Szanowni Państwo! Walka o język polski trwa. Do tego stopnia, że do niedawna praktycznie nieznane słowo „feminatyw” poważnie liczyło się w konkursie na polskie słowo 2019 roku! Chociaż ostatecznie przegrało z „klimatem”, to porażka ujmy „feminatywom” nie przynosi. Bo o ile o klimacie (z różnym nasileniem) rozmawialiśmy przez cały rok, to publiczna debata wokół „żeńskich […]
Może rzeczywiście powiedzenie, że jest się profesorem, a nie profesorką, brzmi bardziej dostojnie, ale jest to właśnie dowód na immanentny seksizm tkwiący w języku i w nas samych, ale językowo niemający wiele wspólnego z tradycją.
W czasach, kiedy deklaracja „jestem feministką” wywołuje serię negatywnej reakcji, a samo pojęcie kojarzone jest z siłami szatana, książka Mony Chollet jest szczególnie potrzebna i ważna. Najwyższy czas odczarować fantazmaty.
Mary Beard wzywa do zmiany całego systemu społecznego, który całymi wiekami był budowany w oparciu o męskie spojrzenie na rzeczywistość. Musimy zjednoczyć się jako kobiety i zdefiniować, co jest kobiecym punktem widzenia.
Lektura tej książki to męka. Zaleca się więc jej czytanie albo osobom naprawdę pasjonującym się życiem artystycznym przedwojennego Paryża, albo literackim hipsterom. Ci ostatni po niełatwej lekturze będą mogli ją postawić obok innych legendarnych książek, do których pewnie nigdy nie wrócą.
Po sukcesie „Tamtych dni, tamtych nocy” Guadagnino pozostaje wierny swojej stylistyce, ponownie tworząc obraz silnie oddziałujący na zmysły widzów. Tym razem sensualność jego filmu, zamiast pieścić nasze najczulsze rejony, wzbudza jednak obrzydzenie.
Życie osobiste Marty Kaczyńskiej jest żywym dowodem na to, że losy i związki obrońców wartości rodzinnych są zaskakująco współczesne. Im głośniej krzyczą o powrocie do tradycyjnych wartości, tym bardziej widać, że tego powrotu już nie ma.
Agata Jabłońska w swojej poezji przesuwa granice polszczyzny, mierząc się z mrokami przemocy seksualnej. Jej nominowany do gdyńskiej nagrody tomik pokazuje, jak bardzo potrzebne są słowa, które wyraziłyby zarówno niemoc, jak i sprzeciw.
Z punktu widzenia kobiet, teoretycznie dużo się w futbolu zmienia – mamy kobiece ligi i kobiece drużyny narodowe. Kobiety od lat mają też możliwość sędziować w meczach. Jest tylko jeden problem – wszystko to nadal odbywa się na piłkarskich peryferiach. Ale to tylko kwestia czasu.
Czuję się zażenowany, występując z tą interwencją. No ale właśnie do tego doszło, takie są koszty wejścia w aktualną paranoję, czyli w – jak chce Klimowicz – „erę #MeToo”. Na odcinku polowania na naszych Weinsteinów (obrzydliwców z krwi i kości) nadal zastój, w zasadzie żadnych sukcesów, więc bierzemy się za przeczesywanie zasobów literackich.
W szeroko omawianej „Krótkiej wymianie ognia” jest wszystko, co tak dzisiaj piętnujemy: wykorzystywanie stosunków władzy i uprzedmiotowienie. Z tym że ofiarą pada nie kobieta, lecz mężczyzna. Co na to krytycy i krytyczki? Grzmią? Nie. A przecież niedawno umówiliśmy się, że stop tolerancji dla molestowania, że teraz jest era #MeToo i Janusz Rudnicki musi odejść.
Le Guin to jedna z najwybitniejszych pisarek fantasy i science fiction. Jej powieści były owocem pasjonującej gry wyobraźni, odnosiły się jednak również do realnych społecznych problemów – imperialnej dominacji, kolonializmu czy patriarchalnej przemocy.
Jak ma wyglądać świat, gdy fala #MeToo opadnie? Co w normalnych i codziennych relacjach obu płci będzie dopuszczalne, a co nie?
W „Ostatnim Jedi” Rian Johnson tchnął w „Gwiezdne wojny” nowe życie, ale uczynił też z najnowszej części lucasowskiej sagi polityczną maszynę, której przesłanie nie wszystkim przypada do gustu.
Może lobbystki sex workingu widziały gdzieś jakiś idealny świat, gdzie sprzedawanie seksu to praca jak każda inna, a kobieta bierze wszystkie zarobione pieniądze dla siebie i pracuje na swoich warunkach. Zdecydowana większość kobiet w prostytucji na świecie i w Polsce takiego luksusu nie ma.