Można się zżymać, że w 1956 roku doszło tylko do „liberalizacji bez demokratyzacji” albo do „skanalizowanej rewolucji”. Nie sposób jednak zaprzeczyć, że otworzyła się wówczas Polska, w której dało się lepiej żyć: poetce, włókniarce, chłopu i właścicielowi warsztatu stolarskiego.
Jan Olszewski, a może przede wszystkim krótki epizod jego premierostwa, to jeden ze sztandarów obozu, który dziś sprawuje w Polsce władzę. Jednak wbrew pozorom biografia ta średnio nadaje się na czytankę spod znaku „dobrej zmiany”.
Jak mówił Kuroń, „oddając cześć wielkiemu dziełu Dwudziestolecia, chcieliśmy też wspomnieć o Berezie Kartuskiej, zamachu majowym, prześladowaniu mniejszości narodowych”, jednak „wszyscy, ale to wszyscy Starsi Państwo zakrzyknęli zgodnym chórem: «Świętości nie szargać!»”. Brzmi znajomo?
Odpowiedzialność za Marzec ponoszą przywódcy PZPR. Jednak ci, którzy wygnali z kraju kilkanaście tysięcy Polaków, też byli Polakami. Byli nimi również aktywiści partyjni, urzędnicy i zwykli pracownicy, przekonani komuniści i bezideowi konformiści, polujący na czarownice na zebraniach i składający donosy.
„Choćby przyszło stu Misiewiczów, to i tak usłyszymy, że to świetni fachowcy. Wszystko, co robią pan Macierewicz czy pan Szyszko, to działania osób, które w ogóle nie przejmują się krytyką. Dochodzę do wniosku, że nastał czas bezinteresownej podłości, głupoty i bezwstydu w ukazywaniu tej podłości”, mówi ekspert ds. wizerunku publicznego.
PO ma głębokie przekonanie, że różni się od PiS-u, tyle że nie mówi, na czym ta różnica polega. W globalnym ujęciu trzeba zatem mówić o PO–PiS-ie. Tyle że my, obywatele, chcemy, żeby państwo miało jakąś przyszłościową perspektywę. Tej nie widać.
O nierównościach społecznych, wyzwaniach stojących przed polską gospodarką, powrocie do polityki i skutkach transformacji ustrojowej ćwierć wieku po jej rozpoczęciu opowiada pierwszy minister finansów III RP.
Przyszedł czas, by zmienić narrację o współczesnej Polsce. Dziś 25 rocznica wyborów 4. czerwca jawi się jako święto, podczas którego obywatele zmuszani są do picia z uśmiechem z czary pełnej goryczy. Jednak trapi nas coś więcej, niż kłopoty ze świętowaniem.
O polskim marketingu politycznym oraz kluczowych momentach kampanii prezydenckich i parlamentarnych ostatnich 25 lat, decydujących o wyborczych zwycięstwach i porażkach opowiada historyk III RP.
O ikonie dziesięciomilionowej Solidarności, radykałach i pragmatykach, traumie i ratunku stanu wojennego oraz o słabości, która umożliwiła transformację ustrojową w Polsce. Rozmowa z Andrzejem Friszkem wokół jego najnowszej książki „Rewolucja Solidarności 1980–1981”.
We wtorek, 4 marca 2014, w godz. 10.00-19.00 odbędzie się konferencja „Polskie dylematy. W 80. rocznicę urodzin i 10. rocznicę śmierci Jacka Kuronia”.
Poseł Rafał Grupiński (PO) określił posła Antoniego Macierewicza (PiS) mianem „politycznego szaleńca”, którego trzeba zatrzymać. Podobnie sądzą i dają temu regularnie wyraz redaktorzy Płuska i Sobieniowski z TVN. Taką tezę sformułował „Newsweek”, kiedy na okładce wystylizował Macierewicza na taliba. Naigrawanie się z „oszołoma Macierewicza” nie wymaga żadnego tłumaczenia, jest w dobrym tonie.
W kolejnej debacie na Poddaszu Kultury o ideowej sylwetce Jana Józefa Lipskiego i jego biografii rozmawiali Michał Głowiński, Łukasz Garbal, Magdalena Grochowska i Karolina Wigura.
W historii czechosłowackiej opozycji demokratycznej zakończyła się właśnie pewna epoka. 14 czerwca zmarł w Brnie Jaroslav Šabata, polityk Praskiej Wiosny, sygnatariusz, rzecznik i jeden z intelektualnych filarów Karty 77. Dla kilku generacji zaangażowanej czeskiej, morawskiej i słowackiej inteligencji – legenda i człowiek-instytucja. A także być może jeden z najbardziej niedocenionych środkowoeuropejskich intelektualistów.
Jacek Wakar Gigant Jarosław Kaczyński uważa, choć jeszcze nie mówi tego całkiem wprost, że 10 kwietnia 2010 roku doszło do zamachu porównywalnego z atakiem na World Trade Center. To istotna zmiana w polskiej polityce. Do niedawna zamach był tylko jedną z rozważanych teorii spiskowych. Teraz niepostrzeżenie stał się wersją obowiązującą dla niemal całego PiS, nie […]