Szanowni Państwo! Minister Edukacji Przemysław Czarnek nowelizował listę punktowanych czasopism naukowych. W większości zyskały te powiązane z Tadeuszem Rydzykiem oraz te, w których publikował sam Czarnek – często zupełnie niszowe lub powiązane z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. Jakie będą konsekwencje tych działań?
Karolina Wigura i Katarzyna Kasia dyskutują o nieporozumieniu w Porozumieniu oraz reformie czasopism naukowych, którą przeprowadza minister Przemysław Czarnek. Gościem odcinka jest dr hab. Jan Sowa.
„Kadra na wielu uczelniach jest mało innowacyjna, mało otwarta na zmiany, na międzynarodową i krajową współpracę, na konkurencję, na wybieranie najlepszych. To ogromny problem i nie da się go rozwiązać ustawą”, mówi była minister nauki i szkolnictwa wyższego.
Szanowni Państwo! Polska wyprzedziła Stany Zjednoczone. To nie żart. Co prawda nie pod względem wielkości gospodarki czy jej innowacyjności, ale w dziedzinie niemniej spektakularnej – polityce. 5 września amerykańska polityka przeżyła – kolejny w ostatnim czasie – wstrząs. Tego dnia dziennik „The New York Times” zdecydował się na bezprecedensowy krok i opublikował anonimowy artykuł „wysokiego […]
„Jestem zwolennikiem liberalnej demokracji – czyli rządów większości szanującej prawa mniejszości i kierującej się zasadą rządów prawa. Ale […] nie uważam, żeby to był jedyny dopuszczalny model ustrojowy. W innych realiach kulturowych te same wartości, na których straży stoi dziś liberalna demokracja, można było realizować na gruncie monarchii konstytucyjnej”, mówi wicepremier.
Najbardziej adekwatnym komentarzem do wywiadu z wicepremierem Jarosławem Gowinem jest pamiętne hasło wykrzyczane przed laty przez Jarosława Kaczyńskiego: „I żadne płacze, i żadne krzyki nie przekonają nas, że białe jest białe a czarne jest czarne!”.
Wtorkowy poranek na Uniwersytecie Warszawskim powitał protest studentów i pracowników naukowych domagających się odrzucenia projektu ustawy 2.0 Jarosława Gowina reformującej sposób działania uczelni wyższych. Około trzydziestu strajkujących zajęło wychodzący na kampus główny balkon Pałacu Kazimierzowskiego, w którym mieści się między innymi rektorat, i wywiesiło z niego banery z hasłami „Samorządność naszą bronią”, „Żądamy demokratyzacji uczelni” i „Nie oddamy autonomii”.
Proekonomiczna „ustawa 2.0” bardzo dobrze wpisuje się w postępowy wizerunek nowego premiera, można więc zakładać, że będzie dalej procedowana. Jeśli jednak zajdzie taka potrzeba, na każdym z etapów procesu legislacyjnego będzie można ją jeszcze rozmydlić lub zamrozić.
Szanowni Państwo! Polska nauka wymaga gruntownej reformy! Z tym zgadza się przeważająca większość środowiska akademickiego, od profesury przez adiunktów i doktorantów, aż po studentów. Na tym jednak zgoda się kończy. Nie sposób nawet dojść do porozumienia, co dokładnie jest zasadniczym przejawem słabości polskiej nauki, o przyczynach nie wspominając. Kiedy jedni wskazują na dramatycznie niskie pozycje […]
Jarosław Gowin znalazł się między młotem a kowadłem. Z jednej strony zarzuca się firmowanemu przez niego projektowi błędy merytoryczne i liczne nieścisłości, z drugiej, musi wyjść naprzeciw bezpardonowej krytyce ze strony zwolenników… Tadeusza Rydzyka.
Ideałem jest uczynienie pracy tak kreatywną i użyteczną, by nikt nie chciał przechodzić na emeryturę. Praca będzie tak wspaniała, że ludzie będą ją kochać – mówi francuski profesor ekonomii, doradca prezydentów Francji, Jacques Attali.
„Spodziewam się, że docelowo będziemy mieli około 8 miliardów bezrobotnych. To realistyczna wizja, choć oczywiście diabeł tkwi w horyzoncie czasowym. Nie widzę w tej chwili trendów, które mogłyby tę zmianę znacząco zahamować” – mówi Dariusz Jemielniak, profesor Akademii Leona Kozmińskiego.
Niedawno w polskich mediach zawrzało: dwie najlepsze polskie uczelnie spadły do piątej (i ostatniej) setki w światowym rankingu. Polska nauka ginie, uczelnie są do kitu, naukowcy się obijają!
O ile na skutek Brexitu Wielka Brytania dokonała samomarginalizacji w sferze polityczno-gospodarczej, to w sferze akademickiej można wręcz mówić o rozłożonym w czasie samookaleczeniu. Czego na kłopotach brytyjskiego szkolnictwa wyższego może nauczyć się Polska?
Każda praca naukowa niesie pewną ilość wiedzy. Jak dużą, nie da się ocenić inaczej, niż analizując treść: nie nakład, liczbę odsłon, czytelników czy cytowań, lecz treść. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego najwyraźniej nie podziela tego poglądu.
