Z centrum widać najwięcej
Najbardziej uderzający we wtorkowej debacie sejmowej nie był wcale jej główny punkt, czyli exposé premiera Mateusza Morawieckiego. Nie było nim także wystąpienie Jarosława Kaczyńskiego ani lidera największej partii opozycyjnej. Był nim kontrast między wystąpieniem Grzegorza Schetyny i Adriana Zandberga.
PiS zapowiedziało zniesienie limitu trzydziestokrotności na składki ZUS, co oznaczałoby wzrost składek emerytalnych dla najlepiej zarabiających. Kilkoro posłów Lewicy powiedziało, że może projekt poprzeć. Politycy PO i część publicystów była oburzona, bo przecież to inicjatywa PiS-u. Kwestia samych emerytur natychmiast w tej wrzawie zniknęła. Oto stan polskiej debaty publicznej w pigułce.
To smutne, że przynajmniej od kilku lat 11 listopada to dzień, w którym moja więź z polskim narodem słabnie niemal do zera. Nie, to nie skutek jakichś lewacko-postępowych lektur ani wrodzonej niechęci do polskości, jakakolwiek byłaby jej definicja. Żeby mieć dość świętowania, wystarczy przejść się na spacer w okolicach trasy Marszu Narodowego.
Szanowni Państwo! „Są dwa scenariusze – albo my to przejmujemy i naprawdę otwieramy się na środowiska obywatelskie, które rozkwitły w ciągu ostatnich czterech lat, otwieramy się na młodych, poważnie dociążając temat ekologii i zmieniamy formułę działania. […] Albo Grzegorz Schetyna zostaje na stanowisku przewodniczącego, co doprowadzi do tego, że – moim zdaniem – władzę w […]
„Jestem wdzięczna Schetynie. Mimo woli stał się ojcem chrzestnym naszej lewicy. Dzięki temu nie musieliśmy iść na programowe kompromisy, stworzyliśmy lewicowy blok i trzeba to pielęgnować. Myślę, że za cztery lata – jeśli niczego nie popsujemy – będziemy drugą siłą polityczną”, mówi posłanka Lewicy.
„Przypominam, że jeszcze w czerwcu, po wcirach, jakie dostaliśmy w wyborach europejskich, kładziono nas do grobu. Mój ojciec dzwonił do mnie wtedy prawie każdego dnia i pytał: „Kiedy wreszcie wypiszesz się z partii Razem?!”. Z tego miejsca serdecznie go pozdrawiam, bo jest początek listopada i jestem w Sejmie”, mówi nowa posłanka Lewicy.
„Celem lewicy powinno być doprowadzenie do sytuacji, w której rywalizacja toczy się między neoliberalną prawicą, reprezentowaną przez PO, oraz socjaldemokratyczną lewicą”, mówi Michał Syska.
Wiosna była odpowiedzią na diagnozę, że potrzebna jest trzecia siła, które rozbije duopol PO–PiS. Teraz partia Biedronia zamierza połączyć się z SLD. Na dobre czy na złe?
„My jako lewica chcemy pokazać, że te same wartości, które są ważne dla nas, w dużej części są też ważne dla prawej strony. […] My również możemy mówić o godności człowieka, o tym, że Polacy zasługują na szacunek. Możemy mówić, że chcemy bronić rodzin i że rodzina jest dla nas ważna”, mówi nowo wybrana posłanka Lewicy.
Jest przynajmniej kilka powodów, dla których pozytywne zmiany w Platformie są mało prawdopodobne. Jest także kilka okoliczności, które sugerują, że Lewica jej nie zastąpi.
Walka o to, jaka będzie Polska w przyszłości, trwa i jest bardzo intensywna. Jaki będzie jej wynik, tego nie wiadomo. Jedno jest jednak pewne: nie mamy do czynienia z krótkotrwałym epizodem.
Wstępne wyniki wyborów są nam znane. Prawo i Sprawiedliwość tryumfuje – z możliwością uzyskania około 239 mandatów w parlamencie. Niezależnie od zmian, które mogą jeszcze nastąpić w ciągu nocy, można pokusić się o kilka wniosków.
Szanowni Państwo! Finisz kampanii wyborczej to prawdziwy festiwal nie tylko – z jednej strony – obietnic, a z drugiej, „kompromatów” wymierzanych przeciwko politycznym przeciwnikom. To także festiwal rozmaitych pojęć, którymi próbują nas czarować partie – demokracja, suwerenność, równość, wolność, solidarność, ekologia, postęp, przedsiębiorczość, wspólnota.
W tej kampanii nie głosujemy na konkretne propozycje programowe. Głosujemy na różniące się wizje demokracji. Głosujemy na pakiet. Jak to z pakietami – żaden nie jest idealny. Ale są lepsze i gorsze.
Dziś „solidarność” uznaje się za absolutną domenę PiS-u. I to mimo że politycy tej partii albo odmawiają solidarności ludziom o odmiennych poglądach, albo wprowadzają rozwiązania, które społeczną solidarność całkowicie podkopują.