Nieoficjalnie rozpoczyna się kampania przed wyborami samorządowymi. „Kandydaci na kandydatów” zwiększają swoją aktywność medialną. Część liberalnej opozycji zaczyna, po raz kolejny, stosować taktykę moralnego szantażu, oczekując, że w ramach „walki o demokrację”, ruchy miejskie czy środowiska lewicowe odpuszczą korzystanie ze swoich demokratycznych praw.
„Partia Kaczyńskiego dotychczas była jak lawina, która uwodzi siłą i zmiata wszystko na swojej drodze. Lawina wyhamowała, a PiS w znacznie większym stopniu niż dotychczas będzie definiowane przez swoje porażki”, mówi dziennikarz „Gazety Wyborczej”.
To najprzyjemniejsza rzecz w życiu, pomyśleć, że nie ma głębi. Że jest tylko to, co widać. Wojciech Albiński kreśli portret Tymka Borowskiego.
PiS-owskie przejmowanie instytucji jest abordażem, dokonywanym przez ludzi, którym z oczu patrzy strach, że teraz-albo-nigdy. Taki rodzaj niedopieczonej rewolucji jest świetną hodowlą oportunistów. Czasem aż mi żal, kiedy ich oglądam, bo doprawdy konserwatyści, których znam i cenię, nie zasługują na aż tak szemrane towarzystwo.
Jak ktoś ma nadzieję na jakiś nowy, oświecony konserwatyzm, to jeśli ma on sprowadzić się do poglądów rozwodnionych, rodem ze świata, w którym chadecy głosują za eutanazją, bo nie znajdują słów sprzeciwu, to ja takiej społecznej zgody nie kupuję. Wolę już totalną, niszczącą w dłuższej perspektywie wojnę.
I jedni, i drudzy uczestnicy politycznego sporu muszą wreszcie zrozumieć, że konstytucja to nie jest menu. Umówiliśmy się na cały pakiet. Tylko symetryści umieją to dziś jasno powiedzieć. I dlatego są potrzebni.
„Polskie społeczeństwo jest niechętne wobec obcych, a partie, które wykorzystały to podczas wyborów, znalazły się w pułapce tej nienawiści. Powtarzają więc, że musimy się bronić, musimy być wreszcie u siebie, a nie wykonywać rozkazy płynące z zewnątrz. To bardzo romantyczny dyskurs, który wciska się nam od maleńkości”.
Choć wiele osób nazywa się feministkami i feministami, wciąż najbardziej rozpowszechniony jest feminizm czysto retoryczny. Na tym tle za wybitnego feministę uznać można Jarosława Kaczyńskiego, ponieważ dał kobiecie fotel premiera.
Pierwotnie ten felieton miał być poświęcony Donaldowi Trumpowi. Ale zgodnie z zasadą, że pisać należy o sprawach, które nie tylko uznajemy za ważne, ale też najbardziej działają nam na nerwy, temat zmieniłem. Trumpa przebiła bowiem Sylwia Chutnik, która postanowiła wyjaśnić, kim jest – zarówno sam w sobie, jak i dla Polaków – Robert Lewandowski.
Polska scena polityczna jest zdominowana przez 50- i 60-latków. Niewykluczone, że pokolenie dzisiejszych 20- i 30-latków będzie musiało szukać własnych rozwiązań, by w sposób podmiotowy wejść do polityki.
Szanowni Państwo, „Polska zrobiła krok w kierunku «demokracji fasadowej», istnego «putinizmu-łukaszenkizmu»”. „Gdyby George Orwell zmartwychwstał w […] Polsce, czego mu nie życzę, ujrzałby twórczy plagiat «Roku 1984»”. „Stawką w wyborach jest to, czy wybierzemy liberalną demokrację, czy autorytaryzm”. „Wybory są o tym, czy w Polsce uchowa się demokracja, czy nie”. To nie wyciąg z forów […]
Język polskiej polityki i mediów staje się coraz bardziej radykalny. Jakie są przyczyny tego zjawiska, a jakie mogą być jego konsekwencje? Czy można je odwrócić?
Na świecie jest wiele zła, ale być może żadne nie jest większe niż Prawo i Sprawiedliwość – oto wniosek, który nasuwa się w związku z wypowiedziami naczelnych krytyków tej partii.
Nobel dla Swietłany Aleksijewicz to docenienie nie tylko jej twórczości, lecz także reportażu jako formy literackiej. O pracy reportażysty i opisywaniu czasu przełomu Adrianowi Stachowskiemu opowiada Małgorzata Szejnert, jedna z najbardziej znanych polskich autorek non-fiction.
Rywalizacja polityczna w Polsce przybiera kształt ostatecznego starcia dobra i zła. W tej sytuacji wszelka różnica zdań – nie tylko w sprawie katastrofy smoleńskiej – jest z założenia czymś podejrzanym.