Miniony rok w Afryce subsaharyjskiej minął pod znakiem dwóch pozornie sprzecznych zjawisk – ożywienia gospodarczego i destabilizacji geopolitycznej. Czy tak właśnie ma wyglądać współczesne oblicze globalizacji na Czarnym Lądzie? Jakie skutki niosą ze sobą współzależne procesy wzrostu ekonomicznego i kryzysu władzy politycznej w Afryce?
Koniec roku zawsze skłania do podsumowań, koniec 2013 jest jednak szczególny. Można bowiem powiedzieć, że wcześniejsze lata w Warszawie przynosiły wiele miejskich inicjatyw, ale w samym 2013 było ich po prostu zatrzęsienie. Wymieńmy kilka najważniejszych.
Iskrą, która rozpaliła płomień antyrządowych wystąpień w Bangkoku, a także w kilku innych miastach Tajlandii była kolejna próba przyjęcia przez władze ustawy o amnestii.
Czekanie w napięciu. Wstrzymane oddechy. Jak będzie w tym roku? Więcej czy mniej? Jakie daty?
5 grudnia 2013 r. Transparency International – międzynarodowa organizacja pozarządowa, założona dwie dekady temu przez byłego dyrektora Banku Światowego w Afryce Wschodniej, Petera Eigena – ogłosiła wyniki najnowszego Indeksu Percepcji Korupcji (Corruption Perceptions Index, CPI).
Mam nadzieję, że piszę o gender po raz ostatni, ale nie mogę przestać się śmiać, myśląc o tym, jak wspaniale w kilku prostych krokach Kościołowi udaje się manipulować opinią publiczną na swoją korzyść.
W Warszawie zakończył się niedawno Szczyt Klimatyczny COP19, na którym po burzliwych negocjacjach, trwających prawie do ostatniej minuty, nie udało się uzgodnić wspólnej polityki przeciwdziałania przyczynom zmian klimatycznych, choć udało się uzyskać cele mniejsze, takie jak zapewnienie źródła finansowania dla krajów rozwijających się w wysokości 100 mld dolarów rocznie, by mogły one przeciwdziałać skutkom zmian klimatycznych.
Niemcy doczekali się koalicji rządowej. 27 listopada chadecy i socjaldemokraci podpisali porozumienie, które nie wzbudziło jednak spodziewanego entuzjazmu mediów. Dlaczego prasa odnosi się z rezerwą bądź wręcz krytykuje dokument?
Tym razem krótko, bo jednak trochę wstyd rozpisywać się o cudzej (i własnej) niewiedzy. Będzie o dziennikarstwie, nieznajomości mapy, ciekawości świata i niezawinionych białych plamach.
Zawzięta rywalizacja o dostęp do dóbr i usług jest wpisana w chińską egzystencję od kołyski aż po grób. Walczy się o pracę, o mieszkanie, o żonę – nawet śmierć nie przynosi wytchnienia, bowiem i ten krańcowy etap życia, staje się coraz bardziej problematyczny.
Rezygnacja Grzegorza Piątka ze stanowiska Naczelnika Wydziału Estetyki Przestrzeni Publicznej warszawskiego ratusza zaskoczyła wiele osób i była jedną z częściej komentowanych wiadomości zeszłego tygodnia. Poddawano w wątpliwość sens istnienia tego stanowiska – co zainspirował sam Piątek, uzasadniając swoje odejście niezgodą na bycie „listkiem figowym dla prawdziwych działań Ratusza”.
Zapowiadane na listopad rozmowy pomiędzy pakistańskimi talibami, dla których organizacją-parasolem jest ugrupowanie Tehrik-e-Taliban, i rządem Nawaza Sharifa w Islamabadzie nie doszły do skutku. Talibowie zdecydowali, że żadnej formy dialogu nie podejmą z władzami, które określają mianem marionetkowych i służalczych – jak uważają – wobec Stanów Zjednoczonych.
Bez globalnej perspektywy trudno będzie nam zdać sobie sprawę z błędnego koła, w jakie wpadła polska transformacja – a jeszcze trudniej wydostać się z niego.
Tygodnik „Polityka” wystartował niedawno z serią „portretów miast polskich”. Jako pierwsza została zaprezentowana Warszawa . Muszę przyznać, że krytyczny w wielu miejscach opis w dużej mierze pokrywa się z rzeczywistością. Moją uwagę zwróciło jednak szczególnie jedno zdanie. Jako pozytywny przykład współczesnych inwestycji przedstawiona została „19. Dzielnica”. Pochwała brzmi następująco: „19. Dzielnica na Woli – rzadki przykład świetnie zaprojektowanego osiedla, czyli architektury myślanej”. W tym miejscu nasuwa się pytanie – jak myślanej?
Magdalena M. Baran Żeńska końcówka Chyba każdy pamięta jakieś koszmary szkolnego dzieciństwa. Niektórych nawet po latach w snach prześladuje psychopatyczna matematyczka albo wuefista-czarny charakter, godzinami każący robić przewroty w przód i w tył. Takich koszmarów w prawdzie nie miewam, ale czasem czkawką odbija mi się wspomnienie głosu pewnego pana, który trafiając palcem w pierwszą pozycję […]