Jedyne, co medycyna mogła i powinna była zaoferować Alfiemu, to opieka paliatywna, która pozwoliłaby mu godnie, spokojnie i bezboleśnie odejść. Dlatego też, zdaniem brytyjskich lekarzy i sądów, kontynuowanie intensywnej terapii byłoby w przypadku Alfiego działaniem uporczywym, „nieludzkim”, „niehumanitarnym”.
Młoda, szczęśliwa i spełniona. Kiedy dowiaduje się, że zachorowała na raka, Nina Riggs, poetka i prapraprawnuczka Ralpha Waldo Emersona, zaczyna pisać dziennik. I żyje – bardziej intensywnie niż dotychczas.
Każdy ma swoje patenty na walkę z przeziębieniem – znane od dziecka, domowe metody oparte na czosnku czy miodzie. Warto zweryfikować swoje tradycyjne sposoby na przeziębienie i sprawdzić, co i w jaki sposób wpływa na nasze zdrowie.
Szanowni Państwo! W 1950 r. ukazała się głośna, klasyczna już dziś, książka Davida Riesmana „Samotny tłum”. Wielką dyskusję wywołało stwierdzenie, że społeczeństwo amerykańskie ewoluuje w niebezpiecznym kierunku – od rozpowszechnionej osobowości „wewnątrzsterownej” do osobowości „zewnątrzsterownej”. Ówczesne dyskusje wywołały zainteresowanie zjawiskiem „samotności” wśród psychologów społecznych, socjologów i ekonomistów. Do Polski echa debat zza oceanu docierały stopniowo. […]
20 proc. starszych Polaków czuje się samotnych i to najwyższy wskaźnik w Europie. Dlaczego tak się dzieje? – tłumaczy Claire Niedzwiedz, ekspertka zajmująca się samotnością i zdrowiem publicznym.
Żyjemy w czasach, w których techniczne uniknięcie samotności jest dość łatwe. Jeśli ktoś nie chce być samotny, to nie będzie – mówi znana psychoterapuetka Zofia Milska-Wrzosińska.
Śmierć, o której metafizycznym wymiarze lubią mądrze rozprawiać filozofowie i duchowni, to również (a może nawet przede wszystkim) na wskroś cielesne zjawisko. Jak sobie poradzić z cierpieniem? Jak je zminimalizować?
Jeśli Hillary Clinton cierpi na jakąś przewlekłą dolegliwość, to jest nią syndrom jeża: przyjmowanie pozycji obronnej bez względu na to, czy zagrożenie jest realne, czy też nie.
Skąd taka chwytliwość prawicowych haseł i symboli wśród młodych Polaków? Pytanie to zadawał już sobie niejeden socjolog. Pospekuluję więc i ja.
Dostrzeżone przez Akademię polskie dokumenty to kameralne dramaty, które dają nam wgląd w intymność rodziny doświadczonej chorobą i bliskością śmierci. Uzmysławiają tymczasowość zdrowia – nie pozbawiając nadziei na podniesienie się z kryzysu.
Fenomen medycyny alternatywnej nie dotyczy wyłącznie ostatnich lat. Jest on głęboko zakorzenieny w kulturze dawnej, ale wciąż ulega społecznemu przetworzeniu. Praktykowanie alt-medu stało się deklaracją światopoglądową.
Wszystkich Świętych to dziwne święto, kiedy zwracamy się pamięcią ku naszym zmarłym bliskim, odwiedzamy ich groby, zapalamy świece. Wspominamy czasy, gdy byli z nami; czasy, które nigdy nie powrócą. Czy jednak uświadamiamy sobie, że ten jednokierunkowy, nieodwracalny bieg czasu dotyka również nas? Że owo „teraz”, które obecnie przeżywam zaraz przeminie, że nie zostanie po nim żadnego śladu – poza śladem w mojej pamięci?
Po wyjściu z filmu Macieja Pieprzycy mam w głowie natłok myśli. Nie, „Chce się żyć” niczego nie udaje, to nie jest żadne arcydzieło, jego twórcy nie wspinają się na piedestał, aby z jego wysokości serwować widzom prawdy objawione. Ale jest to film, który sprawia, że z podwójną siłą powraca pytanie, formułowane już przeze mnie w „Kulturze Liberalnej”, o decyzję szacownej komisji, która jako polskiego kandydata do Oscara zgłosiła „Wałęsę” Andrzeja Wajdy.