4 marca 2014, godz. 12:00, FWPN, Centrum Zielna, Warszawa Olimpiady to nie tylko święto sportu. Wielkim igrzyskom sportowym towarzyszą nie mniej imponujące gry polityczne. Gospodarze, którzy inwestują w imprezę pieniądze i autorytet, oczekują konkretnych zysków – w sferze politycznej i gospodarczej. Jak w tym kontekście ocenić ”rosyjską” olimpiadę w Soczi? Niemal od początku towarzyszyły jej […]
O tym, jak zmienia się Rynek Główny w Krakowie, i o tym, co uznanie wydawnictwa Lonely Planet oznacza dla zwykłych mieszkańców miasta, pisze Magdalena Grzyb.
O życiu uczuciowym generałowej Jaruzelskiej wiedzieliśmy dotąd stosunkowo niewiele. W zasadzie nic.
O tajemniczym Kościele numer 1 oraz o tym, co twórcy okładek „Newsweeka” myślą o swoich czytelnikach, ironicznie pisze Jan Tokarski.
Wielkie utrapienia Chińczyków ściągają przed ekrany miliony widzów. Mediacyjne programy telewizyjne cieszą się coraz większą popularnością wśród chińskiej publiczności, choć niekoniecznie pokazują całe spektrum problemów społeczeństwa.
Od kiedy Wiktor Janukowycz został wybrany na prezydenta w 2010 roku, udało mu się skupić w swoich rękach ogromną władzę. Władzą tą dzieli się z wąskim kręgiem swoich najbliższych krewnych i współpracowników, zwanych potocznie „Rodziną”.
O tym, jak najnowszy film Pasikowskiego łączy polską prawicę z lewicą i dlaczego jest lepszy od „Wałęsy. Człowieka z nadziei”, pisze Jacek Wakar.
W Bośni i Hercegowinie trwają protesty. Sąd Najwyższy Hiszpanii, wedle obowiązującej tam zasady represji wszechświatowej, ściga przewinienia Jiang Zemina i innych chińskich dygnitarzy. A Barack Obama i François Hollande zapewniają, że ich kraje łączy wzorowe partnerstwo.
Wydarzenia sprzed 25 lat, twierdzi wiele osób, powinno się dziś oceniać trzeźwo, pozostawiając za sobą zbędne emocje czy niepotrzebną nostalgię. Sęk w tym, że namiętne spory dokoła wydarzeń 1989 r. są niezbywalną konsekwencją ich politycznego sukcesu.
Spory o Okrągły Stół są zarazem sporami o naszą współczesną demokrację. Tomasz Sawczuk komentuje debatę, która odbyła się w Pałacu Prezydenckim z okazji 25-lecia Okrągłego Stołu.
Szanowni Państwo, pieniądze publiczne to temat gorący. A odkrycie, że możemy mieć wpływ na finanse swojej wspólnoty mieszkaniowej, dzielnicy czy miasta, przyprawia wręcz o zawrót głowy. Poza możliwością kontrolowania wydatków nagle pojawia się twarda współodpowiedzialność za decyzje o tym, na co pieniądze są przeznaczane. Konieczność współpracy, zaufania czy osiągania kompromisu w sferze publicznej – a […]
Pula 25 mln złotych została w stolicy rozdzielona na poszczególne części miasta. Każda dzielnica ma swoją własną specyfikę: odmienne potrzeby infrastrukturalne i społeczne, różny poziom zaangażowania mieszkańców. Jak radzi sobie z tym budżet partycypacyjny i zespoły nad nim pracujące? Zobaczmy!
Z budżetem partycypacyjnym stało się w naszym kraju coś, czego nikt jeszcze kilka lat temu nie przewidywał. Polska oszalała. Od 2011 r. budżet partycypacyjny (lub inaczej – obywatelski) uruchomiło już – lub zadeklarowało taki zamiar – około 80 samorządów.
Chociaż lista wad polskich budżetów partycypacyjnych jest długa, nie należy porzucać związanych z nimi nadziei. Nie można zapomnieć, że wśród dziesiątek pseudobudżetów pojawiło się kilka projektów nie tylko z nazwy „obywatelskich”, które zrealizowano starannie i we współpracy z lokalnymi społecznikami.