Dwa lata temu w książce o amerykańskim jazzie Piotr Jagielski prowadził czytelników przez Nowy Orlean, Chicago i Nowy Jork. Przedstawiał nam kolejnych jazzmanów, a z książki dochodziły dźwięki saksofonowych improwizacji. Podczas lektury jego nowego reportażu słychać brudne gitarowe riffy. Tym razem autor zabiera nas do Seattle, by pokazać, jak rodził się i jak umarł grunge.
Od Putina w Rosji nie sposób uciec. Jego postać pojawia się również w rosyjskim rapie. Od niektórych hip-hopowych wersów aż włos jeży się na głowie.
Szanowni Państwo! Dzieją się rzeczy niewyobrażalne. Zamknięcie największych ikonicznych miast globalnej wioski – na czele z Nowym Jorkiem – do tej pory było wyłącznie przedmiotem fantazji autorów filmów katastroficznych. A dziś, zaledwie kilka tygodni po tym jak wirus dotarł do Stanów Zjednoczonych, staje się faktem. Przestają działać usługi, które dotychczas uznawaliśmy za oczywiste – teatry, […]
Na ostatnią odsłonę kosmicznej sagi można patrzeć zarówno jako na zwieńczenie wielkiego filmowego cyklu, jak i równie wielką porażkę.
W czasach, kiedy deklaracja „jestem feministką” wywołuje serię negatywnej reakcji, a samo pojęcie kojarzone jest z siłami szatana, książka Mony Chollet jest szczególnie potrzebna i ważna. Najwyższy czas odczarować fantazmaty.
Większość kultur ulega mitologizacji w oczach przedstawicieli innych kultur. Rzadko się jednak zdarza, żeby mitologizacja była jedynym sposobem istnienia jakiejś kultury w oczach innej kultury. A tak właśnie stało się z kulturowym dziedzictwem amerykańskich Indian.
Szanowni Państwo, i mamy polski serial, o którym mówi cały kraj. Początek 2018 r. zdominowała – zarówno w mediach społecznościowych, jak i tradycyjnych – gorąca dyskusja o „Koronie królów”, nowej produkcji historycznej TVP. Szerokiej telewizyjnej publiczności przybliżyć miała ona dokonania ostatnich Piastów. Jackowi Kurskiemu zaś przynieść laur zwycięstwa w dziedzinie popularyzacji chwalebnej historii Polski. I […]
Ktoś może powiedzieć, że nasza odrębność jest nic niewarta, i tak zlejemy się wszyscy w jeden wielki tłum Chińczyków. Ale może komuś to odpowiada – taka monokultura na całej ziemi? Mnie nie – mówi Tomasz Bagiński, nagradzany na świecie polski rysownik i filmowiec.
„Czekam na polski film, który mógłby zainteresować zarówno polskiego, jak i zagranicznego widza. Nie należy tych dwóch rzeczy przeciwstawiać. Zmieńmy sposób myślenia. Jeśli jest wspaniała historia, to można ją opowiedzieć w taki sposób, by zrozumiano ją pod każdą szerokością geograficzną”.
Film Davida Ayera o oddziale złożonym z niebezpiecznych socjopatów ze świata komiksów DC jest lepszy niż „Batman v Superman”. Tym gorzej dla niego. To ostatnie było przynajmniej dość złe, by zasłużyć na serię szyderczych dowcipów. „Legion samobójców” jest tak nudny, że zapomina się o nim po chwili.
„Vineland” dostarcza wszystkiego, czego moglibyśmy spodziewać się po powieści Thomasa Pynchona, jednak po jej lekturze trudno nie czuć się zawiedzionym. Być może dlatego, że w drugiej dekadzie XXI w. buntowniczy wydźwięk powieści nie brzmi już tak mocno.
Krwista strawa? Ależ nie! To odgrzana w mikrofalówce sałatka jarzynowa. Jan Tokarski o serialu „Hannibal” i popkulturowych wyobrażeniach zła.
Przegląd Oscarowych nominacji układa się w pochwałę unikalnych właściwości gatunku dokumentalnego – intymności i autentyczności spojrzenia, którego nie można oddać innymi środkami.
To musi być osobiste wyzwanie. Z twórczością Davida Bowiego nie da się inaczej. Widziałem go na własne oczy, stojąc zahipnotyzowany, niemal pod samą sceną, podczas jednego z koncertów na początku nowego tysiąclecia.
Polski dramat wszech czasów ponownie trafił na deski teatru. Na WST znów mieliśmy okazję zobaczyć inscenizację „Dziadów” Radosława Rychcika, któremu nieobce jest mieszanie Mickiewicza i współczesnych dyskursów emancypacyjnych. Czy te zabiegi wystarczą jednak, żeby stworzyć wielki teatr?