Wystawa Anisha Kapoora została uznana za jedno z najważniejszych wydarzeń mijającego właśnie 2022 roku. Nie bez powodu – to pierwsza tak duża ekspozycja jednego z najwybitniejszych współczesnych artystów w Polsce.
Jak dotrzeć do nieświadomości budowli? Dokąd może prowadzić medytacja nad światłem? Odpowiedzi można poszukać na wystawie Mischy Kuballa.
Czy przyglądając się wystawie przedmiotów codziennego użytku, możemy zerwać z elitaryzmem jaki przypisano pojęciu sztuki?
Główną osią ekspozycji jest chronologicznie przedstawiona biografia twórcza Anny Bilińskiej i jest to najlepszy z możliwych wyborów. Powiedzmy sobie bowiem otwarcie – Bilińska była i pozostanie bardzo przyzwoitą malarką akademicką. Nic ponadto. Na wystawie łatwo więc pokazać kolejne etapy jej twórczości, trudniej zogniskować ją wokół ewidentnych arcydzieł.
Wspólnym mianownikiem wystaw „Obsesja żeber” oraz „Tkanka świata” jest ciało i ulegająca transformacjom fizjologia.
Jacno – twórca najsłynniejszej paczki papierosów w Europie. Rysownik, ilustrator, typograf, plakacista, projektant książek. Czy da się w grafice użytkowej wynaleźć dziedziny, którymi się nie zajmował? To on nadał ton projektowaniu graficznemu w powojennej Francji.
Istnieje obyczaj nawiązywania stosunków partnerskich pomiędzy miastami. Gdynia nawiązała je z szesnastoma – nawet w Chinach. Mogłaby nawiązać oficjalny kontakt również z Tel Awiwem. Taki wniosek nasuwa się w każdym razie z wystawy w muzeum POLIN.
Ostatnio aż w dwóch muzeach w Warszawie, znajdujących się zaledwie 300 metrów od siebie, można było oglądać biżuterię. Pomijając, iż obie wystawy usiłowały zreferować nam coś w rodzaju lśniącej historii Polski, niezwykłe było to, co je naprawdę łączyło. Otóż obie, co znamienne, rozpoczynały się od przypomnienia wielkich historycznych katastrof.
„Podwójnie wolne. Prawa polityczne kobiet 1918” – już w środę, 28 listopada o 17.30 Instytut Pileckiego zaprasza na uroczyste otwarcie wystawy poświęconej 100. rocznicy uzyskania przez Polki praw wyborczych.
Temat wystawy uruchomił we mnie pewne skojarzenie, którym obdzielić by można zapewne wszystkie galerie wystawiające się w tym roku na Warsaw Gallery. Każda z nich ma swoją używkę.
Na dobiegającej końca wystawie w Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie można obejrzeć ponad setkę zdjęć Beksińskiego. Czy malarzowi udało się przekazać za pomocą medium fotografii coś, czego nie mógł wyrazić innymi środkami?
Wystawa o marzeniach śnionych i realizowanych po 1918 roku mogłaby zapoczątkować dyskusję o nadziei i grzechach naszej międzywojennej demokracji. Zamiast tego skupia się jednak na budowaniu mitu lewicy, postępu i modernizacji.
Siła dzisiejszych walk o historię w Polsce fascynuje. Ma ona wiele przyczyn, a wśród nich także tę, że przeszłość, w tym Marzec ‘68, jest alfabetem współczesnych polemik. W rocznicę Marca, na Uniwersytecie Warszawskim odbyły się nawet dwie odrębne konferencje, przy czym kluczem do ich rozróżnienia był ewidentnie współczesny podział polityczny. To jest spór o legitymację do rządu dusz – i do rządzenia.
Berlińska wystawa to przystępny podręcznik studiów nad kolonialną przeszłością, którego jasność wywodu i metodologiczna konsekwencja przekonują i przyciągają. Niekiedy jednak razi on też dydaktyczną natarczywością.
Ostatnia wystawa paryskiego Musée d’Orsay przybliża sylwetkę najwybitniejszego malarza naiwnego – Henriego Rousseau, zwanego Celnikiem. Jego pełen przepychu styl to świadectwo artystycznej autonomii oraz nieskłamanego, pozbawionego proporcji zachwytu.