Nasza epoka nie zaczęła się w 2015 i 2016 roku. Zaczęła się dokładnie dekadę temu – 11 listopada 2013 roku, w godzinach wczesnopopołudniowych. Wtedy na placu Zbawiciela w Warszawie spalono „Tęczę” Julity Wójcik. Coś, co zdarzyło się w mieście na krańcach Zachodu, było pierwszą kostką domina, po przewróceniu której przewróciły się także kostki w Nowym Jorku i w Londynie.
Wbrew pozorom „Sukcesja” to nie serial o miłości. Większość wydarzeń z tej opowieści, i na tym także polega jej wielkość, była w istocie po nic. Grano tu tylko po to, żeby wygrać, dla samego zwycięstwa, nie dla niesionej przez nie treści. Tej nie było.
Czy Donald Tusk zdołał się wymyślić na nowo? Czy taka zmiana jest konieczna, żeby opozycja wygrała wybory? Wreszcie, czy Tusk i jego formacja wyciągnęli wnioski z przeszłości i wiedzą, jak zdobyć władzę i ją utrzymać? O tym rozmawiają Karolina Wigura, Katarzyna Kasia i Wojciech Engelking. Pretekstem do naszej dyskusji jest esej Wojciecha Engelkinga „Druga modernizacja Donalda Tuska”, opublikowany na łamach „Kultury Liberalnej”.
Na ponad pół roku przed wyborami jest jasne, w jakiej roli chce iść do nich Donald Tusk: czempiona progresu. Jednak jego program modernizacyjny okazać się może taką samą zasłoną dymną jak poprzednio.
Szanowni Państwo! Elon Musk kupił Twittera. Przejęcie jednego z głównych mediów społecznościowych przez najbogatszego człowieka świata przyciąga wiele uwagi. Jakie są tego konsekwencje? Wydawało się, że po zmianie właściciela najciekawszym tematem będzie kwestia granicy między wolnością słowa a koniecznością moderacji treści. Musk zapowiadał, że zniesie ograniczenia w swobodzie wypowiedzi. Przywrócił również konto Donalda Trumpa odpowiedzialnego […]
Użytkownicy Twittera, a imię ich Legion, mówią nowemu właścicielowi platformy: to my decydujemy, czy możesz się za wielkiego człowieka uważać, i decydujemy, że nie, ponieważ nikt nie ma do tego w Web 2.0 prawa. Jesteśmy w internecie, tu wszyscy są równi.
Debata na temat alkoholu, jego mniej lub bardziej pomysłowego (a zawsze nielegalnego) reklamowania w mediach społecznościowych i sprzedaży produktów wysokoprocentowych jest w istocie rozmową o tym, jaką zakładamy wizję obywatela i jego relacji z państwem.
Szanowni Państwo! Jeśli oceniać po wydarzeniach za oknem, wokeizm nie grozi Polsce. Zaledwie kilka dni temu Sejm uchwalił tak zwane lex Czarnek. Jest to reforma edukacji czy, jak chcą przeciwnicy, pseudoreforma, która ustawia się w opozycji do ideałów uznawanych za postępowe na początku XXI wieku. Centralizacja edukacji plus ultrakonserwatywny nacjonalizm w programie mają być wedle […]
Woke jest nurtem głęboko nieliberalnym i ciążącym ku totalitaryzmowi. Wychodzi od liberalnych idei, jednak pozbawia je kluczowego dla myśli liberalnej spójnika – kleju, który o tyle łączy owe idee ze sobą, że nie łączy prawie wcale. Klejem tym jest niekonsekwencja.
Trudno nawet wyliczyć wszystkie wydarzenia z ostatnich 365 dni, które kiedyś byłyby pretekstem do fundamentalnego przemodelowania publicznego porządku. Żadne – nie zostało, potęgując uczucie, że świat wokół nas jest całkiem nierealny.
„Serce pełne skorpionów” to powieść inicjacyjna i historyczny fresk, opisujący rzeczywistość gomułkowskiej Polski widzianej z perspektywy dzieci uprzywilejowanych peerelowskich dygnitarzy. W „KL” prezentujemy przedpremierowo jej obszerny fragment.
W ostatnich dniach opublikowaliśmy wiele komentarzy na temat sytuacji społecznej i politycznej po wydarzeniach w Trybunale Konstytucyjnym. Serdecznie zapraszamy do ich lektury!
Pod koniec października 2020 roku w Polsce skończyła się katolicka bigoteria. A nowoczesność przestała być politycznym projektem, który wprowadza się ukradkiem i którego trzeba się wstydzić.
Szanowni Państwo! Kilka tygodni temu zakończyła się jedna z najbardziej brutalnych kampanii wyborczych w dziejach III RP. Upowszechnił się język dehumanizowania przeciwnika politycznego oraz wzajemnej pogardy. Ktoś powie, że niemal sześć lat rządów PiS-u zdążyło nas do niego przyzwyczaić. Niesłusznie. Język polityki informuje nas o standardach życia politycznego, które wyznajemy. W tej chwili poprzeczka wisi […]
Spierając się o pogardę, którą część jej przedstawicieli wylewa na wyborców Andrzeja Dudy, liberalna inteligencja ulega zabawnemu złudzeniu, że wyborców tych ich pogarda obchodzi.