Szanowni Państwo, wiele wskazuje na to, że pękają lody polskiej polityki. Najwyraźniej wypalił się ideowo-rytualny spór między PO i PiS, dzielący Polskę na dwie części przez ostatnie dziesięć lat. Ani PiS, ani PO nie znikną, ale wygląda na to, że na politycznej scenie znajdzie się miejsce dla nowych, mniejszych ugrupowań o nowym profilu. Na ewentualnych […]
„Jesteśmy pokoleniem, które ma rozbudzone ambicje i chyba pierwszy raz gorsze perspektywy przed sobą niż nasi rodzice”, mówi lider Miasto Jest Nasze.
Z wielkim zainteresowaniem przeczytałem tekst „Miasto, samochody, biznes” Artura Kiełbasińskiego, będący polemiką z moim ostatnim felietonem. Z góry jednak zaznaczam, że mój polemista może być nieusatysfakcjonowany poniższą odpowiedzią. Odnoszę bowiem wrażenie, że albo nie zrozumiał, co chciałem powiedzieć, albo też nie zgadzamy się co do fundamentów.
Z pewnym zafrasowaniem przeczytałem tekst „Samochody w mieście” autorstwa Wojciecha Kacperskiego. Zaduma nad felietonem wzięła się z prostej przesłanki: autor, podobnie jak ostatnio wiele osób zajmujących się organizacją życia w miastach, nadmiernie uprościł wizję funkcjonowania miast i przestrzeni wspólnej.
Kiedy wiele lat temu zaczynaliśmy rozmowę o miejskim aktywizmie, a tematyka miejska zaczęła przebijać się do mediów głównego nurtu, wszyscy zastanawiali się, kiedy osoby kojarzone z tymi działaniami pójdą do wyborów. Dziś zastanawiam się, czy kiedykolwiek będziemy mogli rozmawiać jeszcze o czystym działaniu na rzecz miasta.
Co ostatnie wybory samorządowe mówią nam o przyszłości polityki lokalnej? Czego możemy się spodziewać w wyborach w 2018 roku? Odpowiedzi na te i inne pytania poszukuje Wojciech Białożyt.
Bronx dziś już nie płonie, ale jego zła sława spowodowała, że jako jedna z ostatnich nowojorskich dzielnic powoli ulega gentryfikacji. Jakie będą tego skutki?
Polskę ogarnęła powyborcza gorączka. Zamieszanie wciąż rośnie. Jak się w tym zorientować? Poniższe tezy mogą pomóc.
Zdaniem wielu komentatorów wyniki wyborów samorządowych wskazują wyraźnie na koniec pewnej epoki – epoki „nienaruszalnych” prezydentów zarządzających swoimi miastami poprzez budowanie stadionów i betonowanie wcześniej zielonych terenów. Dużo ciekawiej jest jednak mówić o epoce, która dopiero się zaczyna.
System pęka – pisze Edwin Bendyk. Spektakularny sukces – dodaje pewnie Joanna Kusiak, rzeczniczka Porozumienia Ruchów Miejskich! Niestety, nie tak prędko. Głoszenie politycznego zwycięstwa miejskich aktywistów to dziś zwyczajne chciejstwo. Widać jednak nadzieję na zmianę.
Żadna partia nie wygrała wyborów samorządowych. Polityka krajowa i polityka samorządowa to dwa różne światy. Jeżeli nauczymy się to rozumieć, być może wyjdziemy poza zniewalającą naszą politykę logikę partyjnej bijatyki.
Krytyków ruchów miejskich można podzielić na dwie grupy – radykalnych pesymistów, którzy twierdzą, że scena polityczna jest całkowicie zabetonowana, i radykalnych optymistów, którzy twierdzą, że dzięki unijnym dotacjom i tak już się coś poprawiło, więc lepiej nie psuć tego, co jest. Obie grupy łączy przekonanie, że lepiej jest siedzieć i nic nie robić. Ale analiza drogi, jaką przeszliśmy od 1990 roku pokazuje, że walka o to, co pozornie niemożliwe w polityce, skutecznie poszerza granice tego, co jest możliwe. A jeśli niektórych razi brak cynizmu w podejściu do polityki lokalnej? Cóż, nas aktywistów jednak bardziej razi cynizm.
Czego możemy się dowiedzieć z lektury tekstu Hanny Nowak-Radziejowskiej? Przede wszystkim, że bardzo nie lubi swojej pracy. „Rządy animatorów kultury i społeczników to bajka”, stwierdza doświadczona animatorka kultury. Wielu ludzi jednak w tę miejską legendę wierzy i konsekwentnie wciela ją w życie!
O kwadraturze koła, w jaką wpadają miejscy aktywiści oraz ich szansach na zmianę oblicza polskiej polityki z Andrzejem Rychardem rozmawia Łukasz Pawłowski
Młodzi ludzie nie tylko interesują się tym, jak wygląda przestrzeń wokół nich, ale uświadomili sobie, że mogą mieć na nią realny wpływ. Kończy się etap plotek kawiarnianych czy komentarzy w mediach społecznościowych. Weszliśmy na wyższy poziom zaangażowania, a czasem nawet brania odpowiedzialności za to zaangażowanie. Droga do poważnej polityki na poziomie lokalnym jest jednak jeszcze daleka.