„Jan Paweł II nie stanie się papieżem partyjnym. PiS będzie «broniło» papieża i może na tym zyskać w swoim elektoracie, który tak czy siak będzie głosował na PiS. Elektorat opozycyjny wie, że to jest rozgrywka polityczna, i nie będzie to rzutowało jego myślenie o Janie Pawle II” – mówi prof. Anna Grzymała-Busse, politolożka specjalizująca się w relacjach państwo–Kościół z Uniwersytetu Stanforda.
Szanowni Państwo! Zjednoczona Prawica przegłosowała ostatnio w Sejmie kontrowersyjne zmiany w prawie wyborczym. Pierwsza kontrowersja dotyczy tego, że nie powinno się wprowadzać tego rodzaju zmian w roku wyborów. Najlepiej, aby wszelkie zmiany w zasadach głosowania wchodziły nie w najbliższych wyborach, lecz dopiero w kolejnych. Do tego proponowane zmiany mają widocznie poprawić wynik wyborczy obozu rządzącego. […]
Coraz więcej wiernych decyduje się na opuszczenie Kościoła. Czy może on wyjść z kryzysu? I czy chce to uczynić?
Kościół katolicki jako instytucja dowiódł, że krzywdzi dzieci i że niewiele sobie z tego robi. Dlatego państwo powinno określić warunki, na jakich księża mogą pracować z najmłodszymi.
Gdy na chłodno przyjrzymy się konkretom z ostatnich trzydziestu lat, skala zmian w przeżywaniu religijności w Polsce – poraża. Odsetek regularnie praktykujących wśród najmłodszego pokolenia spadł z 69 do 23 procent. A odsetek osób w ogóle niepraktykujących wzrósł z 8 do 40 procent. Co jest przyczyną tak głębokich zmian w stosunku Polek i Polaków do Kościoła? Jaka przyszłość czeka Kościół, jeżeli ten trend się nie odwróci?
„To jest mit, że sprawy dzieją się w wyniku dyskusji. W demokracji dialog i dyskusja to fetysze, ale mało kto jest do nich zdolny” – mówi filozof prof. Jan Hartman.
„Skoro Kościół jest dla ciebie elementem drogi, narzędziem – to ma sens, że w nim pozostajesz. Mam jednak zasadnicze wątpliwości co do Kościoła katolickiego jako wspólnoty. Co do tego, czy instytucja tak przeżarta skandalami może być jeszcze elementem drogi, narzędziem, jak je nazywasz. Czy ona tej drogi, o której mówisz, nie wypacza” – mówi Karolina Wigura w rozmowie z Tomaszem Terlikowskim. Publikujemy przedpremierowo fragment książki „Polka ateistka kontra Polak katolik”, która wkrótce ukaże się w serii Biblioteka Kultury Liberalnej.
Wspólnota chce, żeby PiS przestało rządzić, ale jeśli dziennikarz, który jest wobec władzy krytyczny, zadaje niewygodne pytania polityczce największej partii opozycyjnej, staje się tym, kim stał się dla Marty Lempart Rosjanin protestujący przeciw wojnie – zdrajcą.
Wolę słuchać Kazika i Żadana niż Franciszka. Polski muzyk i ukraiński pisarz lepiej potrafią nazwać dobro i zło niż przywódca instytucji odpowiadającej, przynajmniej w teorii, za rozwój duchowy sporej części świata. Moralnie Kazik i Żadan są bardziej wiarygodni niż papież.
Toczy się poważna walka o symbole, o rozumienie tożsamości. O tym, jak postrzegamy świat, ma decydować polityka partyjna. Zamiast o „dobrach narodowych” proponuję więc mówić o „dobrach społecznych”. Co ma nas łączyć? Obszar, na którym można byłoby się porozumieć, to kultura wysoka.
Krytycy Franciszka domagają się, żeby w sprawie wojny Rosji przeciwko Ukrainie zachowywał się mniej jak przywódca duchowy, a bardziej jak przywódca polityczny. To sugeruje, że ludzie coraz bardziej traktują Kościół jak organizację świecką.
To ja pielęgnuję wartości rodzinne, a nie hipokryci z Ordo Iuris. Mam poglądy feministyczne, dzielę się z mężem obowiązkami, nie wysyłam dzieci na religię ani do kościoła, a zabieram na Paradę Równości. Liberałowie powinni odbić to pojęcie prawicy.
Najnowszy film Paula Verhoevena to niejednoznaczna przypowieść o poszukiwaniu syntezy zmysłowości i doświadczenia religijnego – a także o pokusie władzy realizowanej dzięki swoistej polityce cudów.
Pozycja społeczna Kościoła w Polsce przez dekady wydawała się niekwestionowana. Jednak reakcje hierarchów na kluczowe wydarzenia zbiorowe w ostatnim czasie spowodowały znaczny spadek zaufania do tej instytucji. Czy Kościół przegrał społeczeństwo?
Kanada wielu osobom kojarzy się jako miejsce niemal idealne. Skazą na idyllicznym wizerunku jest fakt, że kraj ten, we współpracy z Kościołem, przez ponad 100 lat prowadził politykę, która zniszczyła życie setkom tysięcy dzieci pochodzącym z rdzennej ludności. Niedawno odkryto kolejne masowe groby, a przez kraj przetoczyła się fala gwałtownych protestów. Czy Kanada potrafi zmierzyć się ze swoją trudną przeszłością?