Pierwsza od 45 lat wizyta szefa indyjskiego rządu z pewnością ma znaczenie. Deklaracje o rozwijaniu współpracy New Delhi z Warszawą padają od lat. Były i są chęci, padają zapowiedzi, a gdy mija medialny szum, okazuje się, że konkretów nie ma. Być może dopiero zmieniająca się w ostatnim czasie sytuacja geopolityczna da rzeczywisty impuls do intensyfikacji kontaktów polsko-indyjskich.
Po ucieczce z kraju premier Sheikh Hasiny prezydent Mohammed Shahabuddin zdecydował o powołaniu rządu tymczasowego. Na jego czele stanie Muhammad Yunus, 84-letni laureat pokojowej Nobla za pionierskie rozwiązania w zakresu mikrofinansów, które pozwoliły wyciągnąć miliony mieszkańców Bangladeszu z biedy. W skład nowego gabinetu wchodzą generałowie dowodzący siłami lądowymi, morskimi i powietrznymi kraju, a także przedstawiciele partii islamskich i nacjonalistycznych, które do tej pory były marginalizowane.
Współczesne stosunki indyjsko-rosyjskie określa z jednej strony gorączkowe szukanie przez Rosję dróg wyjścia ze światowej izolacji i budowanie nowych lub tylko intensyfikacja starych ścieżek wymiany handlowej. Ze strony Indii natomiast relacje te określa daleko posunięty pragmatyzm, który graniczy niekiedy z narodowym egoizmem. Skoro można rosyjskiego partnera wycisnąć niczym cytrynę, to należy z tej okazji skorzystać
Łączy ich w gruncie rzeczy jedno: niechęć do porządku światowego, w którym najistotniejszą rolę odgrywa dominacja świata zachodniego. W gronie państw Szanghajskiej Organizacji Współpracy lider jest współcześnie jeden – Chiny. Czy zatem SOW będzie narzędziem tworzenia nowego porządku światowego? Może się tak stać. Tyle że będzie to nadal porządek jednobiegunowy, a jego centrum stanie się Pekin.
Widowisko, które zgotował na powitanie Kim Dzong Un, satrapa z Korei Północnej, swemu przyjacielowi Władimirowi Putinowi, dyktatorowi z Kremla, mogłoby być przedmiotem studiów dla badaczy zjawisk performatywnych.
Indusi po raz trzeci wybrali partię premiera Narendry Modiego. Dla BJP nie jest to jednak powód do świętowania. Partia straciła większość, a premier Modi otrzymał od swoich rodaków żółtą kartkę.
Szanowni Państwo! Niedawna wizyta rosyjskiego prezydenta, premiera i ministrów w Pekinie miała pokazywać dobre relacje między Rosją a Chinami. Goście zostali przyjęci z najwyższymi honorami, sami również nie szczędzili gestów świadczących o poczuciu wspólnoty interesów obu państw. Komentatorzy interpretowali to zgodnie – bez Chin Rosja nie mogłaby angażować się w wojnę z Ukrainą na obecnym […]
Nie ulega wątpliwości, iż współczesna sytuacja geopolityczna skłania Indie do prowadzenia polityki zbliżenia z krajami reprezentującymi wartości cywilizacji Zachodu. Jednak o rywalizacji obu krajów wciąż jeszcze nie można mówić. Chiny są silniejsze.
Czy za krzepiącymi deklaracjami i przyjaznymi gestami kryje się autentyczna możliwość równoprawnej współpracy Rosji i Chin? Rzeczywistość podpowiada raczej scenariusz chińskiego monologu niż rosyjsko-chińskiego dialogu.
Indie sprzedają broń nawet zbrodniczym dyktaturom w swoim regionie. Mają w tym jednak cel – osłabić wpływy chińskie.
Wybory w Indiach potrwają niemal półtora miesiąca. Zderzy się w nich wizja Indii dla Hindusów z wizją siły w różnorodności. Ci, który nie umieją czytać i pisać, będą wskazywać graficzne symbole partii. Wyzwań jest więcej.
W liście do wiernych rosyjska Cerkiew wzywa do modlitwy o zwycięstwo Rosji w „świętej wojnie” z Ukrainą. Dowodzi to, że chory sojusz między ołtarzem a tronem trwa w Rosji w najlepsze. A Cerkiew, przesiąknięta wpływami służb bezpieczeństwa, jest niczym więcej jak tubą propagandową Kremla.
Tybet się modernizuje. Pod rządami Chin budowane są nowe drogi, rozwija się sieć kolejowa, powstają centra przemysłowe i kopalnie wydobywające cenne metale ziem rzadkich. Pozostaje jednak kwestia kosztów. Czy ktokolwiek zapytał Tybetańczyków, czy to kierunek rozwoju, jakiego by sobie życzyli? I czy są gotowi zapłacić za to cenę swojej wolności?
Rolniczy protest w Indiach zaczął się kilka tygodni temu. To kontynuacja protestów z roku 2021, kiedy rolnicy wyszli na ulice w geście sprzeciwu wobec wprowadzonych przez rząd Narendry Modiego nowych zasad skupu produktów rolnych.
O Gagauzji, obszarze wchodzącym w skład terytorium Mołdawii, mówi się rzadko. Region ten ma jednak silne związki z Rosją i przejawia skłonności separatystyczne. Czy Gagauzja pójdzie w ślady zbuntowanego Naddniestrza i poprosi Moskwę o wsparcie w konfrontacji z Kiszyniowem?