Przypadek Katalonii to w szerszej perspektywie głosowań niepodległościowych problem regulacji międzynarodowych dotyczących warunków pokojowej secesji, która kończyłaby się uznaniem przez ONZ nowopowstałego bytu politycznego za państwo. Warunki te, na co wskazują historyczne przykłady, wymagają przynajmniej zgody obu stron na rozstanie.
Choć uczucia Katalończyków są szczere, wszystkie argumenty za niepodległością Katalonii są z gruntu fałszywe.
Osłabienie pozycji Wielkiej Brytanii i ogólna sytuacja międzynarodowa sprawiają, że los Hongkongu można uznać za przesądzony. Stopniowe i systematyczne ograniczanie wolności i praw mieszkańców trwa od lat i obecnie nikt nie jest w stanie zmusić Chin do zmiany swojej polityki.
Gdyby prezydent Andrzej Duda faktycznie „wybijał się na niepodległość”, za każdym razem, gdy ogłaszają to media, byłby dziś co najmniej ważnym politykiem obozu rządzącego. Nie jest.
To racjonalne posunięcie. Obecnie konserwatyści mają w sondażach 20 proc. przewagi nad Partią Pracy. Premier chce wykorzystać słabość przeciwnika i wzmocnić swoją pozycję.
Brexit postawił polską „niepokorną” prawicę w bardzo kłopotliwym położeniu. Nie wiadomo – cieszyć się czy niepokoić. Zwolennikom tej pierwszej opcji nosa utarł Jarosław Kaczyński, który powiedział jednoznacznie: „stało się coś bardzo, bardzo złego”, a następnie zaproponował stworzenie wielkiej unijnej armii.
Wrześniowe wybory do parlamentu Katalonii i niedzielne do kortezów Hiszpanii połączyły Barcelonę z Madrytem – i tu, i tu sformowanie rządu okazało się poważnym wyzwaniem. To, której ze stron uda się szybciej wyjść z impasu, może być kluczowe w politycznych zapasach o niepodległość prowincji.
Marsz Niepodległości przebiegł w tym roku bez poważniejszych incydentów. Dzięki temu możemy już spokojnie skupić się na tym, czym w istocie jest to zjawisko.
Święto Niepodległości powinno być okazją do przypomnienia, że fetowana tego dnia polskość ma odcień nie tylko katolicko-narodowy, ale także ogromny ładunek emancypacji jednostkowej i społecznej.
Podczas gdy przegrane referendum niepodległościowe w Szkocji zamknie kwestię separatyzmu co najmniej na kilkanaście lat, to bezwzględny opór rządu madryckiego i rosnąca determinacja Katalończyków mogą w ciągu najbliższych miesięcy i lat doprowadzić do poważnego kryzysu na Półwyspie Iberyjskim.
O przedreferendalnych sondażach, konsekwencjach ewentualnej secesji Szkocji oraz „akcjach wyreżyserowanych przez brytyjski establishment polityczny” pisze w swoim przeglądzie prasy Marcin Dobrowolski.
Wznowiona biografia Józefa Piłsudskiego może być przyczynkiem do debaty na temat tej wieloznacznej postaci.
Zaprzątamy sobie serca i głowy Ukrainą, nie chcąc, by doszło tam do wojny i do oderwania od niej Krymu. Nie powinien nam jednak umknąć fakt, że po przeciwnej stronie kontynentu, na Wyspach Brytyjskich, Szkocka Partia Narodowa (SNP) chce utworzyć nowe, niezależne od Anglii państwo. W zasadzie zaś przywrócić stary stan rzeczy, a więc sytuację sprzed 307 lat, gdy Szkocja była niezależnym państwem.
Polacy wzbogacili się tak bardzo, że zapomnieli o tym, gdzie byli 25 lat temu. Wspomnienie własnej złej kondycji jest już zbyt blade, byśmy potrafili współodczuwać z Ukraińcami, choć tak łatwo przychodzi nam mówienie w Brukseli, że Polska nauczy swoich europejskich partnerów myślenia w kategoriach wzajemnej solidarności.
Wydawałoby się, że Camus to pisarz należący do epoki, która minęła wraz z przełomem 1989 r. Nic bardziej mylnego. O aktualności myśli pisarza, jego publicystyce, stosunku do Algierii i kontrowersjach, które wywołuje dziś jego postać opowiada Jeanyves Guérin.