła do poszukiwania rozwiązań, które były potrzebne od dawna, brakowało tylko impulsu, aby je wprowadzić. Niemcom na przykład […]
Szanowni Państwo! W roku 2018 minie dziesięć lat od czasu bankructwa Lehman Brothers, które stało się symbolem zarówno powagi kryzysu gospodarczego, jak i zaskoczenia, jakie mu towarzyszyło. Widok dziesiątków zwolnionych pracowników banku, wynoszących swoje rzeczy w kartonowych pudłach z nowojorskiej siedziby firmy, stał się dla wielu symbolem upadku dotychczasowego modelu gospodarki. W kolejnych latach nie […]
„Słynne powiedzenie w języku angielskim mówi, że «patriotyzm jest ostatnią ostoją łajdaka». To bardzo często machanie szabelką, które w rzeczywistości maskuje pragnienie niekonkurencyjnych branż i grup, aby skłonić pozostałych obywateli kraju do tego, by się nimi zaopiekowali”, mówi słynny dziennikarz „Financial Times”.
Tym, co przyczyni się do zakrojonej na szeroką skalę interwencji państwa, a niejako przy okazji spowoduje masowe anulowanie prywatnego długu, będzie groźba globalnego ocieplenia. Kiedy ludzie w końcu zdadzą sobie sprawę, że to zagrożenie o charakterze egzystencjalnym, nikt nie powie, że czegoś nie można zrobić.
Radykalni przeciwnicy rynku zapominają o tym, że poza powodowaniem rozwarstwienia, buduje też dobrobyt. Że choć z jednej strony ogranicza swobodę jednostki, to z drugiej ją wyzwala. Co być może jeszcze bardziej jednak istotne, nie potrafią w przekonywający sposób pokazać, czym właściwie mielibyśmy go zastąpić.
Czy plan Morawieckiego oznacza powrót do PRL-owskiego ręcznego sterowania gospodarką przez państwo? Odpowiedź na to pytanie brzmi: zdecydowanie nie.
„Projekt Unii jest Polsce niezbędny, także po to, by wzmocnić swoją podmiotowość”, mówi europarlamentarzysta i wiceprzewodniczący Europejskiej Partii Ludowej.
Krach na chińskich giełdach w ciągu nieco ponad dwóch miesięcy przyniósł inwestorom straty wyceniane na blisko 4 biliony dolarów. To mniej więcej tyle, ile chińskie władze zebrały przez ostatnich kilka dekad w formie rezerw finansowych. Jakie są przyczyny załamania i jakie będą jego długofalowe konsekwencje?
Filmy o Magic Mike’u zestawione z „Dziewczyną zawodową” dają nieoczywisty wgląd w świat seksbiznesu, w którym zabrakło seksu, został zaś czysty biznes. Seks bowiem stał się niczym więcej, jak urynkowionym towarem, który pozostaje w obiegu, traci wartość lub na niej zyskuje i w który się inwestuje bądź nie.
Sprawiedliwość społeczna ma sens, tylko wy, ekonomiczni neoliberałowie, macie jakąś kompletnie irracjonalną awersję do wszystkiego, co „społeczne”.
O sytuacji „frankowiczów”, roli ekonomistów i odpowiedzialności banków z Ryszardem Petru rozmawiają Łukasz Pawłowski i Tomasz Sawczuk.
Prezydentura Baracka Obamy wchodzi w ostatni etap. Karty zostały rozdane. Ostatnie dwa lata prezydent będzie musiał spędzić w towarzystwie zdominowanego przez Republikanów Kongresu, a po dawnym poparciu dla Partii Demokratycznej nie ma śladu. Jak to wpłynie na prezydencką agendę?
Dokument „Master of the Universe”, nagrodzony niedawno Europejską Nagrodą Filmową, podejmuje temat przyczyn kryzysu finansowego 2007 roku. Do zawartej w nim diagnozy krytycznie podchodzi jednak ekonomistka Joanna Tyrowicz, zwracając uwagę na istotę źródeł tego kryzysu.
Unia ani nie jest polityczną jednością, ani nie ma wspólnej strategii. Prowadzi to do szeregu błędów w postępowaniu wobec Kijowa i Moskwy. Nad działania militarne i wsparcie finansowe niepotrzebnie przedkłada się sankcje gospodarcze, mogące odbić się rykoszetem m.in. na Polsce – twierdzi François Heisbourg, wybitny analityk polityczny.
Tomáš Sedláček zadaje współczesnym ekonomistom trafne ciosy, kiedy oskarża ich o nadmierne zaufanie wobec różnych teorii lub upraszczanie rzeczywistości. Ale celnej krytyce towarzyszy chaotyczne machanie maczugą, którego celem jest nie tyle wypunktowanie słabości ekonomii, co skompromitowanie jej. Sedláček wylewa w ten sposób dziecko z kąpielą – zamiast ukazać nowe kierunki i wątki w myśleniu ekonomicznym, podważa zaufanie do swojej argumentacji.