„Gowin to zwierzę polityczne, które lubi upolować jeden polityczny konkret, a potem realizować go od A do Z. Za to jest w stanie zapłacić ogromną cenę: musi popierać różne rozwiązania, z którymi się nie zgadza”, mówi dziennikarz „Nowej Konfederacji”.
„Kadra na wielu uczelniach jest mało innowacyjna, mało otwarta na zmiany, na międzynarodową i krajową współpracę, na konkurencję, na wybieranie najlepszych. To ogromny problem i nie da się go rozwiązać ustawą”, mówi była minister nauki i szkolnictwa wyższego.
Szanowni Państwo! Polska wyprzedziła Stany Zjednoczone. To nie żart. Co prawda nie pod względem wielkości gospodarki czy jej innowacyjności, ale w dziedzinie niemniej spektakularnej – polityce. 5 września amerykańska polityka przeżyła – kolejny w ostatnim czasie – wstrząs. Tego dnia dziennik „The New York Times” zdecydował się na bezprecedensowy krok i opublikował anonimowy artykuł „wysokiego […]
„Jestem zwolennikiem liberalnej demokracji – czyli rządów większości szanującej prawa mniejszości i kierującej się zasadą rządów prawa. Ale […] nie uważam, żeby to był jedyny dopuszczalny model ustrojowy. W innych realiach kulturowych te same wartości, na których straży stoi dziś liberalna demokracja, można było realizować na gruncie monarchii konstytucyjnej”, mówi wicepremier.
Samym głosowaniem za tak zwaną „reformą sądownictwa” w Polsce Jarosław Gowin, polityk nazywający się konserwatywnym i kompromisowym, podpisuje się pod głęboko niekonserwatywną i niekompromisową polityką Jarosława Kaczyńskiego. Niezależnie od jego intencji.
Najbardziej adekwatnym komentarzem do wywiadu z wicepremierem Jarosławem Gowinem jest pamiętne hasło wykrzyczane przed laty przez Jarosława Kaczyńskiego: „I żadne płacze, i żadne krzyki nie przekonają nas, że białe jest białe a czarne jest czarne!”.
Sędziowie będą dalej robić to, co do nich należy. Bez względu na konsekwencje będą bronić zasad i opierać się naciskom. Niemniej, ten parasol, którym sądy chroniły wolności obywatelskie, właśnie zaczyna być szarpany huraganowym wiatrem i nie wiem, jak długo wytrzyma.
Wtorkowy poranek na Uniwersytecie Warszawskim powitał protest studentów i pracowników naukowych domagających się odrzucenia projektu ustawy 2.0 Jarosława Gowina reformującej sposób działania uczelni wyższych. Około trzydziestu strajkujących zajęło wychodzący na kampus główny balkon Pałacu Kazimierzowskiego, w którym mieści się między innymi rektorat, i wywiesiło z niego banery z hasłami „Samorządność naszą bronią”, „Żądamy demokratyzacji uczelni” i „Nie oddamy autonomii”.
„Miasto jest procesem. Kiedy zaczynałem prezydenturę, chodziło o miejsca pracy i komunikację. Dziś to jest budowanie wspólnoty i smart city”. O wpływie swojej prezydentury na miasto, rywalizacji PiS-u z opozycją i dalszych planach politycznych opowiada prezydent Wrocławia.
Proekonomiczna „ustawa 2.0” bardzo dobrze wpisuje się w postępowy wizerunek nowego premiera, można więc zakładać, że będzie dalej procedowana. Jeśli jednak zajdzie taka potrzeba, na każdym z etapów procesu legislacyjnego będzie można ją jeszcze rozmydlić lub zamrozić.
Szanowni Państwo! Polska nauka wymaga gruntownej reformy! Z tym zgadza się przeważająca większość środowiska akademickiego, od profesury przez adiunktów i doktorantów, aż po studentów. Na tym jednak zgoda się kończy. Nie sposób nawet dojść do porozumienia, co dokładnie jest zasadniczym przejawem słabości polskiej nauki, o przyczynach nie wspominając. Kiedy jedni wskazują na dramatycznie niskie pozycje […]
Jarosław Gowin znalazł się między młotem a kowadłem. Z jednej strony zarzuca się firmowanemu przez niego projektowi błędy merytoryczne i liczne nieścisłości, z drugiej, musi wyjść naprzeciw bezpardonowej krytyce ze strony zwolenników… Tadeusza Rydzyka.
„Zdaję sobie sprawę, że część osób – nie tylko z PiS-u – które są przyzwyczajone do obecnych struktur systemowych, boi się wyzwań, jakie przed nami stoją. Lecz my te wyzwania musimy podjąć, bo w przeciwnym razie inne kraje będą nam uciekać w jeszcze szybszym tempie”, mówi wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego.
Dobre uczelnie są zawsze apolityczne, natomiast uczelnie, które się polityzują, z reguły płacą za to obniżeniem poziomu. Gdyby do tego doszło, byłaby to zła perspektywa. Moim zdaniem to nie jest koniecznie – mówi profesor Andrzej K. Koźmiński, ekonomista, profesor zarządzania, współtwórca Akademii Leona Koźmińskiego.
Chcecie mieć naukę i szkolnictwo wyższe na wielu poziomach scentralizowane, technokratycznie i zgoła dyktatorsko zarządzane? De facto wykluczające nonkonformizm, a zatem i wolność myślenia, negujące wartość sił rozproszonych, podporządkowujące „peryferia” państwowemu i globalnemu „centrum”? No to będziecie je mieli.