3 kwietnia 2016 r. zmarła Irena Kamieńska, wybitna reżyserka filmów dokumentalnych. Jej sylwetkę oraz twórczość, przesiąkniętą duchem społecznego zaangażowania oraz empatii wobec najsłabszych i wykluczonych, przede wszystkim kobiet, wspomina jej uczennica.
Po co nam państwo? Dla niego była to jedna z ważniejszych kwestii. Niech w tej materii będzie naszym przewodnikiem na długie lata.
„Zestawił Konwickiego z Bułhakowem. Obaj pokazali, jak wyobraźnią i śmiechem walczyć ze smokiem komuny i jak w tej walce odnosić niejakie sukcesy”. Tadeusza Konwickiego żegna Jacek Wakar.
Równie ironiczny, choć mniej mędrkujący od Kundery, równie przenikliwy, choć mniej egocentryczny od Gombrowicza, tak samo wileński, chociaż mniej patetyczny od Miłosza. Powściągliwy i pełen humoru. Tadeusz Konwicki pozostanie jednym z najważniejszych środkowoeuropejskich pisarzy.
„Tak jak sam Konwicki nikogo w swojej twórczości filmowej nie naśladował, tak i nie ma ona następców”. Tadeusza Konwickiego żegna prof. Tadeusz Lubelski.
W wieku 71 lat zmarł Edmund Wnuk-Lipiński. Współautor pokojowych przemian 1989 r. Twórca Instytutu Studiów Politycznych PAN i rektor Collegium Civitas. Intelektualista politycznie zaangażowany, choć w myśleniu absolutnie niezależny. Przez lata mój opiekun naukowy w Kolegium MISH UW, a potem przyjazny obserwator mojego rozwoju osobistego.
30 grudnia 2014 r. zmarła Luise Rainer – zapomniana gwiazda kina niemieckiego i Hollywood, dwukrotna laureatka Oscara.
Krzysztofa Krauzego i jego twórczość wspomina Jacek Wakar.
O dziedzictwie zmarłego kilka dni temu Zbigniewa Romaszewskiego pisze historyk środkowoeuropejskiej opozycji demokratycznej, profesor Padraic Kenney.
Szanowni Państwo, 11 lutego minął dokładnie rok od śmierci profesora Krzysztofa Michalskiego, wybitnego filozofa, wieloletniego dyrektora wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku. Z tej smutnej okazji zapraszamy Państwa na wieczór wspomnień i dyskusję o profesorze Michalskim, która odbędzie się 25.02.2014, o godz. 18.00, w Fundacji im. Stefana Batorego, na ul. Sapieżyńskiej 10a, w sali im. J. Turowicza. „Kultura […]
28 listopada 1990 roku cały świat mógł zobaczyć jak Margaret Thatcher płacze. Żelazna dama brytyjskiej polityki, która ledwie 7 lat po dołączeniu Wielkiej Brytanii do Wspólnoty Europejskiej rozstawiała po kątach swoich kontynentalnych oponentów, a niekiedy krzyczała nawet na prezydenta Ronalda Reagana, teraz przed siedzibą brytyjskich premierów informowała przez łzy, że opuszcza ją po raz ostatni. Po ponad 11 latach spędzonych na Downing Street 10 na zawsze odchodziła z czynnej polityki. Wpływ na nią wywiera jednak do dziś.
Marci Shore Sukces nadzwyczajny Mój mąż i ja byliśmy bardzo przywiązani do Krzysztofa. Często rozmawiał z Timem* o Europie, a ze mną o Husserlu. Zmagałam się ze zrozumieniem Husserla – nie dlatego, że musiałam rozstrzygnąć, czy Husserl miał rację, ale raczej ze względu na potrzebę doświadczenia momentu empatii. Tak, aby przywrócić Husserla ponownie do życia jako postać […]
Jacek Wakar Jerzy Jarocki: pożegnanie Taki mamy czas – smutny i dziwny, że z zastraszającą regularnością poświęcam felietony w „Kulturze Liberalnej” tym, co odeszli. Niespełna rok temu Adam Hanuszkiewicz, potem jak grom z jasnego nieba Andrzej Łapicki, wreszcie Erwin Axer. Coraz mniej prawdziwie wielkich, prawdziwie barwnych, prawdziwie wyjątkowych. A teraz Jerzy Jarocki… Akurat on mógł […]
Łukasz Jasina O sztuce filmowego serwilizmu. Wspomnienie o Kurcie Maetzigu i Otokarze Vavrze Kurt Maetzig umarł na początku sierpnia [http://www.zeit.de/kultur/film/2012-08/kurt-maetzig-tod], a od śmierci Otokara Vavry mija prawie rok. Co łączy tych reżyserów poza tym ze odchodzili ze świata w dużej mierze zapomniani (przynajmniej poza ich rodzinnym krajem), oraz że doczekali – co jeśli weźmiemy pod […]
Łukasz Jasina O uczciwym Polaku, endecji i kilku innych sprawach. Wspomnienie o Wiesławie Chrzanowskim Droga życiowa Wiesława Chrzanowskiego powinna skłonić nas do refleksji głębszej niż patetyczne epitafia wznoszone w mediach. Wiesław Chrzanowski uznania doczekał się zaledwie kilka lat przed śmierci. Można wręcz postawić pewną tezę: w ostatniej dekadzie nastąpił renesans zainteresowania osobą Chrzanowskiego. Mieliśmy już […]