Szopka, jaką urządzili politycy Zjednoczonej Prawicy przy okazji przekazania pieniędzy na Telewizję Publiczną, pokazuje karykaturalny, rozpaczliwy stan elity rządzącej, a co za tym idzie – także państwa. Ale najsmutniejsze, że całą tę sprawę traktujemy bardziej w kategoriach zabawnej anegdoty o zapasach na szczytach władzy, a nie oczywistej patologii.
Konwencja Małgorzaty Kidawy-Błońskiej była sprawnie wyreżyserowanym spektaklem, który spełnił swoją rolę – zaktywizował działaczy, dał nadzieję sympatykom, a telewidzom pokazał mocne strony kandydatki, maskując jednocześnie te słabsze. Miarą sukcesu było to, że nawet prorządowe „Wiadomości” miały kłopot z przekonującą krytyką kandydatki.
„Prezydent powinien dawać ludziom poczucie, że reprezentuje interesy wszystkich Polek i Polaków”, mówi Małgorzata Kidawa-Błońska.
„Ja nie chciałbym używać argumentu, że jestem lepszym kandydatem dlatego, że jestem mężczyzną. W związku z tym uważam za nietrafione i niefortunne twierdzenia, że ktoś jest lepszym kandydatem, bo jest kobietą. Podpieranie się takimi argumentami nie wydaje mi się właściwe”, mówi prezydent Poznania.
Biden ma największe poparcie w sondażach, jest bowiem na razie głównym przedstawicielem partyjnego establishmentu, więc to jego wybierają ci, którym wystarcza „pokonamy Trumpa i będzie jak dawniej”. Pod hasłem „status quo ante” trudno się jednak wygrywa wybory, co doskonale wiemy choćby z własnego podwórka.
„Istnieje długa tradycja oddzielania zabójstw politycznych od zabójstw dokonywanych przez ludzi szalonych, ale różnica nie zawsze jest jasna. Sytuacja polityczna może wpływać na to, kto w ogóle jest na celowniku”, mówi socjolog zajmujący się historią zabójstw politycznych.
Szanowni Państwo! „Wierzę, że śmierć Pawła zmieni ludzi w bardziej trwały sposób – ludzie stają się coraz bardziej świadomi tego, do czego może prowadzić mowa nienawiści, i mamy nadzieję, że wielu nie będzie dłużej tolerować takiej agresji”, powiedział dziennikowi „New York Times” Aleksander Hall, przyjaciel Pawła Adamowicza. Niestety, zaledwie kilka dni po pogrzebie prezydenta Gdańska […]
„Na tym polega problem z Macronem – jego zapowiedzi od faktycznych działań dzieli przepaść. Większość zmian, które wprowadza, to zmiany symboliczne lub – jak mówi się w Stanach Zjednoczonych – kosmetyczne”, twierdzi znany francuski publicysta.
Świat polityki nie zna litości, a ktoś, kto jednego dnia jest ulubieńcem mediów, drugiego gęsto tłumaczy się z wpadki, by jeszcze następnego szorować po sondażowym dnie. Dla kogo mijający rok był szczególnie okrutny?
„Kompromitujące materiały w posiadaniu Rosjan – to byłoby racjonalne wyjaśnienie zachowania Trumpa wobec Rosji. Ale w zachowaniu Donalda Trumpa nic innego nie jest racjonalne!”, mówi amerykański dziennikarz śledczy, współautor książki „Rosyjska ruletka”.
„Dobra zmiana” trwa w Polsce od trzech lat. Argument „przez osiem ostatnich lat” wypalił się jakiś czas temu, trudno też po upływie trzech czwartych kadencji używać zgranej płyty mówiącej o wewnętrznych wrogach, którzy uniemożliwiają realizację złożonych obietnic.
„Pod rządami Prawa i Sprawiedliwości taki stosunek do instytucji kontrolnych będzie należeć do przeszłości. Będziemy szanować ich niezależność i sprzyjać efektywności ich działań”. Ten cytat z programu PiS-u z roku 2014 pokazuje, jak wybiórczo PiS realizuje obietnice wyborcze.
Od miesięcy media i politycy w Polsce zastanawiają się, czy Donald Tusk wystartuje w najbliższych wyborach prezydenckich, tak jakby to była dla niego jedyna droga powrotu do polskiej polityki. Nic bardziej mylnego. Są lepsze.
Prezydent Duda nie tylko powinien wycofać się z idei listopadowego referendum, ale powinien też nie organizować w to miejsce żadnej szerszej debaty konstytucyjnej.
Tekst Piotra Trudnowskiego przeczytałem z dużym zaciekawieniem, bo jestem fanem political i legal fiction. Ta fikcja nie ma jednak żadnego związku z dzisiejszą polską rzeczywistością. Zamiast tworzyć nową konstytucję, warto zadbać o pełniejszą egzekucję tej, którą mamy dziś.