Z centrum widać najwięcej
„Obecnie płacimy cenę za szkody, jakie populiści wyrządzili naszym demokracjom przez ostatnie lata. Krytycy populizmu zawsze podkreślali, jak duże niebezpieczeństwo stanowią rządy, które upolityczniają każdy aspekt życia publicznego, podważają zaufanie do instytucji oraz ich autorytet i odrzucają opinie ekspertów i naukowców”, mówi amerykański politolog, autor książki „Lud kontra demokracja”.
„Nie wierzę w żadną globalną rewolucję na rzecz empatii czy końca kapitalizmu, bo to po prostu nie jest możliwe. Obawiam się więc, że rzeczywistość po epidemii stanie się na dłuższą metę jeszcze bardziej brutalna. Ale na pewno skończył się świat, który znamy. Powrotu do dawnego modelu życia nie będzie”, mówi filozof i publicysta.
Rozmowa Krzysztofa Ziemca z Jarosławem Kaczyńskim potwierdza aktualność przyjętego przez Kaczyńskiego modelu zarządzania: dużo władzy, ale mało odpowiedzialności.
„Jeśli z powodu koronawirusa mielibyśmy zatrzymać handel światowy, to jest ogromne zagrożenie dla wszystkich – potężny impuls recesyjny. […] Gdybyśmy nagle obudzili się w takim świecie, to szykować się trzeba na wojnę, a nie na recesję. To byłby gigantyczny krok do tyłu”, mówi ekonomistka, profesor Joanna Tyrowicz.
„Czeka nas spowolnienie gospodarcze – firmy zaczną bankrutować, ponieważ zabraknie im płynności finansowej. Dobra wiadomość jest taka, że kiedy wirus przestanie się rozprzestrzeniać, wszystko będzie mogło wrócić do normy. W tym wypadku u źródła kryzysu nie leży jakiś fundamentalny problem, tak jak to było w przypadku ostatniego kryzysu finansowego”, mówi brytyjski dziennikarz.
„Ograniczenie handlu w niedziele, a nie «zakaz», jak powtarzają głównie przeciwnicy tego rozwiązania, jest wsparciem dla małych rodzinnych placówek handlowych. Zgodnie z założeniami, to ograniczenie handlu w wielkich sieciach przyczyniło się też do rozkwitu naszej gastronomii”, przekonuje poseł PiS-u.
„Gospodarce służy efektywność, nie bylejakość. Dlatego tak złym pomysłem jest nawoływanie do kupowania gorszych produktów tylko dlatego, że są polskie”, mówi ekonomistka.
„Duża część właścicieli Żabek to są cwaniacy i kombinatorzy, a nie biznesmeni. Pracownicy też są bardzo często z łapanki. Ja w ciągu pięciu lat miałem około 100 pracowników. Żeby stworzyć stałą ekipę 11 osób, którzy pracują u mnie od ponad dwóch lat, musiałem «przerobić» stu – złodziei, narkomanów, alkoholików, nierobów”, mówi ajent jednej z warszawskich Żabek.
„Wybierając dany produkt, konsument powinien ponieść koszty zebrania opakowania i jego utylizacji. Jeżeli nie przeniesiemy tych kosztów na konsumenta, to spadną na wszystkich mieszkańców. Nie każdy pije Coca-Colę z plastikowych butelek. Dlaczego tacy ludzie mieliby płacić za koszty zbiórki butelek, a później ich recyklingu lub składowania?”, mówi analityk z Europejskiego Biura Ochrony Środowiska.
„Statystyki pokazują, że z ponad 8 miliardów ton tworzyw sztucznych, które zostały wyprodukowane od lat 50. XX wieku, kiedy rozpoczęła się era przemysłowej produkcji plastiku, tylko 9 procent zostało zrecyklingowanych! Reszta została spalona albo pozostała w środowisku”, mówi aktywistka Greenpeace’u.
„W żadnym państwie na świecie mieszkania nie są pozostawione całkowicie wolnemu rynkowi – w żadnym. Każde państwo – czy to na poziomie podatków, czy z pomocą programów mieszkaniowych – ingeruje w tę sferę. Na rynkach mieszkaniowych nie ma czegoś takiego jak «pełna wolność»”, mówi socjolożka i badaczka miast.
„Jeśli ktokolwiek liczy, że państwo rozwiąże problem rosnących cen mieszkań – zwłaszcza na dużych rynkach, w metropoliach takich jak Warszawa, Gdańsk, Kraków czy Wrocław – to mogę odpowiedzieć, że go nie rozwiąże”, mówi profesor Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu.
„Otyłość to choroba, która wciąż jest w Polsce nierozpoznawalna, wciąż uznawana nie za chorobę, ale skutek indywidualnych decyzji. A to tak nie działa”, mówi antropolożka społeczna badająca otyłość wśród dzieci.
„Niezależnie od tego, czy Uber jutro upadnie, czy też zacznie przynosić zyski, model działania, który stworzył, jest i będzie kopiowany na całym świecie. […] Ten model już podważył całą masę naszych dotychczasowych przekonań na temat relacji pracowników z pracodawcą i firmy z klientami”.
„Firm, poprzez swoje działy PR pięknie opowiadają o tym, jak bardzo są odpowiedzialne ekologicznie i robią to w na tyle umiejętny sposób, że zdecydowana większość opinii publicznej jest w stanie uwierzyć im we wszystko. Bo skoro jest dziś zapotrzebowanie na eko, to czemu nie oznaczyć tak naszych produktów. Nawet jeśli nie ma to wiele wspólnego z prawdą”.
